ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก
ตอนที่ 361 หมาป่า
"พวกเรามีกัน 2 คน แล้วทำไมนายถึงขอส่วนแบ่งเนื้อครึ่งหนึ่ง และยังจะขอทำลายไข่อีก?" เฉินหนานชิงพูดอย่างไม่พอใจ
"ถ้าพวกนายมีวิธีฆ่ามอนสเตอร์ตัวนั้นก็เสนอมาได้เลย ฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้ว และพวกนายจะได้เป็นคนทำลายไข่" เยี่ยหยู่เฟิงพูด
เฉินหนานชิงไม่พูดอะไร ถ้ามีวิธีเขาคงไม่เสียเพื่อนไปถึง 4 คน
"โปรดอธิบายแผนมา" เฉินจื่อเฉินพูด
"ฉันคิดว่าพวกนายคงจะรักษาสัญญา ดังนั้นฉันจะไม่ปิดปังอะไรพวกนาย" เยี่ยหยู่เฟิงหยุดไปชั่วครู่ และพูดต่อ "จริงๆมันเป็นวิธีที่ง่ายมาก เนื่องจากมอนสเตอร์ตัวนั้นมีความเร็วที่สูงมาก สิ่งที่เราต้องทำก็คือลดความเร็วของมัน"
"นายก็พูดไปแล้วไม่ใช่หรอ? ที่เราอยากรู้ก็คือจะลดความเร็วมันยังไง?" เฉินหนานชิงเริ่มหัวร้อน
"พวกนายทำไม่ได้แน่นอน แต่ฉันทำได้" เยี่ยหยู่เฟิงเรียกวิญญาณอสูรที่เป็นกลุ่มควันสีดำออกมา กลุ่มควันรวมตัวกันเป็นรูปนาฬิกาทราย
"นี่เป็นวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิเสริมพลังของฉัน ไทม์เคิร์ส (time curse) มันสามารถทำให้มอนสเตอร์ช้าลงได้ ถึงมันจะเป็นวิญญาณอสูรระดับเลือดศักดิ์สิทธิ แต่ประสิทธิภาพของมันก็ไม่ได้สูงมากนักถ้าใช้ใส่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ แต่กระนั้นมันก็ยังสามารถลดความเร็วของมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ์ได้ นายคิดว่าเป็นยังไงบ้าง" เยี่ยหยู่เฟิงถาม ขณะชี้ไปที่วิญญาณอสูรของเขา
"มันก็ขึ้นอยู่กับว่าความเร็วมันจะลดลงมากแค่ไหน" เฉินจื่อเฉินพูด ขณะจ้องมองไปที่ไทม์เคิร์ส
"นายสามารถทดสอบได้ด้วยตัวเอง" เยี่ยหยู่เฟิงพูด และใช้ไทม์เคิร์สใส่ เฉินจื่อเฉิน
กลุ่มควันสีดำเข้าไปปกคลุมตัวของเฉินจื่อเฉินทันที เฉินจื่อเฉินลองเดินดู และพบว่ามันช้าลงอย่างเห็นได้ชัดเจน
เฉินจื่อเฉินพยักหน้าและพูด "ผลของมันค่อนข้างดี ถึงมันจะไม่ได้ช้าลงมาก แต่มันก็น่าจะพอทำให้เราโจมตีมอนสเตอร์ตัวนั้นโดน รีบไปจัดการมันเลยดีกว่า"
"เยี่ยม" เยี่ยหยู่เฟิงวางแผนกับ 2 พี่น้องตระกูลเฉิน หลังจากนั้นพวกเขาทั้ง 3 ก็เข้าไปในรังด้วยกัน หานเซิ่นตามพวกเขาลงไปด้วย ซึ่งพวกเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรหานเซิ่นมาก บางทีหานเซิ่นอาจจะช่วยก่อกวนมอนสเตอร์ให้พวกเขาได้ ดังนั้นพวกเขาเลยไม่คิดจะหยุดหานเซิ่น
มันไม่ใช่ครั้งแรกสำหรับหานเซิ่นที่ได้เข้ามาในรัง แสงสีขาวที่อยู่ตามผนังไม่ได้ทำให้เขารู้สึกกังวล ถึงมอนสเตอร์ข้างในเป็นมอนสเตอร์ขั้นสุดยอด หานเซิ่นก็เชื่อว่าเขาสามารถดิ้นร่นจนเอาชนะมันได้
ไม่นานหานเซิ่นก็เห็นกำแพงสีเขียวที่ถูกทำลาย ข้างหลังกำแพงเป็นลานกว้างๆที่เต็มไปด้วยห้องจำนวนมากที่มีขนาดแตกต่างกัน
ห้องแต่ละห้องเรียงตัวกันเหมือนกับใยแมงมุม ทำให้คนรู้สึกเสียวสันหลัง ราวกับว่าจะมีแมงมุมนับล้านออกมา
ข้างในกำแพงสีเขียวมีเลือดสาดกระจายไปทั่ว แต่พวกเขาไม่พบร่างของทั้ง 4 คนที่ลงมาก่อนหน้านี้เลย บางทีพวกเขาอาจจะถูกกินไปแล้วก็ได้
"เฉินจื่อเฉิน ในบรรดาพวกเรา นายเป็นคนเดียวที่หลบการโจมตีแบบถึงตายของมอนสเตอร์ได้ดีที่สุด ฉันกลัวว่านายจะต้องไปล่อมอนสเตอร์ออกมา ฉันจะได้ใช้ไทม์เคิร์สใส่มัน" เยี่ยหยู่เฟิงหยุดเดินและพูด
เฉินจื่อเฉินพยักหน้าและเรียกวิญญาณอสูรที่มีรูปร่างเหมือนลิงออกมา เขาค่อยๆย่องเข้าไปในรังมอนสเตอร์อย่างช้าๆ
เยี่ยหยู่เฟิงและเฉินหนานชิงกำลังมองดูเฉินจื่อเฉินอย่างใจจดใจจ่อ เช่นเดียวกันหานเซิ่น เขาอยากรู้ว่ามอนสเตอร์ตัวที่ว่ามันเป็นยังไง
ก่อนจะลงมาพวกเขาก็ตกลงกันแล้วว่าจะต้องมีหนึ่งคนไปล่อมอนสเตอร์มา แต่เยี่ยหยู่เฟิงจะไม่ใช่คนที่ไปล่อ เพราะถ้าเข้าไปล่อมอนสเตอร์ เขาจะไม่สามารถใช้ไทม์เคิร์สได้
เห็นได้ชัดว่าเยี่ยหยู่เฟิงไม่สามารถใช้ความสามารถในการหลบได้เต็มที่ถ้าเขาใช้ไทม์เคิร์ส ซึ่งเป็นเหตุผลที่เขาต้องหาคนช่วย
เมื่อเฉินจื่อเฉินเดินผ่านช่องว่างของกำแพงเข้าไป เขาก็เห็นเงาดำๆกำลังวิ่งเข้ามาหาเขาจากห้องที่อยู่ใกล้ๆ
เงานั้นเคลื่อนไหวว่องไวมาก หานเซิ่นมองมันเต็ม 2 ตา โดยใช้สมาธิเต็มที่ แต่เขาเห็นแค่เบลอๆเท่านั้น เขารู้สึกว่ารูปร่างมันเหมือนกับหมาป่าหรือสุนัขจิ้งจอก
เฉินจื่อเฉินเป็นคนที่แข็งแกร่งจริงๆ ภายใต้สถานการณ์ที่วิกฤตแบบนี้ เขาก็ยังควบคุมสติได้ เขารีบหมุนตัวไปในมุมที่ไม่น่าเชื่อ เพื่อป้องกันจุดตายของเขาเอาไว้ เงาสีดำเพียงแค่เฉี่ยวแขนเขาไปเท่านั้น แต่กระนั้นมันก็ยังทำให้เขาเลือดออก
หลังจากตัวมันลงพื้นแล้ว เงานั้นก็ยังไม่หยุด มันก็กระโดดเข้าไปใส่เฉินจื่อเฉินอีกครั้ง
"เอานี่ไปกิน" เยี่ยหยู่เฟิงใช้ไทม์เคิร์สใส่มอนสเตอร์
ผลของไทม์เคิร์สเป็นแบบล็อคเป้าหมาย ไม่ว่ามอนสเตอร์ตัวนั้นจะหนีไปไหน มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะหลบวิญญาณอสูรแบบนี้ ทันใดนั้นเงาสีดำที่เคลื่อนไหวรวดเร็วราวกับสายฟ้าก็ลดความเร็วลง
ในที่สุดกลุ่มของพวกเขาก็เห็นลักษณะของมอนสเตอร์ มันคือหมาป่าสีดำที่มีขนาดใหญ่กว่าปรกติ ขนาดของมันพอๆกับเสือโครงตัวเต็มวัย ขนของมันเป็นเงาเหมือนกับโลหะ ถ้ามันไม่ขยับตัว มันจะดูเหมือนกับรูปปั้นเลย
"ฆ่ามัน!" ทั้งเยี่ยหยู่เฟิงและเฉินหนานชิงบุกเข้าไปใส่มอนสเตอร์ทันที พวกเขาพยายามจะฆ่ามันโดยร่วมมือกับเฉินจื่อเฉิน
หานเซิ่นเปลี่ยนร่างเป็นนักฆ่ากระหายเลือด และเดินเข้าไปเช่นเดียวกัน มอนสเตอร์เริ่มช้าลงแล้ว และพวกเขาก็เห็นการเคลื่อนที่ของมัน ซึ่งถือเป็นโอกาสที่ดีที่จะฆ่ามันให้ได้
เพราะความเร็วของมันลดลง ทำให้มอนสเตอร์ไม่สามารถทำอันตราย เฉินจื่อเฉินได้ในการกระโดดใส่เมื่อสักครู่ หลังจากที่มันลงพื้น มันก็เห็นว่ามีคนบุกเข้ามาเพิ่ม แต่ดูเหมือนมันไม่ตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย
พวกเขาทั้ง 4 คนเรียกอาวุธของตัวเองออกมา แต่ทว่าอยู่ๆหมาป่าสีดำก็หอน จากนั้นมันก็กระโดดอีกครั้ง ความเร็วของมันไม่ได้น้อยกว่าตอนที่ยังไม่โดนไทม์เคิร์สเลย
"บ้าชัดๆ มอนสเตอร์ตัวนี้แปลกมาก ไทม์เคิร์สใช้กับมันไม่ได้ผล" เยี่ยหยู่เฟิงพูดออกมาอย่างตื่นตระหนก
เฉินจื่อเฉินและเฉินหนานชิงหน้าซีด พวกเขาเองก็พอจะดูออกว่าความเร็วของมันตอนนี้เหมือนตอนที่ไม่ยังได้โดนไทม์เคิร์สไม่มีผิด ราวกับว่าไทม์เคิร์สใช้ไม่ได้ผล
แต่ทว่าหานเซิ่นกับคิดว่าหมาป่าตัวนี้ไม่ได้ต้านทานไทม์เคิร์สได้ จริงๆแล้วไทม์เคิร์สยังแสดงผลอยู่ แต่เนื่องจากมอนสเตอร์ไม่ได้ช้าลง แสดงว่าในตอนแรกมันยังไม่ได้ใช้ความเร็วเต็มที่