ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก
ตอนที่ 473 สมบัติ
หานเซิ่นรู้สึกว่าสมองของเขาชาไปเลย หลังจากนั้นเขาก็รู้สึกได้ถึงความเย็นไหลออกมาจากสมองของเขา ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกสมองปลอดโปร่งเป็นอย่างมาก
"คริสตัลสมองเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์จริงๆ น่าเสียดายที่ผลของมันจะค่อยๆลดลง หลังจากเวลาผ่านไป แต่ยังไงสมองก็จะพัฒนาขึ้นนิดหนึ่ง" หานเซิ่นเอาเศษคริสตัลออกจากหัวของเขา จากนั้นเขาก็มองไปที่ทางออกรูปสามเหลียมที่ตั้งอยู่กลางห้อง
ห้องนี้มีลักษณะเป็นทรงกลม นอกจากรอยแยกที่พวกเขาลงมาแล้ว ทางออกอื่นก็มีแต่อุโมงค์รูปสามเหลี่ยมที่ตั้งอยู่กลางห้อง
หานเซิ่นเดินไปที่อุโมงค์ และมองลงไปข้างล่าง เขาพบว่าอุโมงค์นี้มีความยาวประมาน 6 ฟุต และเชื่อมต่อกับห้องทรงกลมอีกห้องที่อยู่ข้างล่าง
"เหยียนหรัน เธอรู้ไหมว่าห้องทรงกลมพวกนี้เอาไว้ใช้ทำอะไร?" หานเซิ่นมีความรู้เกี่ยวกับคริสตัลไลเซอร์น้อยมาก เขาหันมามองจีเหยียนหรันและถาม
จีเหยียนหรันส่ายหัวและพูด "ในบรรดาสิ่งที่ฉันเรียนมา ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับสถานที่แบบนี้มาก่อน แต่อารยธรรมของคริสตัลไลเซอน์ก็มีสิ่งลึกลับและปริศนามากมาย ซึ่งมันก็ไม่แปลกอะไร"
"งั้นพวกเราจะลงไปดูกันไหม? บางทีอาจจะมีคริสตัลสมองอีกก็ได้" หานเซิ่นครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่และพูด
หลี่หมิงถังและหวังโฮว่เข้าไปที่ใจกลางของโบราณสถาน แต่ยังไงคริสตัลที่ทำหน้าที่เฝ้ายามก็ไล่ตามพวกเขาไป หานเซิ่นเลยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่ใจกลางของโบราณสถานบ้าง ถ้าจะตามพวกหลี่หมิงถังเข้าไปเลยก็ยังไม่ได้ เพราะอาจจะไปเจอกับรูบิคสีทอง
"ฉันว่ามันเสี่ยงเกินไปนะ" จีเหยียนหรันลังเล
"ไม่เสี่ยงหรอกน่า" หานเซิ่นเรียกหิมะเจ้าเสน่ห์ออกมา และสั่งให้เธอลงไปตามอุโมงค์
ไม่นานเธอก็รายงานมาว่าห้องข้างล่างนั้นว่างเปล่า แต่มันก็มีอุโมงค์ที่สามารถไปห้องอื่นต่อได้
หานเซิ่นลังเลอยู่สักพัก จากนั้นเขาก็เรียกวิญญาณอสูรบีทเทิลไนท์ออกมาอีกครั้ง และให้ดอพเพลแกงเกอร์ไปซ่อนอยู่ที่เดิม เพื่อเฝ้าทางออกเอาไว้ ถ้าพวกหลี่หมิงถังออกมา เขาจะได้รู้ตัวก่อน ขณะที่เขากับจีเหยียนหรันจะลงไปตามอุโมงค์รูปสามเหลี่ยม
เหมือนกับที่หิมะเจ้าเสน่ห์บอก ห้องนี้มันว่างเปล่า มีแค่อุโมงค์รูปสามเหลี่ยมเหมือนกับอันที่เขาเพิ่งผ่านลงมา แต่คราวนี้มันไม่ได้พาลงไปข้างล่าง แต่เป็นห้องที่อยู่ด้านข้าง
หานเซิ่นสั่งให้หิมะเจ้าเสน่ห์เข้าไปในอุโมงค์ก่อน เมื่อแน่ใจว่าไม่มีอันตรายแล้ว เขากับจีเหยียนหรันถึงจะเข้าไปข้างใน
ดูเหมือนห้องทรงกลมทุกห้องจะว่างเปล่าหมด และทุกห้องก็เชื่อมต่อกันโดยอุโมงค์รูปสามเลี่ยม หลังจากผ่านมานับ 10 ห้อง ในที่สุดจีเหยียนหรันและหานเซิ่นก็มาถึงห้องธรรมดาๆ
ผนังของห้องนี้มีตู้ที่ทำจากคริสตัลสีดำวางเรียงรายกัน อย่างน้อยๆก็ 100 ตู้ ไม่มีใครรู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างใน
"นี่...นี่มัน..สมบัติ.." จีเหยียนหรันประหลาดใจ เมื่อเห็นตู้ที่ทำจากคริสตัลสีดำ
"เธอบอกว่าพวกนี้คือสมบัติงั้นหรอ? งั้้นพวกคริสตัลเลียนแบบ คริสตัลปรสิตและคริสตัลเฝ้ายามก็ทำทุกอย่างเพื่อเฝ้าห้องนี้เอาไว้งั้นหรอ?" หานเซิ่นรู้สึกยินดี เขาไม่คิดว่าจะมาเจอสมบัติแบบนี้
"ตู้คริสตัลสีดำพวกนี้ มันดูคล้ายๆกับที่เก็บคริสตัลที่พวกเราเคยพบก่อนหน้านี้ แต่ว่าห้องนี้มันแตกต่างจากห้องก่อนหน้านี้ที่พวกเราเคยเจอมาทั้งหมด และฉันก็ไม่แน่ใจด้วยว่าทำไมมันถึงได้เชื่อมต่อกับห้องทรงกลมพวกนั้น ฉันเลยไม่มั่นใจว่าพวกนี้คือสมบัติจริงหรือเปล่า" จีเหยียนหรันพูด
"งั้นก็ลองเปิดมันดูเลยแล้วกัน" หานเซิ่นบอกให้จีเหยียนหรันถอยออกไปอยู่ที่ห้องทรงกลม จากนั้นเขาก็สั่งให้หิมะเจ้าเสน่ห์เปิดตู้ล็อคเกอร์ที่ทำจากคริสตัลสีดำ
ไม่มีอะไรแปลกๆเกิดขึ้น ตู้ที่ทำจากคริสตัลสีดำว่างเปล่า ไม่มีอะไรอยู่ข้างในเลย
จีเหยียนหรันออกมาตรวจดูโครงสร้างภายในตู้ล็อคเกอร์ และพูดอย่างมั่นใจ "ตอนนี้ฉันมั่นใจแล้วว่านี่เป็นตู้ที่เก็บคริสตัลจริงๆ นี่เป็นสมบัติไม่ผิดแน่ แต่เหมือนมันจะดูเล็กไปหน่อยนะ สำหรับโบราณสถานของคริสตัลไลเซอน์ราชวงศ์ มันเทียบกับโบราณสถานเล็กๆยังไม่ได้เลย ดูเหมือนมันไม่น่าจะถูกออกแบบสำหรับระดับราชวงศ์"
"แค่นี้ก็ดีแล้ว ขอแค่มันเป็นสมบัติ บางที่ห้องนี้อาจจะเป็นห้องกับสะสมสมบัติส่วนตัวของพวกราชวงศ์ก็ได้" หานเซิ่นรู้สึกตื่นเต้น เขาสั่งให้หิมะเจ้าเสน่ห์ไล่เปิดตู้ไปทีละตู้
แต่ทว่าหลังจากเปิดไปนับ 10 ตู้ มันก็ว่างเปล่าทั้งหมด ทำให้หานเซิ่นผิดหวังมาก
อย่างไรก็ตามหานเซิ่นไม่ต้องการกลับไปมือเปล่า เขาสั่งให้หิมะเจ้าเสน่ห์เปิดตู้หมดทั้งห้องไปเลย หลังจากเธอเปิดไป 80 กว่าตู้ ในที่สุดเธอก็พบของที่เป็นประกายระยิบระยับอยู่ข้างใน
หานเซิ่นตื่นเต้นมาก เขารีบเดินเข้ามาดูที่ตู้ มันมีคริสตัลสีทองที่มีเล็กกว่ากำปั้นเล็กน้อย มันมีมุมและเหลี่ยมมากมาย ทำให้มันดูเหมือนกับก้อนเพชรสีทอง
"นี่คือคริสตัลที่เป็นสมบัติใช่ไหม?" หานเซิ่นไม่แน่ใจ เขาหันไปถามจีเหยียนหรัน
จีเหยียนหรันพยักหน้าและพูด "นี่เป็นคริสตัลที่ยังไม่เปิดใช้งาน ดูจากลักษณะของมันแล้ว มันน่าจะเป็นแบบเดียวกับรูบิคสีทองที่นายเห็น"
"หวังว่ามันคงจะไม่ทำงานขึ้นมานะ" หานเซิ่นรู้สึกกลัวนิดๆ
จีเหยียนหรันส่ายหัวและยิ้ม "มันจะไม่ทำงานแน่นอน คริสตัลที่อยู่ในห้องนี้จะไม่สามารถใช้งานได้จนกว่าคริสตัลไลเซอร์จะเป็นคนเปิด แต่ยังไงมันก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะเจอคริสตัลไลเซอร์ที่มีชีวิต เพราะฉะนั้นมันจะไม่ถูกเปิดแน่นอน พวกคริสตัลที่เป็นทหารยามปรกติจะเป็นรูบิคแบบ 2x2 หรือไม่ก็ 3x3 แต่โบราณสถานใหญ่ๆจะมีแบบ 6x6 ส่วนแบบ 12x12 ที่นายเห็นพบเจอได้ยากมาก ถ้าที่นายถืออยู่คือรูบิคแบบ 12x12 จริง มูลค่าของมันก็ยากที่จะประเมิน"
เมื่อได้ยินที่จีเหยียนหรันพูด หานเซิ่นก็ดีใจมาก เขาเอาคริสตัลสีทองใส่กระเป๋าของเขาและพูด พร้อมกับยิ้ม "งั้นฉันคงต้องซ่อนมันไว้ก่อน"
จีเหยียนหรันรู้ว่าหานเซิ่นกำลังคิดจะทำอะไร แต่เธอไม่คิดจะห้ามเขา เธอแค่มองเขาพร้อมกับยิ้ม
หลังจากที่พบคริสตัล หานเซิ่นก็ยิ่งมีแรงจูงใจมากขึ้น เขาบอกให้หิมะเจ้าเสน่ห์เปิดตู้ที่เหลือให้หมด และไม่นานเขาก็พบคริสตัลอีกก้อน
มันคือคริสตัลสีขาว หานเซิ่นหันไปมองแฟนของเขาด้วยความประหลาดใจ
"นี่คือคริสตัลความทรงจำ มันจะบรรจุข้อมูลที่พวกคริสตัลไลเซอร์หลงเหลือเอาไว้ ถ้ามีพลังจิตกล้าแข็งพอ คนคนนั้นก็จะสามารถรับข้อมูลจากคริสตัลนี้ได้ แต่มนุษย์ยากที่จะมีพลังจิตแข็งแกร่งถึงขั้นนั้น พวกเขาจึงสามารถรับข้อมูลได้แค่บางส่วนเท่านั้น เนื่องจากคริสตัลอันนี้เป็นคริสตัลที่คริสตัลไลเซอร์ระดับราชวงศ์หลงเหลือไว้ มันน่าจะบรรจุข้อมูลที่มีความสำคัญ ถ้าพวกเราสามารถรับข้อมูลทั้งหมดได้ บางทีวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของพวกเราอาจจะพัฒนาไปอย่างก้าวกระโดด" จีเหยียนหรันอธิบาย
"งั้นอันนี้ฉันก็ต้องซ่อนมันไว้ก่อน" หานเซิ่นเอามันใส่กระเป๋าของเขา เขาคิดจะฮุบมันไว้เอง
"เธอได้ยินเสียงอะไรไหม?" อยู่ๆหานเซิ่นก็เหมือนจะได้ยินอะไรบางอย่าง เขาหันมาหาจีเหยียนหรัน
จีเหยียนหรันส่ายหัวและพูด "นายได้ยินอะไร?"
ขณะที่หานเซิ่นกำลังจะตอบ อยู่ๆก็มีเสียงอะไรบางอย่างตกลงมาจากอุโมงค์สามเหลี่ยม แค่ชั่วอึดใจก็มีคริสตัลสีชมพูดมากกว่า 100 อันปรากฏขึ้น
"คริสตัลปรสิต!" ทั้งหานเซิ่นและจีเหยียนหรันอุทานพร้อมกัน