ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก
ตอนที่ 646 ไล่ล่าทีเร็กซ์
แม้ทีเร็กซ์จะตาบอด แต่มันก็ยังมีประสาทสัมผัสอื่นที่ดีอยู่ ตอนนี้มันกำลังบินไปทางเหนือเพื่อออกจากเขตทุ่งน้ำแข็ง
หานเซิ่นไล่ตามทีเร็กซ์ไปโดยเขายังมีความหวังที่จะฆ่ามันได้ บาดแผลที่ตาของมันค่อนข้างสาหัส แม้มันยังไม่พอที่จะฆ่ามันได้ แต่กระนั้นมันก็สูญเสียการมองเห็นไป ตอนนี้ทีเร็กซ์ไม่ได้น่ากลัวสำหรับหานเซิ่นอีกต่อไป
'ไอ้ตัวนี้อึดมาก และเห็นได้ชัดว่ามันมีพลังธาตุไฟ แต่ยังไงมันก็ดูอ่อนแอกว่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดตัวอื่นๆ ถ้าล่ากันเป็นทีมโดยมียอดฝีมือสัก 3- 4 คนก็น่าจะพอรับมือมันได้' หานเซิ่นคิดขณะสังเกตทีเร็กซ์
ทีเร็กซ์ยังคงพ่นไฟออกมาอย่างต่อเนื่อง แต่หลังจากนั้นมันก็คำรามออกมา 3-4 ครั้ง แล้วอยู่ๆไฟของมันก็ดับไป ไม่รู้ว่าไฟของมันหมดแล้วหรือว่ามันแค่เหนื่อยกันแน่
หานเซิ่นมีความสุขที่ได้เห็นแบบนั้น ดังนั้นเขารีบปลดล็อคยีนและก็ใช้เซเว่นทวิสต์เข้าไปหาทีเร็กซ์ เขารอให้ทีเร็กซ์คำรามอีกครั้ง และหลังจากนั้นเขาก็ยิงขนอีกาเข้าไปในปากของมันทันที
ขนอีกาพุ่งไปอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าสีดำ ความแข็งแกร่งของขนอีกาซึ่งเป็นมอนสเตอร์ขั้นสุดยอด บวกกับหน้าไม้ขั้นสุดยอด ทำให้มันไม่ต่างจากเลเซอร์สีดำ
หลังจากที่ทีเร็กซ์อ้าปากเพื่อร้องคำราม เลือดก็กบปากมันทันที ขนนกที่หานเซิ่นยิงไปนั้นทำความเสียหายให้มันได้มากจริงๆ
ทีเร็กซ์พ่นไฟออกมาอีกครั้ง ซึ่งมันมีทั้งเลือดและไฟปนกันออกมาจากปากของมัน โชคร้ายที่ขนอีกาปักอยู่ในปากของมันถูกไฟเผาจนดำเป็นถ่าน ซึ่งมันคงไม่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้อีกแล้ว
หัวใจของหานเซิ่นเจ็บปวดราวกับถูกมีดกรีด แต่การจะฆ่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอด สูญเสียแค่นี้ยังอยู่ในระดับที่หานเซิ่นรับได้
ทีเร็กซ์ยังคงมีเลือดไหลออกมาจากปากอย่างต่อเนื่อง มันอาจจะสามารถกำจัดขนอีกาออกจากปากได้ก็จริง แต่ความเสียหายที่มันได้รับก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม
หานเซิ่นยังไม่รู้ว่าอาการบาดเจ็บของทีเร็กซ์ร้ายแรงขนาดไหน แต่เขาก็รู้ดีว่าพลังการฟื้นตัวของมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดนั้นสูงแค่ไหน ถ้าเขาปล่อยให้มันหนีไปได้ ยังไงมันก็คงจะฟื้นตัวกลับมาเป็นปรกติได้ มันแค่ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น
เนื่องจากสถานการณ์บังคับ หานเซิ่นกัดฟัน เขาใช้เซเว่นทวิสต์เข้าไปหาทีเร็กซ์ และเตะเข้าไปที่เปลือกตาของมัน
แต่ทันใดนั้นทีเร็กซ์ก็ยกกรงเล็บขึ้นมา และตะปบไปทางที่หานเซิ่นพุ่งเข้ามา เล็บของมันมีขนาดที่ใหญ่และยังเร็วมาก ราวกับว่าทีเร็กซ์ทุ่มพลังทั้งหมดเพื่อการโจมตีครั้งนี้
มันสายเกินไปแล้วที่หานเซิ่นจะหลบการโจมตีนี้ การที่มันใช้กรงเล็บโจมตีมาทางเขาทำให้เขาช็อค
แต่ด้วยการที่เขาปลดล็อคยีนแล้ว ความรู้สึกช็อคไม่ได้มีผลอะไร จิตใจของเขาไม่ได้หวั่นไหวเลยแม้แต่น้อย หานเซิ่นเรียกชุดเกราะทองกับกรีฟการ์กอยล์ออกมา และใช้หน้าไม้นกยูงเป็นโล่ป้องกันการโจมตี
ปัง!
เมื่อกรงเล็บของทีเร็กซ์ปะทะกับหน้าไม้นกยูง หานเซิ่นก็กระเด็นลงไปด้านล่างราวกับจรวด พื้นน้ำแข็งข้างล่างแตกเป็นเสี่ยงๆ
หานเซิ่นว่ายขึ้นมาจากน้ำ เขารู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัว ราวกับอวัยวะภายในของเขาได้รับความเสียหายทั้งหมด
"เกือบจะลืมไปเลยว่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดมันแข็งแกร่งขนาดไหน ช่างเป็นพลังที่น่ากลัวจริงๆ" เมื่อหานเซิ่นอ้าปากก็มีเลือดจำนวนมากไหลออกมา
ถ้าเขาไม่ใช้หน้าไม้นกยูงป้องกันการโจมตีละก็ ตัวของเขาอาจจะขาดเป็น 2 ส่วนไปแล้วก็ได้
แต่หลังจากที่ทีเร็กซ์ทุ่มพลังทั้งหมดในการโจมตีนั้น ก็เหมือนมันจะได้รับบาดเจ็บหนักขึ้นอีก เลือดของมันไหลลงไปในน้ำทะเลที่อยู่ด้านล่างจนน้ำทะเลเปลี่ยนเป็นสีแดง
ทีเร็กซ์ต้องการจะกำจัดหานเซิ่นให้ได้ แม้อาการบาดเจ็บจะแย่ลง แต่มันก็เลือกที่จะบินลงไปเพื่อฆ่าหานเซิ่นที่พึ่งจะลุกขึ้นมา
เมื่อเห็นว่าทีเร็กซ์บินลงมา หานเซิ่นก็ไม่กล้าจะสู้กับมันซึ่งๆหน้า เขาเรียกวิญญาณอสูรซิลเวอร์อีลออกมา และพยายามจะใช้มันหนีไป
แต่ทว่าจิ้งจอกสีเงินที่อยู่บนไหล่ของหานเซิ่น อยู่ๆมันก็คำรามออกมาอย่างเกรี้ยวกราด ดูเหมือนมันจะโกรธที่ทีเร็กซ์ ทำให้หานเซิ่นได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้สายฟ้าเริ่มปรากฏออกมารอบๆตัวมันแล้ว ขณะที่มีเสียงของกระแสไฟฟ้าดังออกมา จิ้งจอกสีเงินก็พุ่งขึ้นไปบนอากาศ ราวกับสายฟ้าสีเงิน มันพุ่งเข้าชนกับทีเร็กซ์
โฮก!
ทีเร็กซ์ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ตัวของมันปล่อยควันสีขาวๆออกมา ถึงร่างกายของมันจะบาดเจ็บหนักก็จริง แต่ร่างกายของทีเร็กซ์ก็แข็งแกร่งเกินกว่าที่จิ้งจอกสีเงินจะทำความเสียหายอย่างหนักหน่วงได้
ทีเร็กซ์ตัดสินใจหยุดไล่ตามหานเซิ่น และหันมาให้ความสนใจจิ้งจอกสีเงินแทน มันพ่นไฟออกมาอีกครั้ง มันพยายามจะเผาจิ้งจอกสีเงินให้เป็นเถ้าถ่านไป
จิ้งจอกสีเงินยังคงอยู่ในอากาศ มันใช้สายฟ้าเป็นเหมือนกับไอพ่นของเครื่องบินเพื่อเคลื่อนตัวหลบไฟของทีเร็กซ์ จากนั้นมันก็ปล่อยสายฟ้าโจมตีทีเร็กซ์อย่างต่อเนื่อง
ทีเร็กซ์ยังคงมองไม่เห็นอะไร เนื่องจากตาของมันได้รับบาดเจ็บ ทำให้ความสามารถในรับรู้ของมันแย่ลงไปอย่างมาก มันพบว่าการจะเผาจิ้งจอกเป็นเรื่องที่ยากมาก จิ้งจอกทั้งตัวเล็กและเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ แต่อย่างไรก็ตามจิ้งจอกสีเงินก็คือมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดวัยเด็ก พลังของมันยังห่างชั้นกับทีเร็กซ์อยู่พอสมควร เพราะฉะนั้นสายฟ้าของมันจึงไม่สามารถทำให้ทีเร็กซ์เจ็บหนักได้
หานเซิ่นยังคงจับหน้าอกของตัวเอง เขากระอักเลือดออกมาอีกครั้ง เขาเรียกปีกวิญญาณอสูรออก และบินขึ้นไปบนอากาศ ตอนแรกเขาเตรียมที่จะหนีไปเพราะตัวเขาได้รับบาดเจ็บ แต่เขาไม่คาดคิดว่าจิ้งจอกสีเงินจะออกไปต่อสู้แบบนั้น ซึ่งมันเริ่มทำให้หานเซิ่นเห็นความหวังที่จะชนะ
จิ้งจอกสีเงินไม่ใช่สัตว์เลี้ยงวิญญาณอสูร เพราะฉะนั้นยากมากที่หานเซิ่นจะสั่งหรือควบคุมมัน ดังนั้นเขาเลยไม่สามารถใช้มันเป็นตัวช่วยในการต่อสู้ได้
แต่เมื่อจิ้งจอกออกไปสู้ด้วยตัวเองแบบนั้น พลังของมันก็น่ากลังยิ่งกว่าคนที่ปลดล็อคยีนแล้วมาก แม้แต่ตัวหานเซิ่นเองก็ยังต้องยอมรับว่าเขามีพลังที่ด้อยกว่าจิ้งจอก
ยังไงจิ้งจอกสีเงินก็มีระดับความแข็งแกร่งของมอนสเตอร์ขั้นสุดยอด ถึงจะเป็นจิ้งจอกตัวน้อยๆ แต่มันก็แข็งแกร่งกว่ามนุษย์ทุกคนแน่นอน
จิ้งจอกสีเงินยังคงวนไปรอบๆตัวของทีเร็กซ์อย่างต่อเนื่อง พร้อมกับปล่อยสายฟ้าใส่ทีเร็กซ์ตลอดเวลา ความรู้สึกรำคาญของทีเร็กซ์เริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เพราะมันไม่สามารถทำอะไรจิ้งจอกได้เลย
แม้การโจมตีของจิ้งจอกจะไม่ได้ทำความเสียหายที่รุนแรง แต่ภายใต้การโจมตีของมันก็ทำให้เลือดของทีเร็กซ์ไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้ทีเร็กซ์สูญเสียเลือดไปจำนวนมาก แต่กระนั้นอาการบาดเจ็บแค่นี้ก็ยังไม่พอที่จะฆ่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดได้
หานเซิ่นปลดล็อคยีนอีกครั้ง เขาเร่งพลังจนถึงขีดสุด เขาจ้องมองทีเร็กซ์โดยไม่กระพริบตา เขาพยายามคำนวณทุกความเป็นไปได้ที่ศัตรูจะสร้างขึ้นมา และคำนวณผลลัพธ์ทั้งหมดที่อาจจะเกิดขึ้น
เมื่อเห็นว่าโอกาสมาถึง หัวใจของหานเซิ่นก็เต้นรัวราวกับเครื่องยนต์ ทั้งหัวใจและไตสูบฉีดพลังงานให้กับหานเซิ่น เขาบินตรงเข้าไปก่อนที่ทีเร็กซ์จะกระพริบตาได้ทัน เขาเตะไปที่ตาซ้ายของมันด้วยแรงทั้งหมด
หลังจากที่เตะไปแล้ว หานเซิ่นก็หลบการโจมตีสวนกลับของทีเร็กซ์และบินออกมา ขณะเดียวกันจิ้งจอกสีเงินก็ยังคงปล่อยสายฟ้าใส่มันอยู่เรื่อยๆ ทีเร็กซ์หันหน้าไปบนท้องฟ้า และก็ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เลือดที่มีสีเหมือนกับเปลวไฟไหลออกมาจากตาและปากของมัน
ตอนนี้จิ้งจอกสีเงินและหานเซิ่นร่วมมือกันโจมตี ทั้งสายฟ้าและลูกเตะของหานเซิ่นทำให้เลือดของทีเร็กซ์ไหลออกมาต่อเนื่องไม่มีหยุด
ทีเร็กซ์เริ่มกระพือปีกด้วยความเร็วสูง มันพยายามจะหนีอีกครั้ง หานเซิ่นยังคงเอามือจับที่หน้าอกด้วยความเจ็บปวด ขณะบินไล่ตามมันไป นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่เขาจะได้ฆ่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอด เขาไม่มีทางจะปล่อยให้โอกาสแบบนี้หลุดลอยไปแน่
ถ้าเขาพลาดโอกาสนี้ เขาก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะมีโอกาสแบบนี้อีก