ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก
ตอนที่ 360 มอนสเตอร์ขั้นสุดยอดในรัง
เยี่ยหยู่เฟิงชะงักไปชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะยิ้มและพูด "ฉันเคยได้ยินชื่อเสียงของดอลลาร์มามาก พอมาเจอตัวจริงถึงได้รู้ว่านายเป็นคนที่น่าสนใจ"
ในตอนที่หานเซิ่นกำลังจะตอบ เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากในรัง หานเซิ่นรีบมองลงไปดู
คนที่ปีนออกมาจากรังคนแรกก็คือ เฉินหนานชิงที่หน้าซีดเหมือนกระดาษ ชุดเกราะของเขาฉีกขาดเหมือนว่าจะโดนอาวุธหรือกรงเล็บมา มีเลือดไหลออกมาเล็กน้อย
ไม่นานเฉินจื่อเฉินก็ตามออกมาติดๆ สภาพของเขาดูดีกว่าเฉินหนานชิงเล็กน้อย แต่ชุดเกราะของเขาเองก็พังเช่นกัน แต่เขาก็ไม่ได้บาดเจ็บเหมือนกับเฉินหนานชิง
หลังจากที่เฉินจื่อเฉินออกมาก็ไม่มีใครตามออกมาอีกเลย หานเซิ่นมองลงไปดู แต่ก็ไม่เห็นใครเลย
"พวกนายแข็งแกร่งกว่าที่ฉันคิดเอาไว้" เยี่ยหยู่เฟิงพูด
"จะประชดกันรึไง?" เฉินหนานชิงกำลังอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ดี เมื่อได้ยินคำพูดของเยี่ยหยู่เฟิง เขาก็โกรธจนอยากจะชกหน้า แต่เขาก็ถูกเฉินจื่อเฉินหยุดเอาไว้ก่อน
"ฉันชื่นชมพวกนายจริงๆ ฉันเกือบจะตายในไม่กี่วินาที แต่ขณะที่พวกนายเข้าไปเกือบ 15 นาทียังมีชีวิตรอดกลับมาได้" เยี่ยหยู่เฟิงพูดอย่างจริงจัง
เมื่อเห็นว่าเยี่ยหยู่เฟิงไม่ได้ต้องการจะพูดประชด เฉินหนานชิงก็ใจเย็นลงมาก แต่กระนั้นเมื่อนึกถึงผู้วิวัฒนาการอีก 4 คนที่เสียชีวิตอยู่ในรัง เขาก็รู้สึกหดหู่และกัดริมฝีปากตัวเอง
"มันเป็นมอสเตอร์แบบไหนกันแน่? มันแข็งแกร่งมากเลยหรอ?" หานเซิ่นขมวดคิ้วเเละถาม
ที่เขาไม่ตามลงไปก็เพราะเขากลัวว่าเยี่ยหยู่เฟิงอาจจะเล่นตุกติกอะไร เนื่องจากเยี่ยหยู่เฟิงไม่ได้ลงไป บางที่ไข่อาจจะถูกเขาทำลายไปแล้วก็ได้ แต่กลายเป็นว่ามีมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งอย่างที่เขาบอกจริงๆ
แต่ถ้าคำพูดของเยี่ยหยู่เฟิงเป็นจริง การที่มันสามารถสู้กับผู้วิวัฒนาการ 6 คนได้ หานเซิ่นคิดว่ามันต้องเป็นมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดแน่
"ฉันก็ไม่รู้" เยี่ยหยู่เฟิงพูด ขณะที่เฉินจื่อเฉินและเฉินหนานชิงไม่ได้สนใจที่จะตอบหานเซิ่น เยี่ยหยู่เฟิงพูดต่อ "ฉันคิดว่าพวกนายก็คงไม่เห็นตัวมันชัดๆเช่นกัน"
เฉินหนานชิงกัดฟันและพูด "ถ้าฉันเห็นตัวมันละก็ ฉันคงตัดหัวมันไปแล้ว"
"มอนสเตอร์มันล่องหนงั้นหรอ?" หานเซิ่นไม่เข้าใจว่าพวกเขาหมายความว่าอะไรที่บอกว่าไม่เห็นตัวมอนสเตอร์
"มันไม่ได้ล่องหน แต่มันเร็วมากเกินไปจนไม่สามารถมองเห็นมันได้ชัดว่ามันเป็นยังไงกันแน่"
เยี่ยหยู่เฟิงหยุดคิดชั่วครู่และพูดต่อ "แต่อย่างหนึ่งที่ฉันรู้ก็คือมันน่าจะเป็นสัตว์ 4 เท้า"
หานเซิ่นมองไปที่เฉินจื่อเฉินและเฉินหนานชิง พวกเขาเข้าไปอยู่ข้างในนานกว่า บางทีพวกเขาอาจจะรู้อะไรเกี่ยวกับมอนสเตอร์ตัวนั้นมากกว่าก็ได้
"พวกเราก็ไม่ได้รู้อะไรมากกว่านั้น มันเป็นสัตว์ 4 เท้าและตัวน่าจะสีดำ"
เมื่อได้ยินที่เฉินจื่อเฉินพูด หานเซิ่นก็รู้สึกดีขึ้นมา เฉินจื่อเฉินต้องมีระดับความแข็งแกร่งเกิน 30 แน่ แต่เขากับไม่สามารถบอกได้อย่างแน่ชัดว่ามอนสเตอร์ตัวนั้นเป็นยังไง แสดงว่ามันจะต้องมีความเร็วมากกว่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิแน่ ถ้ามันเป็นมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดก็ถือว่าเป็นข่าวดีสำหรับหานเซิ่น
แต่เมื่อคิดเกี่ยวกับความเร็วของมอนสเตอร์ หานเซิ่นก็ต้องขมวดคิ้ว ถ้าเขาใช้ทั้งมนตรานอกรีตและโอเวอร์โหลดระดับความแข็งแกร่งของเขาจะเหนือกว่าเฉินจื่อเฉินเล็กน้อย แต่กระนั้นถ้าเฉินจื่อเฉินบอกว่าเขาแทบมองไม่เห็นตัวของมอนสเตอร์ หานเซิ่นก็คงไม่ต่างกันมาก
"ฉันอยากรู้ว่าพวกนายสนใจล่ามอนสเตอร์ตัวนี้กับฉันไหม?" เยี่ยหยู่เฟิงพูดขึ้นทันที ซึ่งดึงดูดความสนใจของเฉินจื่อเฉิน เฉินหนานชิงและหานเซิ่นมาก
"นายรู้วิธีฆ่ามันหรอ?" เฉินหนานชิงมองเยี่ยหยู่เฟิงและถาม
"ฉันมีวิธี แต่ถ้าคนเดียวคงทำไม่ได้ ไม่งั้นฉันคงไม่ขอให้พวกนายช่วย"
เยี่ยหยู่เฟิงมองที่หานเซิ่นและถาม "ฉันอยากรู้ว่านายเป็นผู้วิวัฒนาการแล้วรึยังดอลลาร์"
"ยัง" หานเซิ่นบอกความจริงไป
"งั้นก็ท่าจะแย่ ถ้านายยังไม่วิวัฒนาการระดับความแข็งแกร่งของนายจะไม่มากพอ แม้แต่จะเห็นตัวของมอนสเตอร์ก็ยังยากเลย ถึงนายจะเป็นผู้วิวัฒนาการ แต่ถ้าไม่ใช่ด้วยจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ นายก็จะถูกฆ่าทันทีเหมือนกับ 4 คนที่ลงไปตายข้างล่าง" แม้เยี่ยหยู่เฟิงจะไม่พูดออกมาตรงๆ แต่เขาก็ต้องการจะบอกว่าหานเซิ่นไม่แข็งแกร่งพอที่จะเข้าร่วมกับพวกเขา
"และถ้าฉันจะลงไปด้วยล่ะ?" หานเซิ่นถามเยี่ยหยู่เฟิงอย่างสงบ
"มันก็แล้วแต่นาย ถ้านายต้องการจะฆ่าตัวตาย อันที่จริงถ้านายลงไปด้วยก็น่าจะซื้อเวลาให้พวกเราได้บ้าง" เยี่ยหยู่เฟิงยิ้มและพูด
"แล้วแผนของนายคืออะไร?" เฉินหนานชิงถามเยี่ยหยู่เฟิงอย่างหมดความอดทน มันเหมือนว่าเขาอยากจะลงไปสับมอนสเตอร์ตัวนั้นเต็มทีแล้ว
"มันง่ายมาก มอนสเตอร์ตัวนั้นมันแค่เร็วอย่างเดียว ถ้าพวกเราโจมตีมันโดนก็น่าจะฆ่ามันได้ไม่ยาก" เยี่ยหยู่เฟิงพูด
"เรื่องนั้นพวกเรารู้กันอยู่แล้ว รีบๆพูดเข้าเรื่องสักที" เฉินหนานชิงพูด
"มันมีวิธีที่จะทำให้พวกเราโจมตีโดนมันด้วยหรอ?" เฉินจื่อเฉินถาม
เยี่ยหยู่เฟิงพูดอย่างสงบ "แน่นอน แต่ก่อนที่ฉันจะบอกพวกนาย พวกเราต้องคิดกันก่อนว่าจะแบ่งของกันยังไง เพื่อให้ตระกูลเฉินกับเอเรสเป็นพันธมิตรที่แน่นแฟ้นกันต่อไป"
"ลองว่ามา นายคิดว่าควรจะแบ่งกันยังไง?" เฉินจื่อเฉินถามเยี่ยหยู่เฟิง
"วิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิจะเป็นของคนที่ฆ่ามันได้ และเนื้อพวกเราจะแบ่งกันคนละครึ่ง แต่ไข่ฉันจะเป็นคนทำลายเอง" เยี่ยหยู่เฟิงพูด เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้รวมหานเซิ่นเข้าไปด้วย
ทั้งเยี่ยหยู่เฟิงและพี่น้องตระกูลเฉินไม่มีใครคิดว่าหานเซิ่นเป็นที่พึ่งได้เลย พวกเขาคิดว่าหานเซิ่นทำได้แค่ซื้อเวลาเท่านั้น