ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก
ตอนที่ 379 น้ำหอมสังหาร
"โดนพิษของฉันเข้าไปแล้วยังไม่หมดสติงั้นหรอ? ช่างเป็นนักสู้ที่แข็งแกร่งจริงๆ" จูถิงพูดพร้อมกับยิ้ม ขณะมองหานเซิ่น ดูเหมือนเขาจะประหลาดใจมาก
"นายเป็นใครกันแน่?" หานเซิ่นเข้าใจทันทีว่าจูถิงต้องเป็นสปายที่แฝงตัวเข้ามาอยู่ในกลุ่มสตาร์รี่แน่ ไม่งั้นเขาคงไม่วางยาคนอื่นๆในทีมด้วยแน่นอน แต่หานเซิ่นก็ยังไม่รู้ว่าเขาทำงานให้ใคร
หานเซิ่นไม่เคยคิดเลยว่าจูถิงจะเป็นสปาย ชายหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลาดูแล้วไม่น่าจะเป็นสปายได้เลย
จูถิงพูด "ไม่ต้องสนใจว่าฉันเป็นใคร สิ่งสำคัญที่สุดก็คือนายควรจะรู้ว่านายควรทำยังไงต่อไป"
"นายต้องการอะไร?" หานเซิ่นมองจูถิงและถาม
"ตอนนี้นายมี 2 ทางเลือก หนึ่งก็คือมอบมีดวิญญาณอสูรเล่มนั้นมา อีกทางเลือกหนึ่งก็คือตาย ฉันเป็นคนที่ให้โอกาสคนเสมอ ฉันให้นายเป็นคนเลือก" จูถิงยิ้ม
"นายคิดว่าฉันโง่หรอ? ถ้าฉันให้มีดนายไป ฉันก็ยิ่งตายเร็วกว่าเดิม" หานเซิ่นพูด
"มันยังมีความเป็นไปได้อยู่ว่านายจะรอด ถ้าให้มีดฉัน แต่ถ้านายไม่ให้ฉันล่ะก็ นายจะต้องตายอย่างแน่นอน ถ้าหากฉันไม่สามารถเอามีดเล่มนั้นมาได้ อย่างน้อยฉันก็จะไม่ให้มันตกไปอยู่ในมือของหนิงเยวี่ย" จูถิง พูด และเรียกวิญญาณอสูรที่เป็นดาบของเขาออกมาเตรียมจะตัดคอหานเซิ่น
เมื่อดาบเกือบจะสัมผัสคอของหานเซิ่น หานเซิ่นก็พลิกข้อมือ และใช้มีดตัดดาบของจูถิงขาดเป็น 2 ท่อน
"บ้าชัดๆ..." จูถิงมองหานเซิ่นด้วยความประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าหานเซิ่นจะเหลือแรงมากขนาดนี้ หลังจากได้รับพิษไปแล้ว
พิษที่เขาใช้ไม่มีสี ไม่มีกลิ่นหรือรสชาติ หลังจากโดนมันเข้าไปแล้วคนที่โดนจะไม่หมดสติไปทันที แต่จะหมดสติหลังจากกินไปสักพัก นี่เป็นยาลับของตระกูลของเขา ซึ่งตั้งแต่ใช้มาเขายังไม่เคยพลาดมาก่อน จูถิงใช้ยาทาไปบนบาร์บาคิว และดูหานเซิ่นกินมันกับตา เป็นไปไม่ได้ที่มันจะไม่มีผลกับหานเซิ่น
หานเซิ่นไม่คิดอะไรมาก เขาแทงมีดไปที่จูถิง ซึ่งเป็นคนที่ต้องการจะฆ่าเขา
การโจมตีของหานเซิ่นทั้งรุนแรงและรวดเร็ว แต่จูถิงก็สามารถเคลื่อนไหวไปในมุมที่ไม่น่าเชื่อ เพื่อหลบมีดของหานเซิ่น หานเซิ่นรู้สึกว่าเขาเคยเห็นฟุตเวิร์คแบบนี้มาก่อน
"เซเว่นทวิสต์! นายเป็นคนตระกูลเฉินงั้นหรอ?" หานเซิ่นจำมันได้ทันที ฟุตเวิร์คที่จูถิงใช้เหมือนกับที่เฉินจื่อเฉินเคยใช้ไม่มีผิด
"นายรู้จักเฉิน และเซเว่นทวิสต์ด้วยงั้นหรอ?" จูถิงเองก็ประหลาดใจเช่นกัน เขาไม่คิดว่าหานเซิ่นจะรู้จักฟุตเวิร์คที่เขาใช้
"งั้นนายก็เป็นคนตระกูลเฉินจริงๆสินะ?" หานเซิ่นถาม
"เรื่องนั้นไม่สำคัญ แค่บอกมาว่านายเกี่ยวข้องกับตระกูลเฉินยังไง บางทีถ้านายโชคดี ฉันอาจจะไว้ชีวิตนายก็ได้" จูถิงพูด
"ฉันก็อยากจะรู้นักว่านายจะเอาชีวิตฉันไปได้ยังไง" หานเซิ่นพูด
"มีวิชาการต่อสู้มากมาย การใช้ยาพิษก็เป็นหนึ่งในนั้น ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ฉันเชี่ยวชาญ ตอนนี้นายถูกพิษของฉันเข้าไปแล้ว ยังไงเดี๋ยวนายก็ต้องตาย" จูถิงพูด
"เหมือนว่ายาพิษของนายจะใช้ไม่ได้ผลกับฉัน" หานเซิ่นตอบ
"ตอนนี้นายตั้งหากที่ต้องคิดว่าทำยังไงฉันถึงจะไว้ชีวิตนาย"
จูถิงยิ้มและพูด "นายคงคิดว่านายแน่มากใช่ไหมที่ยังไม่หมดสติไป? ยานั้นทำได้แค่ให้นายหมดสติก็จริง แต่พิษที่ฉันจะใช้ต่อไปนี้มันไม่อ่อนแบบนั้นหรอก"
จูถิงเอามือปิดจมูก "ตอนนี้นายได้กลิ่นหอมใช่ไหม? มันไม่ใช่น้ำหอมหรอก แต่มันคือยาพิษ นายเคยได้ยินวิชาไฮเปอร์จีโนน้ำหอมสังหารบ้างไหม? มันทำให้ผู้ใช้พัฒนายีนที่สามารถผลิตพิษได้ มนุษย์ทุกคนจะมีลักษณะเฉพาะของตัวเอง ถึงนายจะฝึกน้ำหอมสังหารมา นายก็ไม่สามารถผลิตยาต้านพิษของฉันได้ เท่าที่ฉันรู้มาฉันคือคนคนเดียวที่รอดได้หลังจากฝึกวิชานี้ ซึ่งมันคือวิชาลับต้องห้าม"
"ฉันไม่เชื่อว่านายสามารถเอาพิษเข้ามาในร่างกายฉันได้ด้วยกลิ่นเพียงอย่างเดียว" หานเซิ่นพูดอย่างสงบ
"จริงที่ฉันทำไม่ได้ แต่เนื่องจากนายถูกยาที่ทำให้หมดสติของฉันเข้าไปก่อนหน้านี้แล้ว มันทำให้ฉันสามารถใช้น้ำหอมสังหารกับนายได้" จูถิงยิ้มและพูด
"งั้นฉันก็ใกล้จะตายแล้วอย่างงั้นหรอ?" หานเซิ่นถาม
"งั้นบอกหน่อยได้ไหมว่านายเป็นใคร?"
"มันก็ไม่เสมอไป เนื่องจากฉันเป็นคนที่ผลิตพิษนี้ขึ้นมา ฉันก็ต้องเป็นคนที่สามารถทำยาแก้พิษได้ ถ้านายยอมมอบมีดวิญญาณอสูรให้กับฉัน ฉันจะไว้ชีวิตนาย" จูถิงพูด
"ทำไมฉันจะต้องเชื่อนายด้วย?" หานเซิ่นถาม
จูถิงหงายฝ่ามือทั้ง 2 ข้างและพูด "จริงๆแล้วฉันก็ไม่ได้มีความจำเป็นจะต้องฆ่านายเลย หลังจากเหตุการณ์นี้คงเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะอยู่ในกลุ่มสตาร์รี่ต่อไป ถ้านายไม่มีมีดเล่มนั้น นายก็ไม่ได้มีค่าอะไรสำหรับฉัน"
"แล้วถ้าฉันไม่ให้ล่ะ?" หานเซิ่นพูดอย่างสงบ
จูถิงมองหานเซิ่นตั้งแต่หัวจรดเท้า หลังจากนั้นเขาก็หัวเราะออกมา
"จริงๆพวกเราน่าจะมาร่วมมือกัน บอกมาว่าหนิงเยวี่ยเสนออะไรให้นาย? ฉันสามารถเสนออย่างเดียวกันให้กับนาย และยังจะช่วยนายจากพิษด้วย นายคิดว่าข้อเสนอนี้เป็นยังไง?"
"ฉันก็ยังจะถามนายอีกครั้งว่า ทำไมฉันจะต้องเชื่อนายด้วย?" หานเซิ่นพูด ตอนนี้เขาแค่พยายามจะให้จูถิงเผยข้อมูลออกมาให้มากที่สุด จริงๆแล้วพิษของจูถิงไม่ได้มีผลกับเขาเลยแม้แต่น้อย เนื่องจากเขาใช้กายหยก
"นายก็น่าจะเห็นแล้วนิ ตอนที่ฉันใช้ดาบฟันนายเมื่อกี้ ฉันไม่ได้ต้องการจะฆ่านาย ฉันแค่จะขู่ เพื่อเอามีดเท่านั้น" จูถิงพูด
หานเซิ่นไม่พูดอะไร เขาเองก็รู้ดีว่าตอนที่ฟันมา จูถิงยั้งมือไว้แล้ว แต่ยังไงนั้นก็เป็นแค่ดาบเลือดศักดิ์สิทธิ
"ก็ได้ งั้นฉันจะบอกข้อมูลที่นายยังไม่รู้ ฉันกล้าพนันได้เลยว่านายยังไม่รู้เกี่ยวกับมอนสเตอร์ที่หนิงเยวี่ยขอให้นายไปลองแทงมัน" จูถิงถอนหายใจและพูด
"มันไม่ใช่แค่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิงั้นหรอ?" หัวใจของหานเซิ่นเต้นรัว แต่เขาต้องทำเป็นไม่รู้ และสงบนิ่งไว้ก่อน
"มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิงั้นหรอ? บางทีก็อาจจะใช่ ยังไงก็ไม่มีใครรู้อยู่แล้วว่ามันใช่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิจริงหรือเปล่า" จูถิงยิ้มและพูด
"หมายความว่ายังไง?" หานเซิ่นขมวดคิ้ว
"นายลองคิดดูสิว่าทำไมถึงได้มีมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิบางตัวที่มันแข็งแกร่งกว่าตัวอื่นๆมาก เหมือนกับตัวที่อยู่ในป่าบรรพกาลนั่น ถึงพวกเราหลายคนจะมีจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิเต็ม แต่ก็ยังไม่สามารถทำอะไรมันได้เลย นายไม่คิดว่ามันแปลกรึไง?"
จูถิงหยุดชั่วครู่ ก่อนจะพูดต่ออย่างช้าๆ "นายไม่เคยสงสัยเลยหรอว่ามันอาจจะมีมอนสเตอร์ที่ระดับสูงกว่าเลือดศักดิ์สิทธิอยู่?"