ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก
ตอนที่ 593 มหัศจรรย์
จูถิงและคนอื่นๆช็อค เมื่อพวกเขาเห็นมอนสเตอร์จำนวนมาก ตอนนี้ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็มีแต่มอนสเตอร์ คนที่ติดตามหานเซิ่นมาไม่ได้มีพรสวรรค์อะไรมาก ดังนั้นพวกเขาคิดว่ามันยากมากที่จะสู้กับมอนสเตอร์จำนวนมากขนาดนี้
แม้มอนสเตอร์จะเข้ามาทีละตัว พวกเขาก็ไม่น่าจะสู้ได้ เพราะยังไงพวกเขาก็ต้องหมดแรงกันก่อนแน่กว่าจะฆ่าพวกมันได้หมด
แม้แต่ลุงชิงที่มักจะทำหน้าตาเบื่อหน่ายตลอดเวลา เขาก็ยังไม่กล้าบุกเข้าไปเมื่อเห็นมอนสเตอร์จำนวนมาก
แต่ทว่าหานเซิ่นกลับวิ่งเข้าไปหามอนสเตอร์ด้วยตัวคนเดียว คนอื่นๆไม่แน่ใจว่าควรจะตามเขาไปดีรึเปล่า
หยางม่านลี่ ลุงชิง จูถิงและคนอื่นที่เหลือยืนอึ้ง ขณะที่หานเซิ่นกำลังวิ่งเข้าไปหาฝูงมอนสเตอร์ แต่ฝูงมอนสเตอร์กลับวิ่งหนีแตกกระจายกันออกไปราวกับคลื่นทะเล พวกมันดูตื่นกลัวมา พวกมันกรีดร้องขณะวิ่งหนีไป
แม้แต่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิก็ยังถอยหนี หานเซิ่นเดินไปข้างหน้า 1 ก้าว มันก็จะถอยหลัง 1 ก้าว แม้แต่งูขนาดใหญ่ที่มีความยาวกว่า 100 ฟุตก็ยังไม่กล้าที่จะเข้ามาโจมตีเขา
เมื่อเห็นหานเซิ่นทำให้มอนสเตอร์ตัวอื่นหนีไปแบบนั้น หยางม่านลี่และคนอื่นๆต่างก็อ้าปากค้าง พวกเขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น
"ลูกพี่ คุณเป็นเทพรึยังไง?" จูถิงอึ้ง แต่เขาก็รีบวิ่งตามหานเซิ่นไป
หยางม่านลี่และคนอื่นๆก็วิ่งตามไปด้วย ถึงพวกเขาจะกลัว แต่ขณะที่วิ่งตามหานเซิ่นไป ไม่มีมอนสเตอร์ตัวไหนกล้าเข้ามาใกล้พวกเขา เหมือนกับหานเซิ่นมีออร่าบางอย่างที่ทำให้มอนสเตอร์กลัวมาก
"เขาทำแบบนั้นได้ยังไง?" หยางม่านลี่เต็มไปด้วยความรู้สึกทึ่ง เธอมองไปที่หานเซิ่น เธอจินตนาการไม่ออกเลยว่าเขามีพลังถึงขนาดไหนกันแน่
ลุงชิงมองหานเซิ่นด้วยแววตาที่ศรัทธา 'สมเป็นทาญาติของหัวหน้าหานจริงๆ เขามีพลังที่มหัศจรรย์มาก'
สำหรับคนอื่นๆแล้ว พวกเขาคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันมหัศจรรย์ราวกับปาฏิหาริย์ พวกเขารู้สึกว่าตัวเองกำลังฝันอยู่
หานเซิ่นนำคนอื่นๆไปที่วิหาร ซึ่งเป็นที่ที่เขาคุ้นเคยดี เขาไม่ต้องการเสียเวลามากกว่านี้ เขาต้องการไปถึงที่นั่นให้เร็วที่สุด
ด้วยสายตาของควีน ถึงเธอจะอยู่ไกลจากเมืองสปิรตราชวงศ์ แต่เธอก็สามารถเห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้นได้ เธอประหลาดใจมาก "เขาทำแบบนั้นได้ยังไง?"
แม้จะมียาบางอย่างที่สามารถทำให้มอนสเตอร์ถอยหนีได้ แต่มันจะไม่ได้ผลกับมอนสเตอร์ที่ถูกสปิริตควบคุมอยู่ เห็นได้ชัดว่ามันวิ่งหนีไปเพราะกลัวหานเซิ่น เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ควีนก็รู้สึกสนใจในตัวหานเซิ่นมากขึ้น
ในที่สุดชีซิวเหวินก็พาคนของเขาเข้ามาในเมืองได้สำเร็จ แต่สิ่งที่เขาเห็นทำให้เขารู้สึกกลัวขึ้นมา ตอนนี้มีมอนสเตอร์อยู่ทุกที่ ภายในเมืองมีมอนสเตอร์มากกว่าข้างนอกหลายเท่า มีแม้กระทั่งมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิที่กำลังรอคอยพวกเขาอยู่
เขาไม่รู้ว่าหานเซิ่นไปทางไหน เขาไม่เห็นแม้แต่ร่องรอยของการต่อสู้ ราวกับว่าหานเซิ่นและผู้ติดตามล่องหนผ่านพวกมอนสเตอร์ไปยังไงยังงั้น
"นี่มันแปลกมาก พวกเขาไปไหนแล้ว?" ชีซิวเหวินรู้สึกสับสน แต่เขาก็ต้องเพ่งสมาธิกับการรับมือมอนสเตอร์ก่อน ตอนนี้มีมอนสเตอร์กลุ่มใหญ่กำลังวิ่งเข้ามา ทุกคนต่างก็เริ่มเสียขวัญเพราะมอนสเตอร์มีจำนวนมากเกินไป
ในเวลานี้หานเซิ่นและคนของเขาอยู่ด้านในของวิหารแล้ว พวกเขามาถึงที่นี่ได้โดยไม่บาดเจ็บอะไรเลย หยางม่านลี่ต้องการหยิกแก้มตัวเอง เธอรู้สึกว่ากำลังฝันอยู่
หลังจากที่เข้ามาในวิหารได้แล้ว ทุกคนก็ต้องช็อค เมื่อเห็นสปิริตผมสีเงินและผมสีบรอนด์
"นี่เป็นเมืองสปิริตแฝดหรอเนี่ย?" หยางม่านลี่เหงื่อตก
"ทุกคนนั่งพักกันได้ ฉันจะจัดการที่เหลือเอง"
หานเซิ่นฝึกวิชาดาบคู่มาเพื่อการต่อสู้ในวันนี้ เขาไม่ต้องการให้คนอื่นยื่นมือเข้ามายุ่ง เขาต้องการเอาชนะพวกเธอด้วยตัวเอง
ที่สำคัญตอนนี้คนจากแต่ละเมืองก็ยังมาไม่ถึง ถ้าเขาเอาชนะได้เร็วเกินไป มอนสเตอร์ก็จะหลุดจากการควบคุมและเริ่มวิ่งหนีออกจากเมือง ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วผลประโยชน์ที่จะได้รับจากการต่อสู้ในครั้งนี้ก็จะลดน้อยลง ดังนั้นอย่างน้อยเขาต้องรอให้ชีซิวเหวินมาถึงวิหารแห่งนี้ก่อนที่เขาจะจัดการกับสปิริต
ลุงชิงและคนอื่นๆช็อคกับคำสั่งของหานเซิ่น แต่พวกเขาก็ทำตาม พวกเขาดูหานเซิ่นเดินเข้าไปหาสปิริตแฝด ราวกับยอดนักสู้กำลังเดินเข้าสู่สนามประลอง
แม้พวกเขาจะถูกสั่งให้นั่งพัก แต่พวกเขาก็รู้สึกแปลกๆ พวกเขาทำตัวไม่ถูก แม้จะนั่งพักแต่ตัวของพวกเขาก็เกร็งจนถึงปลายนิ้ว จุดที่พวกเขาอยู่คือใจกลางของเมืองสปิริตราชวงศ์ที่มีมอนสเตอร์อยู่จำนวนมาก มันทำให้พวกเขารู้สึกเครียด แต่พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากดูหานเซิ่นต่อสู้กับสปิริตแฝด ถ้าคนอื่นรู้ว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อนั่งดูอยู่เฉยๆแบบนี้คงเป็นเรื่องที่น่าขายหน้า
ตอนนี้ไตของหานเซิ่นกำลังส่องแสงออกมา หัวใจของเขากำลังเต้นรัวราวกับเครื่องยนต์ พวกมันสูบฉีดและส่งพลังงานมหาศาลให้กับหานเซิ่น ตอนนี้หานเซิ่นมีพลังงานอันไร้ขีดจำกัด เขาถือดาบ 2 เล่มในมือและวิ่งเข้าไปสู้กับสปิริตทั้ง 2 โดยไม่ลังเล
สปิริตฝาแฝดคู่นี้เกลียดหานเซิ่นเข้ากระดูกดำ พวกเธอกำกระบี่ของเธอแน่น พวกเธอต่อสู้กับหานเซิ่นอย่างสุดกำลัง การโจมตีแต่ละครั้งราวกับสายฟ้าสีเงินและสีทอง มันทั้งรวดเร็วและรุนแรง
"วิชากระบี่ของพวกเธอเฉียบขาดจริงๆ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเธอเป็นสปิริตราชวงศ์" แต่ขณะที่จูถิงกำลังพูด เขาก็เห็นว่าวิชาดาบของหานเซิ่น ดียิ่งกว่าสปิริตแฝดทั้งในด้านความรุนแรง ความเร็วและความเฉียบขาด
'ไร้เทียมทาน' เป็นคำเดียวที่อยู่ในหัวของทุกคนตอนนี้ วิชาดาบของหานเซิ่นสมบูรณ์แบบมาก มันทำให้สปิริตแฝดแทบไม่มีโอกาสได้โต้กลับเลย ไม่ว่าการโจมตีของพวกเธอจะราวเร็วแค่ไหน หานเซิ่นก็จะนำไป 1 ก้าวเสมอ
ดาบในมือแต่ละข้างของเขากำลังใช้วิชาดาบที่แตกต่างกัน ยิ่งสู้กับสปิริตทั้ง 2 มากเท่าไหร่ สปิริตยิ่งตกเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบ
"หัวหน้าโคตรเจ๋งเลย!"
"หัวหน้าของจริง!"
"นี่สิลูกผู้ชายตัวจริง เขารับมือกับ 2 สาวได้สบายๆ"
จากตอนแรกที่ทุกคนเครียดจนตัวเกร็ง ตอนนี้พวกเขาเริ่มผ่อนคลายขึ้นแล้ว ตอนนี้เหมือนกับพวกเขากำลังนั่งดูการแสดงการต่อสู้ไม่มีผิด
สปิริตแฝดร้ายกาจและน่ากลัวมากเมื่อพวกเธอผสานกระบี่กัน แต่กระนั้นหานเซิ่นก็ดูไม่ทุกข์อะไรเลย ตอนนี้หานเซิ่นไล่ต้อนพวกเธอให้ถอยหลังไปเรื่อยๆ พวกเธอไม่มีพลังที่จะโต้กลับได้
อีกด้านหนึ่งของเมืองสปิริตมีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามาได้สักพักแล้ว พวกเขาฆ่ามอนสเตอร์ไปเป็นจำนวนมาก ตลอดเส้นทางที่พวกเขาผ่านมีแต่ซากศพและเลือดของมอนสเตอร์ พวกเขากำลังพยายามหาทางไปที่วิหาร ซึ่งเป็นที่ตั้งของสปิริตสโตนอยู่
หัวหน้าของคนกลุ่มนั้นร่างกายของเขาห่อหุ้มด้วยสายฟ้าสีเขียว เขากำลังถือดาบยาวที่ห่อหุ้มด้วยกระแสไฟฟ้า มอนสเตอร์ที่ถูกดาบนั้นฟันจะถูกเผาดำเป็นถ่าน
กลุ่มของพวกเขาเคลื่อนที่ไปข้างหน้าโดยไม่มีมอนสเตอร์ตัวไหนหยุดพวกเขาได้
คนกลุ่มนี้ก็คืออสูรอัสนีเเละลูกน้อง ถึงพวกเขาจะเคลียร์ทางได้เร็วแค่ไหน พวกเขาก็ไม่มีทางเร็วกว่าหานเซิ่นที่ไม่แม้แต่จะต้องสู้กับมอนสเตอร์
ที่สำคัญอสูรอัสนีและลูกน้องไม่รู้ว่าวิหารสปิริตอยู่ตรงไหน พวกเขาเดินหามาพักใหญ่แล้ว แต่ก็ยังไม่พบจนกระทั่งพวกเขาไปเจอกับชีซิวเหวิน
"พวกคุณมาทำอะไรกันอยู่ตรงนี้เนี่ย?" เมื่อชีซิวเหวินเห็นอสูรอัสนีและพรรคพวก เขาก็ประหลาดใจ
"เมืองสปิริตราชวงศ์นี้ใหญ่เกินไป ดูเหมือนพวกเราจะหลงทาง! พวกเราหาวิหารสปิริตไม่เจอ พวกเราหาจนมาถึงที่นี่" อสูรอัสนีชี้ไปยังทางที่พวกเขาผ่านมา
"งั้นต้องรีบแล้ว ตอนนี้คนจากอีก 2 เมืองกำลังเข้าใกล้วิหารแล้ว ตามมาพวกเราจะปล่อยให้พวกเขาไปถึงก่อนไม่ได้!" ชีซิวเหวินพูด ตอนนี้เขานำทางอสูรอัสนีตรงเข้าไปที่วิหารสปิริต