ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก
ตอนที่ 561 จิ้งจอกสีเงิน
สีหน้าของหานเซิ่นเปลี่ยนไปทันที เมื่อเห็นจิ้งจอกสีเงินตามมา ดูเหมือนมันจะเริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้มันอยู่ห่างจากเขาเพียงแค่ 5 เมตรเท่านั้น หานเซิ่นตัดสินใจภายในเสี้ยววินาที เขาคิดจะเรียกปีกเลือดศักดิ์สิทธิออกมาและบินหนีไป
แต่ทว่าจิ้งจอกสีเงินกับยืนมองหานเซิ่นด้วยตาสีแดงเพลิงของมัน โดยไม่มีท่าทีว่าจะเข้ามาทำอะไรเขา
หัวใจของหานเซิ่นแทบจะหยุดเต้น เขาขยับถอยหลังทันที ตอนนี้เขาออกห่างจากอีตงมู่ "แกจะมองฉันเพื่ออะไร? คนที่โจมตีนายคือหมอนี่"
แต่กระนั้นจิ้งจอกสีเงินก็ไม่ได้มองอีตงมู่เลย สายตาของมันจับจ้องมาที่หานเซิ่นตลอด ซึ่งมันทำให้เขากลัว
หานเซิ่นลองเดินออกไปทางด้านซ้าย จิ้งจอกก็หันหน้าตามเขาตลอด
หัวใจของเขาแทบจะหยุดเต้น "รึว่ามอนสเตอร์ตัวนี้สายตามันจะไม่ดี มันเลยจำคนที่ทำร้ายมันผิด?"
อีตงมู่ที่นอนอยู่บนพื้น เมื่อเห็นว่าได้โอกาส เขาก็รีบเรียกปีกวิญญาณอสูรออกมา และบินหนีขึ้นฟ้าไปทันที
"ขอบคุณมาก ยังไงฉันก็ต้องตอบแทนนายแน่นอน" อีตงมู่พูด จากนั้นเขาก็บินหนีไปเลย
หานเซิ่นพูดด้วยความโกรธ "นายมันคนไม่รู้จักบุญคุณ ถ้าฉันไม่ช่วยนายไว้ นายคงโดนจิ้งจอกฆ่าไปตั้งนานแล้ว พอถึงตอนนี้นายคิดจะทิ้งฉันแล้วหนีเอาตัวรอดคนเดียวงั้นหรอ?"
อีตงมู่ไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง เขาบินขึ้นไปเหนือหุบเขา จากนั้นเขาก็บินหายลับตาหานเซิ่นไป
หานเซิ่นรู้ดีว่าอีตงมู่เจ็บหนัก ดังนั้นเขาจำเป็นต้องหนี ซึ่งหานเซิ่นก็ไม่ได้โกรธอะไรเขาจริงๆ
จิ้งจอกสีเงินยังคงจ้องมองหานเซิ่นต่อไป มันเอียงคอด้วยความสงสัย
หานเซิ่นไม่รู้สึกว่าจิ้งจอกตัวนี้ก้าวร้าวหรือคิดจะเข้ามาฆ่าเขาเลย หานเซิ่นสัมผัสไม่ได้ถึงจิตสังหารของมัน ซึ่งปรกติแล้วพวกมอนสเตอร์จะไม่สามารถซ่อนจิตสังหารได้
แต่เมื่อจิ้งจอกเอาแต่จ้องมองเขาอย่างเดียว ทำให้หานเซิ่นรู้สึกไม่ค่อยดี เพราะเขาไม่รู้ว่ามันจะเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ ถ้าอยู่ๆมันโกรธขึ้นมา มันอาจจะตัดสินใจฆ่าเขาก็ได้
"โอเค ไอ้ตัวน้อย กระดูกของแกมันแข็งแกร่งจริงๆ และใบหน้าของแกก็ดูมีออร่ามาก ไม่ต้องสงสัยเลยว่าโตขึ้นมาแกจะต้องเป็นมอนสเตอร์ที่ทรงพลังแน่ แต่ถ้าแกต้องการจะกิน ก็ไปกินเนื้อมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิหรืออะไรอย่างอื่นดีกว่า ไม่ใช่ฉัน เนื้อของฉันมันไม่มีคุณค่าทางอาหารหรอก" หานเซิ่นพยายามเกลี่ยกล่อมจิ้งจอกสีเงิน พร้อมกับขยับถอยหลังไปช้าๆ
แต่ทว่าทุกๆก้าวที่หานเซิ่นขยับถอยหลัง จิ้งจอกก็จะเดินหน้าตาม เมื่อหานเซิ่นขยับไปทางซ้าย มันก็จะขยับไปทางขวา ดูจากสายตาที่มันจ้องมองดูเหมือนมันจะจำเขาได้
"เฮ้ แกจะตามฉันทำไม?" หานเซิ่นกำลังสงสัยมากว่าจิ้งจอกมันต้องการอะไรกันแน่
แต่อยู่ๆหานเซิ่นก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา มันอาจจะเหมือนกับหมาหรือแมวที่ชอบเดินตามมนุษย์ก็ได้!
บ่อยครั้งที่มนุษย์ขวางสิ่งของหรือลูกบอล พวกมันก็จะวิ่งไปเก็บมา บางทีจิ้งจอกตัวนี้ก็อาจจะมีนิสัยเหมือนกับพวกหมาหรือแมวก็ได้
หานเซิ่นลองค้นกระเป๋าของเขาดู แต่เขาก็ไม่มีอะไรที่พอจะเหมือนกับลูกบอลเลย สิ่งที่เขาพอจะมีก็แค่ขวดที่มีขนาดเท่ากับกำปั้น แต่ว่าภายในมันมียาที่ราคาแพงอยู่ มันเป็นยาที่เขาไม่แม้แต่จะใช้รักษาอีตงมู่ แต่ในเมื่อเจอกับสถานการณ์เสี่ยงตายแบบนี้ หานเซิ่นก็ต้องกัดฟันและลองขว้างขวดออกไป
เหมือนที่เขาคิด จิ้งจอกสีเงินมองตามขวดที่ถูกขว้างออกไป และมันก็วิ่งไล่ตามไปทันที
หานเซิ่นรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง เขาไม่ได้คิดว่ามันจะสำเร็จจริงๆ ด้วยเวลาที่เขาใช้ยาราคาแพงแลกมา เขาหันหลังและเริ่มวิ่งทันที หานเซิ่นไม่ต้องการจะไปยุ่งเกี่ยวกับมอนสเตอร์ขั้นสุดยอด หลังจากที่เขาเห็นสิ่งที่เกิดกับอีตงมู่แล้ว ทำให้เขาต้องระวังให้มาก
แต่ทว่าหานเซิ่นยังวิ่งไปได้ไม่ไกล เขาก็เห็นจิ้งจอกวิ่งตามมา ถึงเขาจะวิ่งไวที่สุดเท่าที่ทำได้แล้ว แต่จิ้งจอกสีเงินก็ยังสามารถไล่ตามเขาทันได้
ตอนนี้ในปากของจิ้งจอกสีเงินมีขวดที่หานเซิ่นเพิ่งจะขว้างไปอยู่
หานเซิ่นช็อค เมื่อเห็นความเร็วของจิ้งจอก ในชั่วอึดใจเขาก็รู้ว่าความเร็วของเขาตอนนี้ยังไม่พอที่จะสลัดการติดตามของมันได้ หานเซิ่นเริ่มคิดจริงจังเกี่ยวกับการเรียกปีกวิญญาณอสูรออกมา
แต่ไม่นานหานเซิ่นก็ต้องล้มเลิกความคิดนี้ไป เพราะจิ้งจอกสีเงินมันสามารถปีนขึ้นไปตามหน้าผาได้ และมันยังกระโดดได้สูงกว่า 10 เมตร ซึ่งมันรวดเร็วยิ่งกว่าความเร็วในการบินของหานเซิ่น ถ้าเขาเรียกปีกออกมาจริงๆ เขาก็อาจจะทำให้จิ้งจอกตัวนี้โกรธก็ได้ เขาไม่อยากจะโดนเหมือนกับอีตงมู่
หานเซิ่นหยุดวิ่ง จิ้งจอกสีเงินเองก็หยุดด้วยเช่นกัน มันยืนอยู่ห่างจากเขาแค่ 1 เมตร จากนั้นมันก็เดินเข้ามา และวางขวดยาใกล้ๆเท้าของเขา
"ทำได้ดีมาก" หานเซิ่นพยายามฝืนยิ้มออกมา เขาต้องการจะลูบหัวเพื่อชื่นชมจิ้งจอกสีเงิน แต่เขายื่นมือไปได้เพียงแค่ครึ่งทาง แขนของเขาก็แข็งทื่อไป
มอนสเตอร์ตัวนี้คือมอนสเตอร์ขั้นสุดยอด ถ้าเขายื่นมือออกไปสัมผัสกับหัวของมัน แล้วถ้ามันโกรธขึ้นมา แขนของเขาอาจจะหายไปเลยก็ได้
ตอนนี้จิ้งจอกเข้ามาใกล้ๆขาของหานเซิ่น และก็เริ่มเลีย
หานเซิ่นกลัวมาก เขาเกือบที่จะเตะจิ้งจอกสีเงิน แต่เขาก็ต้องยับยั้งตัวเองเอาไว้ก่อน เขาเพิ่งสังเกตเห็นว่าจิ้งจอกสีเงินมันเลียบริเวณที่เขาถูกอีตงมู่กัด
แม้เลือดของเขามันจะหยุดแล้วก็ตาม แต่แผลมันก็ยังคงอยู่ แต่หลังจากที่จิ้งจอกสีเงินเลีย มันก็มีบางอย่างแปลกๆเกิดขึ้น เขาเห็นเต็ม 2 ตาว่าบาดแผลมันหายไปอย่างน่าประหลาด
หานเซิ่นอึ้ง เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจิ้งจอกสีเงินตัวนี้มันกำลังรักษาเขาอยู่
จิ้งจอกสีเงินขยับถอยหลังไป จากนั้นมันก็ยืนมองเขา พร้อมกับกระดิกหางของมัน ตอนนี้มันดูน่ารักมาก
หานเซิ่นสับสนมาก เขาไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงกับจิ้งจอกสีเงินตัวนี้ดี เขาลองพยายามยื่นมือออกไปอีกครั้ง แต่เขาก็ยังกลัวอยู่ มือของเขาแข็งค้างอยู่ในอากาศ
แต่คราวนี้จิ้งจอกสีเงินที่เดินเข้ามาหาเขา และก็เอาหัวของมันไปอยู่ตรงมือของหานเซิ่นเอง มันหลับตาและก็เอาหัวของมันถูกับมือของหานเซิ่นอย่างมีความสุข
"หรือว่ามันจะมีนิสัยเหมือนกับสัตว์จริงๆ?" หานเซิ่นยังไม่ค่อยแน่ใจ แต่เขาก็ลูบหัวของมัน
จิ้งจอกตัวนี้มันดูเหมือนกับสาวน้อย ตอนนี้มันดูน่ารักมาก ทำให้หานเซิ่นอยากจะกอดมัน
'ไม่ จิ้งจอกตัวนี้คงกำลังใช้ลูกไม้กับเราแน่ มันพยายามหลอกล่อให้เรากอดมันงั้นหรอ? บางทีมันอาจจะต้องการให้เราลดความระมัดระวังลง!' หานเซิ่นบอกกับตัวเอง ยังไงนี่ก็เป็นมอนสเตอร์ขั้นสุดยอด เขาไม่กล้าที่จะประมาท
หลังจากที่เขาลูบหัวจิ้งจอกสีเงินอยู่สักพัก มันก็เดินมาอยู่ข้างๆขาของหานเซิ่น ท่าทางของมันดูเหมือนกับมันต้องการความรักจากหานเซิ่นจริงๆ