ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก
ตอนที่ 617 กลิ่นหอม
กุ้งล็อบสเตอร์ไล่หลังหานเซิ่นมาด้วยความเร็วสูง
หานเซิ่นไม่รู้ว่าเขาจะสามารถหลบการโจมตีของมันได้รึเปล่า ตอนนี้เขาไม่มีอะไรที่จะงัดออกมาเพื่อเสียสละอีกแล้ว ถ้าเขาหลบมันไม่ได้ เขาก็น่าจะตายก่อนที่จะขึ้นไปถึงผิวน้ำได้
เขาใช้มือจับบริเวณหน้าอก ขณะที่มีเลือดไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้หานเซิ่นกำลังสวมชุดเกราะแฟรี่ควีนอยู่ ซึ่งเขาก็รู้ดีว่าจะเสี่ยงถูกโจมตีไม่ได้
หานเซิ่นเรียกวิญญาณอสูรปักษาอัสนี 4 ปีกออกมา นกที่มี 4 ปีกปรากฏตัวขึ้นมาต่อหน้าเขา
ปัง!
วิญญาณอสูรปักษาอัสนี 4 ปีกเลือดศักดิ์สิทธิถูกก้ามของกุ้งล็อบสเตอร์บดขยี้เป็นชิ้นๆในชั่วพริบตา หานเซิ่นใช้เวลานี่เพื่อขึ้นไปบนผิวน้ำ เขาเรียกวิญญาณอสูรปีกออกมา และก็บินหนีขึ้นฟ้าทันที
หานเซิ่นกำลังบินอยู่ในระดับความสูง 40 เมตรจากผิวน้ำ แต่อยู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงน้ำกระเพื่อมอย่างแรง กุ้งล็อบสเตอร์ขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาจากน้ำ มันพุ่งขึ้นมาในอากาศ นี่คงจะเป็นการโจมตีครั้งสุดท้ายของมันแล้ว มันพยายามจะคว้าตัวหานเซิ่นให้ได้
ความเร็วของปีกวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิเบอร์เซิร์กที่ทรงพลังยังไม่เร็วพอที่จะหนีกุ้งล็อบสเตอร์ได้ ดูแล้วมันน่าจะคว้าหานเซิ่นได้อย่างแน่นอน
แต่ทว่าขาของหานเซิ่นก็มีพลังอันเหลือล้น เขาใช้วิชาเหยียบเมฆาพุ่งออกไปด้านข้าง 2 เมตรในชั่วพริบตา ทำให้กุ้งล็อบสเตอร์โจมตีพลาด
ตูม!
กุ้งล็อบสเตอร์ตกลงไปในน้ำ ทำให้เกิดคลื่นขนาดใหญ่ทั่วบริเวณนี้ เหมือนกับมีอุกาบาตตกลงไปในทะเล
หานเซิ่นรีบบินขึ้นสูงโดยไม่ลังเล กุ้งล็อบสเตอร์ว่ายน้ำอยู่รอบๆเพื่อเฝ้ามองเขาอยู่สักพัก ในที่สุดมันก็ตระหนักว่ามันไม่สามารถทำอะไรหานเซิ่นได้อีก มันก็คว้าซากของนกยูง และลากกลับลงทะเลลึกไป
ควีนกระพือปีกพร้อมกับอุ้มจิ้งจอกสีเงินอยู่ในอ้อมแขน จิ้งจอกสีเงินดูสีหน้าไม่ค่อยดี ดูเหมือนมันจะอ่อนเพลียอยู่มาก เมื่อเห็นหานเซิ่นกลับไปหา มันก็กระโดดขึ้นไปบนไหล่ของเขาทันที จากนั้นมันก็อยู่นิ่งๆไม่เคลื่อนไหว
หานเซิ่นยังคงไอและกระอักเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง อวัยวะภายในของเขาได้รับความเสียหายอย่างหนัก เขาเกรงว่าอาจจะต้องใช้เวลานานเลยกว่าจะฟื้นฟูร่างกายให้กลับมาเหมือนเดิม
"ไปกันเถอะ" หานเซิ่นกัดฟันขณะเอามือปิดบาดแผลตรงหน้าอกตลอดเวลา แม้จะเจ็บปวดทรมานมาก แต่เขาก็ต้องรีบออกจากบริเวณนี้ให้ได้ก่อน เมื่อบินได้สักพัก และเห็นว่าสถานการณ์น่าจะปลอดภัยแล้ว ควีนก็เรียกวาฬของเธอออกมา
หานเซิ่นล้มตัวลงนอนบนหลังวาฬ จิ้งจอกสีเงินเอาหัวมุดอยู่แถวๆแขนของหานเซิ่น ในตอนแรกเขาก็ไม่รู้ว่ามันกำลังจะทำอะไร แต่ไม่นานนักเขาก็เห็นว่าจิ้งจอกสีเงินดึงรากบัวออกมา จากนั้นมันก็เริ่มเคี้ยวทันที
"นายมันจิ้งจอกไร้หัวใจ ขนาดฉันเจ็บหนักขนาดนั้น นายยังคิดจะขโมยไปกินอีกหรอ" หานเซิ่นรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจ แต่เขาก็ไม่มีแรงพอที่จะโวยจิ้งจอกหนักๆ
แต่อีกไม่กี่วินาทีต่อมา หานเซิ่นก็ต้องอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น หลังจากจิ้งจอกสีเงินเคี้ยวรากบัวแล้ว มันก็เอามาป้อนให้หานเซิ่น
หานเซิ่นประหลาดใจ เมื่อเห็นว่ามันไม่ได้กินเอง การที่มันป้อนให้หานเซิ่นแบบนี้แสดงว่ามันรักเขามาก
แต่หานเซิ่นก็รู้สึกไม่ดีที่ต้องมากินอาหารที่โดนสัตว์เลี้ยงเคี้ยวไปแล้ว ในตอนแรกเขาก็เกือบจะปฏิเสธมัน แต่รากบัวแทบจะกลายเป็นของเหลวแล้ว มันคงไหลลงคอเขาทันที
หานเซิ่นรู้ดีว่ามันเสี่ยงมากที่กินรากบัวเข้าไปโดยไม่ศึกษาดูให้ดีก่อนว่ามนุษย์จะกินได้ไหม แต่ตอนนี้เขาได้แต่ต้องทำใจ เขายอมกินมันเข้าไปโดยไม่คิดอะไรมาก
หลังจากกินมันเข้าไปแล้ว เขาก็รู้สึกสดชื่นและกระปี้กระเป่า เหมือนมีพลังงานกำลังไหลเวียนอยู่ภายในร่างกายของเขา บาดแผลที่เขากำลังเจ็บปวดทรมานค่อยๆดีขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้อัตราการเต้นหัวใจของเขาเริ่มสงบลง
หานเซิ่นรีบใช้ศาสตร์ตงเสวียนทันที เขาดูซับพลังงานจากรากบัวเพื่อฟื้นพลัง วิชากายหยกของเขาถูกจำกัดอยู่ เขาสามารถปลดล็อคยีนได้แค่ขั้นแรก การปลดล็อคขั้นที่ 2 แทบจะเป็นไปไม่ได้ในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 นั่นเป็นเหตุผลที่เขาจะต้องหันมามุ่งเน้นฝึกศาสตร์ตงเสวียนแทน
ศาสตร์ตงเสวียนมีผลดีต่อระบบการหายใจ ตอนนี้การเผาผลาญพลังงานภายในเซลล์ของเขาเพิ่มสูงขึ้น อาการบาดเจ็บและบาดแผลของเขาเริ่มฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว เซลล์ที่เกิดใหม่เข้าไปแทนที่เซลล์เก่า ซึ่งทำให้แผลของเขาหายเร็วยิ่งขึ้น
ต้องขอบคุณสารอาหารจากรากบัว ไม่งั้นศาสตร์ตงเสวียนคงจะไม่สามารถรักษาเขาได้เร็วขนาดนี้
ตอนนี้เซลล์ในร่างกายของเขาแทบจะเป็นเซลล์ใหม่ทั้งหมด เขารู้สึกสดชื่นมาก หลังจากที่ใช้ศาสตร์ตงเสวียนดูดซับพลังงานจากรากบัว ร่างกายของเขาดูขาวและเนียนมากขึ้น กลิ่นของเขาหอมสดชื่น
จิ้งจอกสีเงินที่นั่งอยู่ข้างๆหานเซิ่นใช้จมูกสูดดมกลิ่นใหม่ของเจ้านายมันอย่างสนุกสนาน
ควีนสังเกตเห็นรากบัวทั้ง 2 อัน และเธอก็รู้ได้ทันทีว่ามันมาจากไหน แต่เมื่อเห็นจิ้งจอกสีเงินเอามันไปป้อนให้หานเซิ่น ทำให้เธอได้แต่เฝ้าดูด้วยความสงสัย
ในตอนแรกอาการบาดเจ็บของหานเซิ่นค่อนข้างหนัก สีหน้าของเขาดูซีดมาก แต่ตอนนี้ทั้งๆที่เวลาผ่านไปไม่นาน สีหน้าของเขากับดูดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด สีหน้าของเขาเริ่มกลับมาเหมือนปกรติ ผิวหนังของเขาเริ่มเปล่งประกาย
'หน้าของเขาดูขาวและก็มีเลือดฝาดเล็กน้อย มันดูพิเศษจริงๆ'
เมื่อเห็นหานเซิ่นตอนนี้ มันก็ช่วยไม่ได้ที่ควีนจะคิดแบบนี้ เมื่อเธอเห็นรูปลักษณ์ใหม่ของเขา เธอก็คิดว่ามันเหมาะกับเขามาก
ใบหน้าของหานเซิ่นคมเหมือนกับรูปปั้นเกะสลัก บวกกับผิวที่ขาวเนียน ทำให้เขาดูมีออร่ามาก
ควีนรู้สึกอิจฉาเขาเล็กน้อย แต่ยังไงเธอก็เป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจเรื่องรูปลักษณ์อยู่แล้ว
'นี่จะต้องเป็นผลของวิชาไฮเปอร์จีโนอะไรบางอย่าง หรือบางทีมันอาจจะเป็นผลจากรากบัว' ควีนคิด
แต่ทันใดนั้นอยู่ๆก็มีกลิ่นหอมสดชื่นมาเตะจมูกของเธอ ทำให้เธอรู้สึกราวกับว่าเธอกินผลไม้แห่งชีวิตเข้าไป รูขุมขนของเธอเปิดออกทั้งหมด
'เกิดอะไรขึ้น?' ควีนมองหานเซิ่นด้วยความสับสน หลังจากที่เธอได้กลิ่น วิชาหมากล้อมสวรรค์ของเธอก็มีปฏิกิริยา เหมือนมันเริ่มดูซับกลิ่นหอมๆนี้เข้าไป
ควีนไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น เธอไม่คาดคิดเลยว่ากลิ่นหอมนี้จะมีผลกับหมากล้อมสวรรค์
ถ้าเธอไม่ได้เจอเรื่องแบบนี้ด้วยตัวเอง ถึงจะมีคนมาบอกเธอ เธอก็จะไม่มีทางเชื่อเลยว่ามันคือเรื่องจริง
แต่สิ่งที่หน้าตกใจไปกว่านั้นก็คือ กลิ่นนี้มันยังช่วยพัฒนาหมากล้อมสวรรค์ของเธอได้อีกด้วย เธอฝึกวิชาหมากล้อมสวรรค์มาเป็นเวลานานแล้ว และมันเริ่มจะมาถึงทางตัน
เเม้ควีนจะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่เธอจะไม่ปล่อยให้โอกาสแบบนี้หลุดลอยไปแน่ เธอรีบเข้ามานั่งใกล้ๆหานเซิ่น เพื่อที่เธอจะได้ดูดซับพลังจากเขาให้ได้มากที่สุดเท่าที่ทำได้
แสงสีม่วงที่ห่อหุ้มร่างกายของเธออยู่เริ่มสว่างมากขึ้น มันกำลังดูดซับพลังจากกลิ่นหอมรอบๆตัว ในที่สุดแม้แต่ตัวเธอเองก็เริ่มมีกลิ่นหอมคล้ายๆกับหานเซิ่นแล้ว
ปรกติรูปลักษณ์ของควีนมักจะทำให้เธอดูเป็นคนเย็นชา แต่ตอนนี้เธอดูน่ารักมากขึ้น เธอดูเปล่งประกาย ถ้าใครได้เห็นเธอตอนนี้ก็คงอึ้งไปเลย ไม่ว่าใครก็ต่างใฝ่ฝันว่าอยากจะมีหน้าตาแบบเธอ
รากบัวนี้จะต้องมีคุณประโยชน์ต่อผู้หญิงมากอย่างไม่ต้องสงสัย แม้ผู้ชายเองก็น่าจะได้ประโยชน์เช่นกัน แต่ควีนมั่นใจว่าผู้หญิงจะได้รับประโยชน์จากมันมากกว่า
รากบัว 2 อันนี้จะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน ทั้งสารอาหารและคุณค่าทางยามันสูงอย่างไม่น่าเชื่อ การที่หานเซิ่นดูดซับพลังของมันด้วยศาสตร์ตงเสวียน ทำให้ศาสตร์ตงเสวียนของเขาก้าวหน้าขึ้นไปอีกระดับแล้ว