ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก
ตอนที่ 461 สปิริตสโตน
"รอเดี๋ยวก่อน" หานเซิ่นสั่งให้คนของเขาหยุด จากนั้นเขาเรียกร็อคเวิร์มออกมา และสั่งให้มันบินเข้าไปเช็คแถวประตูทางเข้า
ไม่นานร็อคเวิร์มก็กลับมา ข้อความที่มันบอกหานเซิ่นก็คือข้างในเมืองสปิริตไม่มีอะไรเลย ไม่มีแม้แต่มอนสเตอร์สักตัว
"ไม่มี?" หานเซิ่นขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่านี่เป็นสถานการณ์ที่อยู่นอกเหนือความคาดหมายของหานเซิ่น
กลุ่มของพวกเขาค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าไปในเมือง พวกเขาหันมองซ้ายมองขวาอย่างระมัดระวัง แต่กระนั้นพวกเขาก็ไม่เจออะไรเลย ราวกับว่าทั้งเมืองสปิริตแห่งนี้ว่างเปล่า
เมื่อมาถึงจุดหมายปลายทาง หานเซิ่นก็เปิดประตู และเดินเข้าไปในห้องโถงที่ดูเหมือนกับวัง มีก้อนหินที่กำลังส่องแสงอยู่ตรงระหว่างคิ้วของรูปปั้นเทวดาขนาดใหญ่
"สปิริตสโตน!" สวี่โหย่วและคนอื่นๆตื่นเต้นขึ้นมาทันที ขอแค่พวกเขาทำลายสปิริตสโตนได้ สปิริตก็จะตายทันที ไม่ว่าตัวมันจะอยู่ที่ไหนก็ตาม แต่ทว่าก่อนที่พวกเขาจะเดินเข้าไปใกล้สปิริตสโตนก็มีอะไรบางอย่างปรากฏตัวออกมา มันคือผู้หญิงที่สง่างาม หล่อนแต่งตัวเหมือนกับนักบวช พร้อมกับถือคทาน้ำแข็งไว้ในมือ ซึ่งหล่อนก็คือสปิริตขุนนางตัวที่หานเซิ่นเจอเมื่อคราวก่อน
"เตรียมต่อสู้!" ลุงชิงตะโกน พร้อมกับเรียกวิญญาณอสูรออกมา
จริงๆเสียงของลุงชิงนั้นไม่ได้จำเป็นเลย เพราะตอนนี้ทุกคนต่างก็เรียกอาวุธของตัวเองออกมากันหมดแล้ว ทุกคนดูจะระวังตัวมากเป็นพิเศษ
สปิริตมองมาที่กลุ่มของพวกเขา พร้อมกับยิ้ม หล่อนยกคทาในมือขึ้นสูง จากนั้นก็มีแสงมาปกคลุมทั่วตัวของหล่อนทันที ไม่นานมันก็เป็นชุดเกราะน้ำแข็งที่มีลวดลายสีแดง และคทาก็เปลี่ยนสภาพไปเป็นหอก
"เสียงคำราม!"
ทันใดนั้นพวกมอนสเตอร์ก็ปรากฏตัวออกมาจากปราสาทที่ตอนแรกดูเหมือนจะว่างเปล่า อสูรเกราะน้ำแข็งนับร้อยและมอนสเตอร์อื่นๆอีกนับพัน ปิดล้อมพวกเขาไว้ในห้องโถงนั้นหมดแล้ว จากนั้นพวกมันก็วิ่งเข้ามาจู่โจมพวกเขาทันที
"ลุยเข้าไป ทำลายสปิริตสโตนให้ได้" ลุงชิงตะโกน และวิ่งตรงเข้าไปหารูปปั้นเทวดา
แต่กระนั้นหลังจากที่เขาออกตัวไปได้แค่ 2-3 ก้าว มอนสเตอร์นับ 10 ก็ปรากฏตัวออกมาจากข้างหลังรูปปั้น ซึ่งแต่ละตัวเป็นมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์ มีทั้งหมาป่าหิมะ และก็หมีขั้วโลก รวมไปถึงพวกมอนสเตอร์บินได้อย่างค้างคาวและนก
พวกมอนสเตอร์เหล่านั้นขวางทางที่จะไปยังรูปปั้นเทวดาจนมิด แม้แต่ลุงชิงที่ปรกติจะเยือกเย็นก็ยังช็อค
กลุ่มของมอนสเตอร์ไหลทะลักเข้าในห้องโถงเหมือนกับน้ำ แม้พวกมันจะเป็นแค่มอนสเตอร์ระดับโบราณ แต่ด้วยจำนวนที่มาก ทำให้กลุ่มของพวกเขาไม่สามารถฆ่าพวกมันได้หมด
ยิ่งกว่านั้นตอนนี้ประตูเมืองก็ได้ถูกปิดลงแล้ว ไม่มีทางให้พวกเขาหนีได้อีกต่อไป
"มนุษย์ แกจะต้องเสียใจที่กล้ามาขโมยสัตว์เลี้ยงของฉัน" สปิริตสาวพูดด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์ความรู้สึก พร้อมกับใช้หอกชี้มาที่หานเซิ่น
หลังจากพูดเธอพูดจบ พวกมอนสเตอร์ก็บุกเข้ามาโจมตีพวกเขาแบบไม่กลัวตาย
แต่ทว่าพวกมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์ไม่ได้เข้ามาร่วมโจมตีด้วย พวกมันมีหน้าที่คอยป้องกันสปิริตสโตน เห็นได้ชัดว่าสปิริตสาวคิดจะใช้พวกมอนสเตอร์โบราณ ทำให้พวกเขาอ่อนแรงลงก่อน
สปิริตเดินเข้าไปหาหานเซิ่น พร้อมกับหอกน้ำแข็งในมือ เธอต้องการฆ่าหานเซิ่นด้วยมือของตัวเอง เพื่อแก้แค้น
ตอนนี้ทุกๆคนหน้าซีด พวกเขาติดกับของสปิริตเข้าเต็มๆ ตอนนี้พวกเขาจะหนีก็ไม่ได้ จะทำลายสปิรตสโตนก็แทบไม่มีหวังเลย เหมือนว่าพวกเขาต้องตายอยู่ที่นี่
"ต้องรีบหน่อย บางทีพวกเรายังพอมีโอกาส" จูถิงตตะโกน
"พวกนายทุกคนป้องกันประตูไว้ ฉันจะเป็นคนไปเอาสปิริตสโตนเอง"
หานเซิ่นหันไปหาซีโร่และพูด "เธอช่วยพวกเขาด้วย" จากนั้นหานเซิ่นก็เดินตรงไปที่รูปปั้นทันที
ซีโร่ไม่ตอบเธอแค่พยักหน้า
ตอนนี้ทุกคนสูญเสียความเยือกเย็นไปหมดแล้ว ด้วยการที่มีมอนสเตอร์กลายพันธ์นับ 10 ป้องกันสปิริตสโตนไว้ พวกเขาไม่สามารถเข้าไปใกล้มันได้ แม้จะใช้คนทั้งหมดก็ตาม ไม่ต้องพูดถึงหานเซิ่นเพียงคนเดียว
แต่กระนั้นหานเซิ่นก็เดินตรงไปที่รูปปั้นเรียบร้อยแล้ว ส่วนคนอื่นๆก็ช่วยกันป้องกันประตูทางเข้าห้องโถงไว้ พวกเขาต้องสู้กับมอนสเตอร์ระดับโบราณจำนวนนับไม่ถ้วน
ด้วยการที่มีมอนสเตอร์บุกเข้ามาจำนวนมากเกินไป พวกเขาไม่มีทางที่จะต้านได้นาน ถึงพวกมอนสเตอร์จะไม่ฆ่าพวกเขา พวกเขาก็ต้องหมดแรงก่อนอยู่ดี นั้นเป็นเหตุผลที่หานเซิ่นให้ซีโร่อยู่กับคนอื่นๆ ไม่งั้นทุกคนอาจจะตายกันหมด
หานเซิ่นดูเหมือนจะไม่ทุกข์ร้อนกับสถานการณ์ตอนนี้เท่าไหร่ เขาเดินตรงไปหาสปิริตและพูด "เธอฉลาดมาก จะพูดให้ถูก ต้องพูดว่าเจ้าเล่ห์มากกว่า เธอสามารถล่อพวกเรามาติดกับได้สำเร็จ"
สปิริตสาวเบ้ปาก แต่ดูเหมือนเธอจะชอบใจคำพูดของหานเซิ่น เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ไร้ความรู้สึก "ในตอนที่แกตัดสินใจบุกเข้ามาสู้กับฉัน แกก็ตายตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว"
"โชคร้าย ที่ดูเหมือนว่าเธอจะทำพลาดไปเรื่องหนึ่ง" หานเซิ่นพูดต่อ
"เรื่องอะไร?" สปิริตสาวประหลาดใจ เธอยักคิ้วและถาม
"เธอไม่ควรจะให้ฉันเข้ามาได้ลึกขนาดนี้ กับดักของเธอก็คือความผิดพลาดที่ร้ายแรงที่สุด"
หานเซิ่นรีบวิ่งลุยเข้าไปที่รูปปั้นขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นที่ตั้งของสปิริตสโตน ด้วยความเร็วสูงมาก ราวกับพายุทอร์นาโด
สปิริตสาวเคลื่อนไหวทันที เธอกวัดแกว่งหอกของเธอใส่หานเซิ่น เพื่อพยายามจะหยุดเขา
แต่กระนั้นหานเซิ่นก็ไม่ได้ลดความเร็วลงเลย เขาส่งพลังทั้งหมดไปไว้ที่ขา จากนั้นเขาก็วิ่งตรงไปด้วยท่าที่ลำตัวก้มต่ำลงมาเกือบจะขนานกับพื้น หานเซิ่นหลบการโจมตีจากสปิริตได้ทั้งหมด ด้วยท่าที่แปลกประหลาด จากนั้นเขาก็วิ่งตรงไปยังรูปปั้นต่อด้วยความเร็วสูงสุด
มอนสเตอร์กลายพันธ์ส่งเสียงคำราม และพุ่งเข้ามาหาหานเซิ่น เหมือนปีศาจจากขุมนรก