ตอนที่ 138 อุบายของจีเหยียนหรัน

นอกจากจ้าวเหลียนหัวแล้ว จีเหยียนหรันก็เป็นอีกคนที่กำลังตามหาตัวหานเซิ่นอย่างเอาเป็นเอาตาย ตอนนี้เธอรู้แน่แล้วว่าเขาไม่ใช่โอ้วหยาง เสี่ยวซานแน่นอน เพราะตอนที่แข่งเป็นช่วงที่โอ้วหยางเสี่ยวซานไปเข้าค่ายกับชมรมศิลปะการป้องกันตัวพอดี

ยังไงจีเหยียนหรันก็ไม่เชื่ออยู่แล้วว่าจะเป็นโอ้วหยางเสี่ยวซาน เพราะเขาไม่มีทางชนะหลี่ยู่เฟิงได้ถึง 20 คะแนน

"เขาเป็นใครกันแน่? โรงเรียนเรายังมียอดฝีมือซ่อนอยู่อีกหรอเนี่ย"
จีเหยียนหรันคิดหนักเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอตั้งใจไว้ว่ายังไงก็ต้องหาตัว แฟนผมคือ-จีเหยียนหรันให้ได้

"ถ้าเธอต้องการหาตัวเขาให้พบจริงๆ ฉันก็มีวิธีนะ" ฉวี้ลี่ลี่พูดพร้อมกับยิ้ม

"วิธีอะไร?" จีเหยียนหรันเหมือนไม่ค่อยเชื่อฉวี้ลี่ลี่

"ง่ายมาก ถ้าดูจากชื่อไอดีเขาแล้ว เขาก็คงเป็นหนึ่งในคนที่ชื่นชอบเธอ เธอก็แค่จัดการแข่งขันหัตถ์พระเจ้าภายในเหยี่ยวดำขึ้นมา และบอกว่าแชมเปี้ยนส์จะได้รับจุมพิตของเธอเป็นรางวัล ฉันคิดว่าเขาต้องมาเข้าร่วมอย่างแน่นอน" ฉวี้ลี่ลี่กระพริบตา

"เป็นความคิดที่แย่มาก แล้วถ้าหากเขาไม่ปรากฏตัวจะทำยังไง?"

ฉวี้ลี่ลี่ยิ้มและพูด "หมายความว่าถ้าเขามาเข้าร่วมจริงๆ เธอจะจูบเขาเป็นรางวัลจริงๆใช่ไหม?"

"ไร้สาระน่า ทำไมฉันจะต้อง..." จีเหยียนหรันทั้งโกรธและอายในเวลาเดียวกัน

เธอจับฉวี้ลี่ลี่ล็อคคอและข่มขู่ "เด็กน้อย ค่อยดูว่าฉันจะทำยังไงกับเธอ"

ฉวี้ลี่ลี่พยายามร้องขอความปราณี แต่จีเหยียนหรันก็ยังล็อคคอเธออยู่ และดูเหมือนเธอเกือบจะหายใจไม่ออก

ความคิดของฉวี้ลี่ลี่ดูงี่เง่าก็จริง แต่ตอนนี้เหลือเวลาอีกไม่ถึงครึ่งเดือนก็จะถึงการแข่งขัน 'สตาร์รี่คลับ' แล้ว ซึ่งเป็นการแข่งขันระดับกาแล็กซี่ ที่มีกลุ่มสตาร์รี่เป็นสปอนเซอร์ ทำให้เธอต้องรีบหาตัวเขาให้พบ และชวนเขาเข้าชมรมให้เร็วที่สุด

จีเหยียนหรันไม่รู้ว่าเขาอยู่หน่วยไหน และหัตถ์พระเจ้าก็เป็นแค่การแข่งขันหนึ่งในสตาร์รี่คลับเท่านั้น ซึ่งมันมีทั้งการต่อสู้ วอเฟรม ยิงธนูและอื่นๆ

ถ้าคนคนนั้นไม่มาเข้าชมรมหัตถ์พระเจ้า แต่ไปสมัครชมรมอื่นก่อนละก็ มันก็ยิ่งยากสำหรับเธอ

"ดูเหมือนต้องใช้อุบายสักหน่อยแล้ว" จีเหยียนหรันยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมา

......

ในโรงยิมกลาง ซึ่งมีนักเรียนจำนวนมากกำลังนั่งคุยกันอยู่

"นายได้ยินข่าวมาหรือป่าว ที่ว่าแชมเปี้ยนส์หัตถ์พระเจ้าในการแข่งขันสตาร์รี่คลับจะได้รับอาวุธโลหะ z ใน king series เป็นรางวัล แถมยังได้เยี่ยมชมโรงงานของกลุ่มสตาร์รี่ด้วย"

"ตอนนี้ข่าวแพร่กระจายไปทั่วแล้ว ใครๆก็รู้ทั้งนั้นแหละ"

"ฉันได้ยินว่ากลุ่มบริษัทสตาร์รี่เชิญประธานชมรมหัตถ์พระเจ้าไปร่วมชมการผลิตในโรงงานของพวกเขาด้วย"

"ประธานชมรมหัตถ์พระเจ้า? นั่นจีเหยียนหรันไม่ใช่หรอ?"

"ใช่ มันเป็นการเยี่ยมชมแบบ 5 วัน 4 คืน"

"ว้าว ฉันต้องเข้าร่วมให้ได้"

"เราไปร่วมก็ไม่มีประโยชน์หรอก ดูแล้วงานนี้คงเป็นเหมือนการฮันนี่มูนของจีเหยียนหรันกับแฟนของเธอมากกว่า"

"ทุกอย่างเป็นไปได้หมดแหละ ทุกคนก็พลาดกันได้ นายคิดว่าแฟนของจีเหยียนหรันจะไม่พลาดบ้างเลยหรอ?"

"เขาเอาชนะหลี่ยู่เฟิงได้ 20 คะแนน ต่อให้เขาพลาดขนาดไหนเราก็หมดหวัง"

"ใช่"

ไม่นานข่าวก็แพร่กระจายไปทั่วโรงเรียนอย่างรวดเร็ว เมื่อฉวี้ลี่ลี่ได้ยินข่าวนี้ เธอก็รีบถามจีเหยียนหรันทันที
"เธอขโมยความคิดของฉันไปใช่ไหม ? จ่ายค่าลิขสิทธิ์มาซะดีๆ!" ฉวี้ลี่ลี่ยื่นมือออกไป

จีเหยียนหรันคิดว่าวิธีนี้จะทำให้เจ้าของไอดีปัญหาปรากฏตัวออกมาอย่างแน่นอน เขาต้องมาสมัครเข้าชมรมหัตถ์พระเจ้าแล้วลงแข่งแน่ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย เพราะตอนนี้เจ้าของไอดีปัญหาเอาแต่หมกมุ่นอยู่กับการฝึกวอเฟรมจนไม่ได้ยินข่าวลือ

หานเซิ่นกำลังสนุกกับการขับ Builder อยู่ ความแข็งแกร่งและคล่องแคล่วของ Builder ทำให้หานเซิ่นชอบมันมาก หานเซิ่นสามารถใช้ความเร็วสูงสุดของเขาขณะที่ฝึกซ้อมได้

ในห้องผู้อำนวยการโรงเรียน หลัวเซียงหยางมองไปที่ผู้อำนวยการและบ่น
"นี่มันไร้เหตุผล คุณให้โรงฝึกที่ 7 กับวอเฟรมหนัก แก่พวกชนรมวอเฟรมหนักงั้นหรอ? วอเฟรมหนักพวกนั้นมันอยู่เหนือความสามารถของพวกเขา ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาจะทำยังไง?"

"คุณหลัว บางครั้งพวกเราก็ต้องยอมอะลุ่มอล่วยบ้าง พวกเขาเป็นนักเรียนที่ดี นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงมอบโรงฝึกให้พวกเขาใช้" ผู้อำนวยการพูดอย่างช้าๆ

"ก็แค่นักเรียนที่รวยและมีอิทธิพลใช่ไหม?" หลัวเซียงหยางพูดด้วยท่าทางดูถูก

"หลัวอย่าใช้อารมณ์ บางครั้งเราก็ต้องยอม" ผู้อำนวยการพูด

ใบหน้าของหลัวเซียงหยางบิดเบี้ยว
"ผมไม่สนใจว่านักเรียนพวกนั้นจะเป็นลูกคนใหญ่คนโตมาจากไหน ผมยอมให้โรงฝึกกับพวกเขาได้ แต่วอเฟรมหนักพวกนั้น ผมจะไม่ยอมให้พวกมันถูกใช้อย่างเปล่าประโยชน์ ผมต้องเอามันกลับมา"

หลัวเซียงหยางเดินออกจากห้องไปทันที ผู้อำนวยการพยายามเรียกเขาแต่ก็ไม่เป็นผล
ผู้อำนวยการส่ายหน้า "พวกคนหนุ่มสมัยนี้ใจร้อนกันจริงๆ"

ผู้อำนวยการนั่งครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ เขาคิดว่าหวังเหมียนเหมียนกับเพื่อนๆคงไม่ได้ใช้งานพวกมันอยู่แล้ว มันก็คงไม่มีปัญหาอะไร ถ้าหลัวเซียงหยางจะเอามันกลับ

หลัวเซียงหยางเดินเข้าไปในโรงฝึกที่ 7 ด้วยสีหน้าไม่พอใจ เขาต้องการโรงฝึกนี้มาตลอด แต่ทางโรงเรียนไม่เคยอนุมัติ แต่ตอนนี้พวกเขากับมอบมันให้ชมรมวอเฟรมหนัก

เขารู้เกี่ยวกับชมรมวอเฟรมหนักดี คนส่วนมากที่มาเข้าชมรมนี้ก็มักจะมานั่งฆ่าเวลา พวกเขาแทบไม่มีใครสนใจวอเฟรมจริงๆ แล้วทำไมพวกเขาถึงสมควรได้วอเฟรมหนักของจริงมาไว้ฝึกซ้อม? ในขณะที่ทหารจริงๆกับได้แค่ฝึกซ้อมกับภาพโฮโลแกรมเสมือนจริง มีแค่ทหารส่วนน้อยเท่านั้นที่ได้ฝึกของจริง

ตอนนี้เขาเป็นโค้ชชมรมวอเฟรม ซึ่งเขากำลังทำหน้าที่ได้ดี ชมรมวอเฟรมมีสมาชิกจำนวนมากซึ่งล้วนแล้วแต่มีพรสวรรค์ แต่สถานที่ฝึกซ้อมของพวกเขากับมีอย่างจำกัด

เขาต้องการโรงฝึกที่ 7 แห่งนี้มาก เพื่อใช้เป็นสนามฝึกซ้อมของชมรม แต่ทางโรงเรียนกับมอบให้กับชมรมวอเฟรมหนักแทน แล้วเขาจะสงบสติอารมณ์อยู่ได้ยังไง?

หลัวเซียงหยางรู้ดีว่าผู้อำนวยการตัดสินใจลำบาก ดังนั้นเขาจะยอมให้โรงฝึกนี้กับพวกชมรมวอเฟรมหนักก็ได้ แต่ยังไงเขาก็ต้องเอาวอเฟรมหนักทั้ง 3 เครื่องกลับไปให้ได้ เขาต้องการให้นักเรียนในชมรมวอเฟรมของเขาได้ฝึกมัน ซึ่งดีกว่าจะมาจอดให้ฝุ่นจับอยู่ที่นี่

เมื่อหลัวเซียงหยางเข้ามาในโรงฝึกที่ 7 เขาเห็น Builder ถูกขับโดยใครบางคน และมันกำลังเคลื่อนไหวแบบแปลกๆอยู่ในสนามฝึกซ้อม