ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก
ตอนที่ 656 มอนสเตอร์ขั้นสุดยอดเบอร์เซิร์ก
ไม่นานหลูฮุยก็ตระหนักว่าช้างตัวนี้ทรงพลังมากจนพวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้ เขาเรียกพลธนูออกมา และสั่งให้พวกเขายิงธนูไฟไปใส่มันจากอีกทิศทาง เพื่อเบนความสนใจของมันออกจากกองกำลังหลัก และยังพามันออกจากเส้นทางที่ตรงไปยังเมืองปีศาจด้วย ถ้ามันไปถึงเมืองได้เมื่อไหร่ เมืองจะต้องถูกทำลายแน่
พลธนูที่ขี่สัตว์อสูรช่วยกันยิงธนูใส่ช้างตามคำสั่งของหลูฮุย พวกเขายั่วยุช้างอย่างต่อเนื่อง รูปขบวนของพวกเขาเป็นตามหลักพิชัยสงคราม ดูเหมือนพวกเขาจะได้รับการฝึกมาเป็นอย่างดี
ใกล้ๆจุดที่หลูฮุยยืนอยู่ จะมีคนที่ทำหน้าที่โบกธงสัญญาอยู่ตลอดเวลา เพื่อสั่งการตำแหน่งของพวกทหารได้อย่างแม่นยำ
หานเซิ่นดูการต่อสู้อยู่บนยอดเขา เขาถอนหานใจและคิด 'คนคนนี้สมกับเป็นผู้บัญชาการจริงๆ ถ้าเป็นเราแค่คุมคนสัก 10 คนก็ยากแล้ว แต่การต่อสู้นี้มีคนนับพัน ไม่มีทางที่เราจะทำได้แบบนี้ หลูฮุยไม่ธรรมดาจริงๆ!'
หานเซิ่นสังเกตการสั่งการของหลูฮุยอย่างใกล้ชิด ยิ่งเขาดูมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกสนใจ
ทุกสิ่งในโลกนี้ล้วนแต่เชื่อมต่อกันหมด ดังนั้นแค่วิธีเดียวก็สามารถใช้พลิกแพลงได้หลากหลายสถานการณ์
ศาสตร์การสั่งการของหลูฮุยเป็นสิ่งที่หานเซิ่นต้องศึกษาเอาไว้ หลังจากที่ได้เห็นหลูฮุย หานเซิ่นก็รู้สึกว่าเขาต้องเรียนรู้อีกมาก
ที่ผ่านมาเวลาจะสั่งการหานเซิ่นจะใช้การดูรายละเอียดต่างๆ เขาจะเพ่งสมาธิสังเกตการเคลื่อนไหวทุกอย่างของคนที่เขาต้องสั่งการ เพื่อจะสามารถสั่งการให้เหมาะกับสถานการณ์ได้
แต่ถ้าเป็นการต่อสู้ที่ใหญ่แบบนี้ มันมีจำนวนคนมากเกินกว่าที่เขาจะไล่สั่งทีละคนได้ หลูฮุยเหมือนกับวิทยากรที่อยู่หน้าวงออร์เคสตร้า คำสั่งของเขาไม่ได้ละเอียดเหมือนกับตอนที่หานเซิ่นสั่งการ แต่คำสั่งของเขาก็เหมาะสมกับสถานการณ์และมีความแม่นยำมากเช่นกัน ซึ่งทำให้หานเซิ่นตั้งใจดูเป็นอย่างมาก เขารู้สึกสนุกที่ได้เห็นการสั่งการที่ดูเล้าใจแบบนี้
"สมกับเป็นหัวหน้ากองกำลังสำรองของบูลบลัดจริงๆ ด้วยความสามารถในการสั่งการของเขา คนคนนี้ยิ่งกว่ามีพรสวรรค์ซะอีก ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมเขาถึงได้ครอบครองดินแดนที่กว้างใหญ่และมีคนจำนวนมากแบบนี้ได้" หานเซิ่นชมเชยหลูฮุย
แต่หวังอวี่ฮังที่อยู่ใกล้ๆหานเซิ่นพูด "หลูฮุยคนนี้ครองดินแดนทางเหนืออยู่ ซึ่งถ้านายต้องการจะขยายอำนาจละก็ เขาจะต้องเป็นศัตรูที่น่ากลัวในอนาคต"
"อาเล็กพูดถูก ถ้าหลูฮุยเก่งถึงขนาดนี้เห็นทีว่าการขยายดินแดนมาทางเหนือคงจะเป็นเรื่องยากแล้ว"
หานเซิ่นหยุดคิดชั่วครู่ จากนั้นเขาก็ยิ้มออกมา "แต่ดินแดนของพวกเราถูกแบ่งแยกด้วยภูเขาปีศาจ การเคลื่อนทัพจึงเป็นเรื่องยากมาก ผมคิดว่ามันยังเร็วเกินไปที่จะกังวลถึงเรื่องนี้"
ตอนนี้ทหารที่ขี่สัตว์อสูรกลุ่มใหญ่ได้กระจายกันเป็นกลุ่มย่อยๆ จากนั้นพวกเขาก็ยิงธนูไฟจากหลายทิศทางไปที่โครงกระดูกช้าง ธนูของพวกเขาสร้างความเสียหายให้ช้างไม่ได้เลย แต่เป็นการยั่วให้มันโกรธ ช้างเอาเท้ากระทืบพื้นอย่างต่อเนื่องจนทำให้เกิดแผ่นดินไหว แต่ดูเหมือนมันจะไม่สามารถเหยียบมนุษย์คนไหนโดนเลย
จริงอยู่ที่มันคือมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดที่แข็งแกร่งมากๆ แต่มันไม่ได้มีความเร็วและก็ไม่ฉลาดด้วย ง่ายมากที่มันจะถูกพวกนักธนูเบนความสนใจ พวกเขาพยายามยิงธนูใส่มัน และขี่สัตว์อสูรวนไปเรื่อยๆ ซึ่งทำให้ช้างวิ่งวนไปวนมาเหมือนกับไก่ไร้หัว ถึงมันพยายามอย่างหนักที่จะไล่จับพวกเขา แต่มันก็จับใครไม่ได้เลยสักคน
ยิ่งหานเซิ่นดูมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งสนใจมากขึ้น เขาได้ความรู้มากจริงๆหลังจากที่ได้เห็นพวกเขาต่อสู้
แต่ทันใดนั้นอยู่ๆโครงกระดูกช้างก็ร้องออกมาเสียงดัง มันสะบัดให้ธนูที่กำลังลอยมาราวกับห่าฝนกระเด็นไป
"ตอนนี้หลูฮุยน่าจะลำบากแล้ว ช้างตัวนั้นมันตัดสินใจมุ่งหน้าไปที่เมืองปีศาจ" หวังอวี่ฮังขมวดคิ้ว
แต่หลูฮุยไม่ได้ตื่นตระหนก เขายังสงบเหมือนปรกติ เขาเรียกลูกน้องที่ทำหน้าที่ให้สัญญาเข้ามา จากนั้นเขาก็สั่งการพวกเขา ไม่นานผู้วิวัฒนาการประมาน 4-5 คนที่อยู่ข้างๆเขาก็วิ่งตรงเข้าไปหาโครงกระดูกช้าง แค่ได้เห็นความเร็วของพวกเขา หานเซิ่นก็พอจะบอกได้เลยว่าคนพวกนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน พวกเขาน่าจะปลดล็อคยีนได้กันหมดแล้ว
หนึ่งในคนพวกนั้นมีเหล่ยเฮิงหวู่รวมอยู่ด้วย ในมือของเขาถือทวนขนาดใหญ่ ซึ่งห่อหุ้มด้วยประกายไฟฟ้า
พวกเขาเข้าไปล้อมโครงกระดูกช้างเอาไว้ พวกเขายังไม่มีกำลังพอที่จะฆ่ามอนสเตอร์ตัวนี้ได้ แต่ภายใต้คำสั่งของหลูฮุย พวกเขาก็สามารถเบนความสนใจของมอนสเตอร์ได้อีกครั้ง
จิตใจของหูลฮุยยังคงสงบนิ่งอย่างเคย เขารู้ดีว่าจะให้มอนสเตอร์ตัวนี้เข้าไปใกล้เมืองไม่ได้ เขาต้องการล่อมันออกไปห่างๆเมืองและเริ่มสู้กับมันอย่างเต็มกำลัง
"เหล่ยเฮิงหวู่แข็งแกร่งจริงๆ" แม้หานเซิ่นจะได้ยินคำเล่าลือจากปากของหวังอวี่ฮังเกี่ยวกับชายคนนี้มาแล้วก็ตาม แต่เมื่อได้เห็นวิชาทวนที่สุดยอดขนาดนี้ มันก็ช่วยไม่ได้ที่เขาจะประทับใจ
"เขาแข็งแกร่งแล้วมันมีประโยชน์อะไร? ตอนนี้เขาไปอยู่ทีมอื่นแล้ว!" หวังอวี่ฮังถอนหายใจ
หานเซิ่นยิ้มแต่เขาไม่ได้ตอบอะไร เขาก็แค่ชมเชยวิชาทวนของเหล่ยเฮิงหวู่เท่านั้น ส่วนพลังของเหล่ยเฮิงหวู่นั้นก็ไม่ได้สุดยอดอะไร สายฟ้าของเขาไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนกับของจิ้งจอกสีเงิน แม้ชายคนนี้จะแข็งแกร่ง แต่ก็ยังไม่ถึงระดับที่หานเซิ่นจะสนใจเขามาก
หลังจากที่ได้เห็นการต่อสู้ในวันนี้ หานเซิ่นก็อยากที่จะหาสมาชิกที่เป็นนักธนูเข้ามาในทีมสักคน แม้หานเซิ่นเองจะสามารถทำหน้าที่เป็นนักธนูได้เช่นกัน แต่ถ้าเขาทำหน้าที่นั้น มันก็น่าเสียดายประสิทธิภาพของวิญญาณอสูรขั้นสุดยอดเร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคีที่เขาเพิ่งจะได้มา ตอนนี้หานเซิ่นต้องต่อสู้อยู่แนวหน้าเท่านั้น ดังนั้นเขาเลยต้องการคนที่จะเข้ามาเติมเต็มทีมในตำแหน่งต่อสู้ระยะไกล
"โอ้พระเจ้า ดูเหมือนช้างตัวนั้นจะโกรธจนถึงขีดสุดแล้ว!" หวังอวี่ฮังกรีดร้องด้วยความกลัว
หานเซิ่นมองดูอย่างละเอียด เขาเห็นว่าตาของช้างเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว จากนั้นก็มีหมอกสีแดงปรากฏขึ้นมารอบๆตัวของมัน และก็หมุนวนไปรอบๆตัวช้าง ไม่นานช้างก็เปลี่ยนเป็นสีแดง
"เวร! ดูเหมือนการต่อสู้ครั้งนี้จะจบไม่สวยซะแล้ว" หานเซิ่นช็อค
ถ้าโครงกระดูกช้างเปลี่ยนเป็นเบอร์เซิร์ก ด้วยความเร็วและความแข็งแกร่งที่มันจะได้รับเพิ่มขึ้น ยังไงก็ไม่มีทางที่พวกเขาจะโจมตีไปถอยไปเหมือนที่ทำอยู่ตอนนี้ได้ พวกเขาคงจะแหลกเป็นชิ้นๆแน่ ดูแล้วการต่อสู้นี้คงจะเป็นการต่อสู้ที่นองเลือด
หลูฮุยเองก็สังเกตเห็นสิ่งนี้เช่นเดียวกัน สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที ตอนนี้มีออร่าสีฟ้าๆปรากฏขึ้นมาจากตัวเขา เขาเรียกวิญญาณอสูรหอกออกมา และก็ขว้างไปที่โครงกระดูกช้าง
ปัง!
หอกที่ห่อหุ้มด้วยแสงสีฟ้าไปปักอยู่ที่หูข้างหนึ่งของโครงกระดูกช้าง ทั้งหอกและกระดูกของช้างก็ไม่ได้หักหรือเสียหาย แต่ดูเหมือนโครงกระดูกช้างจะโกรธมาก มันส่งเสียงร้องออกมาและก็วิ่งเข้าชาร์จหลูฮุยทันที
หลูฮุยตะโกนสั่งกองทัพของเขา ให้ทุกคนช่วยกันล่อช้างตัวนี้เข้าไปในป่า
แต่ทว่าช้างวิ่งตามไปได้ไม่กี่ก้าวมันก็เลิกตาม มันหันกลับไปทางเมืองปีศาจอีกครั้ง ดูเหมือนมันจะสนใจอะไรบางอย่างที่อยู่ที่เมืองนั้น
ในตอนนี้กะโหลกของช้างเริ่มส่องแสงสีแดงออกมา มันไม่ใช่เลือด แต่เป็นแสงสว่างที่เกิดจากดวงตาสีแดงๆของมัน
"เวรแล้วไง! มันกลายเป็นเบอร์เซิร์กจริงๆ ตอนนี้เหมือนมันจะบ้าไปแล้ว มันไม่สนใจการโจมตีจากหลูฮุยแล้ว มันจะมุ่งไปที่เมืองท่าเดียว" หานเซิ่นขมวดคิ้ว
แม้เมืองปีศาจจะไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขา แต่ยังไงเมืองนี้ก็มีคนอยู่นับล้าน หานเซิ่นก็เป็นมนุษย์คนหนึ่ง เขาไม่ต้องการเห็นการสังหารหมู่ที่โหดร้ายขนาดนั้น
ร่างกายของหลูฮุยส่องแสงสีฟ้าออกมา เขาโจมตีโครงกระดูกช้างด้วยหอกของเขาอย่างต่อเนื่อง แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามยังไง ช้างก็ไม่สนใจเขาเลย ตอนนี้ตัวของมันเปลี่ยนเป็นสีแดงมากขึ้นเรื่อยๆ ถึงจะโดนกระหน่ำโจมตีมันก็ไม่สน
เหล่ยเฮิงหวู่และคนอื่นๆต่างก็ช่วยหลูฮุยโจมตีอย่างสุดกำลัง แต่ดูเหมือนทุกอย่างจะไร้ผล ตอนนี้ไม่มีอะไรเปลี่ยนใจของมันได้แล้ว แม้การโจมตีของพวกเขาจะดูรุนแรง แต่สำหรับมอนสเตอร์ตัวนี้คงจะไม่รู้สึกเจ็บหรือคันเลยด้วยซ้ำ
ตอนนี้ความเร็วของช้างดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นด้วย ร่างกายของมันเหมือนกับภูเขาลูกย่อมๆ ด้วยความเร็วของมันทำให้นักธนูที่คอยขี่สัตว์อสูรไล่ยิงไม่สามารถหนีออกจากใต้เท้าของมันได้ทัน ทำให้มีคนโดนเหยียบตายไปหลายคนแล้ว
หลังจากถูกเหยียบร่างกายของพวกเขาก็แหลกเป็นชิ้น ตอนนี้กองทัพของหลูฮุยดูบางลงถนัดตา ทุกคนตกอยู่ในความหวาดกลัว