ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก
ตอนที่ 556 ของเเท้
"ไอ้เวรจูถิง งานนี้ได้เห็นดีกันแน่!"
เนื่องจากจีเหยียนหรันต้องไประชุม เธอจึงปิดเครื่องมือสื่อสาร ทำให้หานเซิ่นเกือบจะเป็นบ้า เขาวิ่งไปที่เครื่องเทเลพอร์ตและกลับไปที่เมืองทันที
"จูถิง ไอ้ลูกหมา! ออกมา!"
"ลูกพี่เกิดไรขึ้น?" จูถิงออกมาจากห้องอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อเขาเห็นหานเซิ่นมีท่าทางฉุนเฉียว จูถิงหันหลังและพยายามจะวิ่งหนี แต่หานเซิ่นก็ขวางทางหนีของเขาไว้แล้ว
"จูถิง นายคิดว่าวิชาตะวันหยกอะไรนั้นเป็นวิชาที่ฉันต้องการงั้นหรอ? ไตของฉันแข็งแกร่งกว่าคนปรกติมาก ถ้าฉันมีอารมณ์ขึ้นมาล่ะก็ บางครั้งฉันยังกลัวตัวเองเลย!" หานเซิ่นมองจูถิงด้วยสายตาทิ่มแทงพร้อมกับกัดฟัน
จูถิงรู้สึกเสียวไปถึงสันหลัง เขาพยายามฝืนยิ้มออก "ลูกพี่ อย่าเพิ่งโกรธขนาดนั้น นี่มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด"
"แล้วมันเป็นยังไง?" หานเซิ่นมองจูถิงด้วยหน้าตาน่ากลัว
จูถิงรู้สึกกลัวหานเซิ่นมาก ตั้งแต่ตอนที่เขาเคยใช้พิษกับหานเซิ่นแล้วโดนซ้อมจนสาหัส เขารีบอธิบาย "วิชาตะวันหยกจะเพิ่มความเป็นชายให้กับคนที่ฝึก แต่ผลของมันไม่ใช่แค่นั้น ถึงวิชานี้จะทำให้ผู้ฝึกสามารถทำกิจกรรมอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย แต่คนอย่างลูกพี่คงจะทำแบบนั้นได้อยู่แล้ว ประโยชน์ที่ลูกพี่จะได้มันไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องนี้"
"แน่นอน แล้วมันเกี่ยวกับอะไร?" สีหน้าของหานเซิ่นดูจะสงบลงมาบ้าง
"ตะวันหยกมีผลในการเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับไตของมนุษย์โดยตรง ไตคืออวัยวะหลักของมนุษย์ การที่ไตทรงพลังก็หมายความว่าพลังกายก็จะสูงขึ้น ความทนทาน ความอึด และพละกำลังก็จะเพิ่มขึ้นทั้งหมด สิ่งที่ผมจะเสนอให้ลูกพี่คือของจริงที่ได้มาจากคัมภีร์โบราณต้นฉบับ ไม่ใช่พวกของเก๊อย่างในโฆษณาที่ลูกพี่ไปเจอมา ถ้าลูกพี่ได้เรียนวิชานี้ ลูกพี่จะไม่แม้แต่รู้สึกเหนื่อย ถึงจะต้องเดินทางไกลเป็นพันไมล์โดยไม่หยุดพัก" จูถิงอธิบาย
"เหมือนว่านายพยายามพูดให้สิ่งที่นายนำมาเสนอมันดูดี แต่สำหรับฉันมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับพวกขยะในเน็ตพวกนั่น" หานเซิ่นพูด
"มันไม่เหมือนกัน เรื่องนี้ผมรับประกันได้" จูถิงพูด
"เมื่อคัมภีร์ตะวันหยกถูกพบ ก็มีหลายคนต้องการมันมาก หลังจากที่แย่งชิงกัน ทำให้มันได้รับความเสียหาย ฉบับดั่งเดิมที่สมบูรณ์ไม่ปรากฏให้เห็นอีกเลยนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แต่ทว่ายังมีฉบับก็อปปี้ที่สมบูรณ์เหมือนกับของดั่งเดิมอยู่ และผมก็ได้มันมา"
"ไอ้ฉบับก็อปปี้ที่นายว่ามันก็มีอยู่เต็มไปหมด แล้วของนายมันมีอะไรพิเศษ?" หานเซิ่นคิดว่าจูถิงคงพยายาจะเล่นลูกไม้กับเขา
มันไม่ใช่ปัญหาว่าวิชาไฮเปอร์จีโนจะเป็นวิชาที่ก็อปปี้มาหรือไม่ แต่ปัญหาคือเนื้อหาข้างในมันถูกต้องและสมบูรณ์รึเปล่า
"ลูกพี่ วิชาตะวันหยกนี้แตกต่างจากฉบับอื่น บนเน็ตมีวิชานี้หลายเวอร์ชั่นก็จริง แต่ของแต่ละเจ้าก็ให้ผลที่แตกต่างกัน ซึ่งส่วนมากก็มักจะให้ผลที่ไม่ค่อยดีนัก พวกที่อยู่ในเน็ต มันก็ช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งให้คุณได้เล็กน้อยเท่านั้น"
หลังจากหยุดคิดชั่วครู่ จูถิงพูดต่อ "วิชาแบบดั่งเดิม มันค่อนข้างเป็นอะไรที่มหัศจรรย์ ถึงจะมีหลายคนที่รู้เนื้อหาของมัน แต่ทว่าแต่ละคนเวลาอ่านก็จะแปลกันไปในความหมายที่แตกต่างกัน แม้จะเป็นคำคำเดียวกันก็ตาม"
"ทำไม?" หานเซิ่นเริ่มรู้สึกสงสัยขึ้นมา
"ตัวอักษรในนั้นมันถูกคัดลอกมาจากคัมภีร์ที่เป็นภาษาโบราณ ถึงเนื้อหาจะเหมือนกัน แต่ฉบับต่างๆที่แต่ละคนแปลมาจะไปกันคนละเรื่องเลย วิชาในเน็ตส่วนมากแตกต่างจากต้นฉบับเยอะมาก ต้นฉบับจริงๆมันจะให้ผลลัพธ์ที่วิเศษมาก ลูกพี่อาจจะรู้สึกว่าไม่อยากจะเชื่อ แต่ที่ผมพูดมาคือความจริง อีกไม่นานลูกพี่ก็จะรู้เอง"
หานเซิ่นหยิบกระดาษขึ้นมาดูอีกครั้ง เขาอ่านมัน แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรต่างจากเดิม
"จูถิง นายกำลังเล่นตลกกับฉันใช่ไหม?" หานเซิ่นเริ่มหมดความอดทนแล้ว เขาเริ่มเชื่อจริงๆแล้วว่าจูถิงพยายามจะหลอกเขา เพราะแผ่นกระดาษพวกนี้ไม่มีอะไรพิเศษ
"ไม่ไม่! กระดาษพวกนี้ผมก็อปปี้มาอีกที ของจริงมันล้ำค่ามาก ผมกลัวว่าลูกพี่จะทำลายมันด้วยความโกรธ ผมเลยเอาของปลอมมาให้ดูก่อน แต่ถ้าลูกพี่ต้องการมันจริงๆ ผมจะเอาของแท้มาให้ดูก็ได้" จูถิงพูด
"เอาของจริงมาให้ฉัน แต่ถ้าฉันรู้ว่าเรื่องที่นายพูดมาทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก อย่าหาว่าฉันโหดร้ายเลยนะ" หานเซิ่นมองจูถิงด้วยหน้าตาน่ากลัว
"ลูกพี่ ถ้าผมให้ของแท้กับคุณ พวกเราจะมาแลกเปลี่ยนกันได้ไหม? ผมอยากจะได้วิญญาณอสูรกลายพันธ์เบอร์เซิร์กเป็นการแลกเปลี่ยน" จูถิงมองหานเซิ่นอย่างมีความหวัง
"เรื่องนั้นฉันจะเป็นคนตัดสินใจเอง แต่ฉันขอดูของก่อน" หานเซิ่นพูด
จูถิงไม่กล้าที่จะพูดมากไปกว่านี้ เขาเดินไปเอาฉบับก็อปปี้ของจริงมา ไม่นานเขาก็กลับมาหาหานเซิ่นพร้อมกับกล่องใบเล็กๆ
เขาวางมันลงต่อหน้าหานเซิ่น เขาเปิดมันอย่างระมัดระวังแล้งก็หยิบฉบับก็อปปี้ของจริงออกมา
"ลูกพี่ ดูให้ชัดๆแล้วจะเข้าใจเองว่ามันต่างจากทุกฉบับที่คุณเคยเห็นมา" จูถิงพูดด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม
หานเซิ่นลองอ่านดูอย่างละเอียด เขาพบว่าฉบับใหม่ที่จูถิงนำมา มันแตกต่างจากฉบับอื่นจริงๆ แต่เขาก็ยังไม่ค่อยเข้าใจมันนัก
จากนั้นเขาก็ลองเอาฉบับก่อนหน้านี้มาเปรียบเทียบกันดู ตัวอักษรรวมถึงสีเหมือนกันหมด แต่เมื่อมองดูของจริงมันกลับให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป เมื่ออ่านมันแล้วกับตีความได้คนละอย่าง วิชาไฮเปอร์จีโนของจริงมันดูเหมือนกับมีเวทย์มนตร์เลย
"เข้าใจแล้วใช่ไหมลูกพี่ ผมไม่ได้โกหก" จูถิงยิ้ม
"มันดูเหมือนจะแตกต่างกันจริงๆ" หานเซิ่นจ้องมองของจริงมาหลายครั้งแล้ว เขาพยายามจะหาว่าทำไมมันถึงให้ความรู้สึกแปลก เมื่ออ่านของจริง
"มันไม่ใช่แค่ต่างกันนิดหน่อย แต่มันคนละเรื่องเลยถ้าอ่านกันคนละฉบับ แม้ตัวอักษรจะเหมือนกันก็ตาม เนื่องจากต้นฉบับถูกทำลายไปแล้ว ฉบับที่ก็อปปี้ได้เหมือนต้นฉบับทุกอย่าง ถือเป็นสมบัติล้ำค่า ถ้าคุณต้องการเรียนวิชาตะวันหยกแบบดั่งเดิมจริงๆ คุณต้องใช้ฉบับของจริงนี้เท่านั้น พวกฉบับก็อปปี้ที่เป็นงานขยะในเน็ตมันไร้ประโยชน์ ถึงพวกมันจะให้ผลดีอยู่บ้าง แต่มันก็คนละชั้นกับต้นฉบับ เชื่อผมถ้าคุณฝึกวิชานี้สำเร็จ คุณจะเข้าใจว่ามันคือสิ่งที่คุณต้องการจริงๆ" จูถิงพูดหว่านล้อมสารพัด
"งั้นนายคิดว่าจะแลกกับอะไร?" หานเซิ่นมองจูถิงพร้อมกับถาม
"ตะวันหยกฉบับนี้มีทั้งหมด 5 หน้า แต่ละหน้าเท่ากับวิญญาณอสูรกลายพันธ์เบอร์เซิร์ก 2 ดวงเป็นยังไง?" จูถิงไม่ต้องเสียเวลาคิดนาน เขาเตรียมตัวสำหรับการแลกเปลี่ยนมาหมดแล้ว
"นายสมองกลับรึไง? นายต้องการให้ฉันเอาวิญญาณอสูรกลายพันธ์เบอร์เซิร์ก 10 ดวงแลกกับวิชางี่เง่าแบบนี้เนี่ยนะ?" หานเซิ่นเบิกตากว้าง เขาไม่คิดว่าจูถิงจะกล้าเรียกร้องถึงขนาดนั้น
"แต่นี่มันคือของจริง.." จูถิงพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่โดนหานเซิ่นพูดแทรกก่อน
"วิญญาณอสูรกลายพันธ์เบอร์เซิร์ก 3 ดวงกับวิญญาณอสูรกลายพันธ์ธรรมดาอีก 2 ดวง นี่คือทั้งหมดที่ฉันจะให้ได้ ถ้าไม่ตกลงก็กลับไปได้เลย ฉันให้นายเลือก"
"ลูกพี่ได้โปรด ขอผมเพิ่มอีกหน่อย นี่มันเป็นของแท้ที่ไม่มีทางหาได้อีกแล้ว แม้จะพลิกจักรวาลหาก็ตาม!" จูถิงดูจะผิดหวังมาก
"นั่นคือทั้งหมดที่ฉันจะให้ได้ ถ้านายไม่ต้องการก็เอาของของนายกลับไปได้เลย" หานเซิ่นเสนอวิญญาณอสูรกลายพันธ์ที่พอจะให้ได้ทั้งหมดเป็นข้อแลกเปลี่ยนแล้ว และเขาก็ไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ว่าเขามีวิญญาณอสูรเบอร์เซิร์กมากผิดปรกติด้วย
"งั้นก็ได้ วิญญาณอสูรกลายพันธ์เบอร์เซิร์ก 3 ดวงกับวิญญาณอสูรกลายพันธ์ธรรมดา 2 ดวง ผมยอมรับก็ได้" จูถิงกัดฟันรับข้อเสนอ
หานเซิ่นลองดูเอกสารที่จูถิงเอามาแลกเปลี่ยนอีกที เพื่อความแน่ใจว่า จูถิงไม่ได้เล่นตุกติกอะไร จากนั้นเขาก็โอนวิญญาณอสูรให้กับจูถิง
หานเซิ่นลุกขึ้นและเดินจากไป แต่หลังจากที่เขาเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เขาก็หันกลับมาถามจูถิง "เมื่อฉันฝึกมันสำเร็จ ฉันจะสามารถรับมือผู้หญิง 10 คนได้ในคืนเดียวจริงๆใช่ไหม?"