ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก
ตอนที่ 515 ขโมย
"ลูกพี่...ระวัง..." เมื่อเห็นเเบล็คก็อตกำลังจะถูกโจมตี ลูกน้องของเขาก็ตะโกนเตือนทันที
แบล็คก็อตเป็นคนที่ฝีมือสูง และยังมีปฏิกิริยาที่ไว ทันทีที่เขาได้ยินเสียง เขาก็เคลื่อนไหวเพื่อหลบทันที
แต่ทว่าดูเหมือนมันจะสายเกินไป เขารู้สึกเจ็บบริเวณหลังของเขา เหมือนกับทั้งชุดเกราะและกล้ามเนื้อของเขาจะถูกอาวุธคมๆตัดขาด
หานเซิ่นรู้สึกเสียดายมาก แบล็คก็อตและผู้ติดตามอยู่ห่างจากจากฝูงคนมากไปนิด ในตอนที่เขาลอบเข้าไปใกล้ เขาก็ถูกคนของแบล็คก็อตเห็นซะก่อน ทำให้พวกเขาเตือนแบล็คก็อตได้ทัน ถึงจะได้ใช้กรงเล็บฟันเข้าไปที่หลังของแบล็คก็อต แต่ก็ยังไม่สามารถฆ่าแบล็คก็อตได้
แบล็คก็อตล้มลงไปบนพื้น และก็กลิ้งไปหลายตลบ เขาเอามือจับไปที่บาดแผลบนหลังของเขา ส่วนผู้วิวัฒนาการที่มีระดับความแข็งแกร่งเกิน 100 ก็วิ่งเข้าใส่หานเซิ่นทันที
หานเซิ่นไม่รีรอ เนื่องจากเขาไม่สามารถฆ่าแบล็คก็อตได้ แต่เขาจะไม่ยอมเสียโอกาส เขารีบวิ่งไปฟันปลาเลือดศักดิ์สิทธิทันที โดยใช้กรงเล็บตัดหัวของมัน จากนั้นเขาก็หยิบเอาส่วนลำตัวของมัน และก็รีบวิ่งตรงไปที่มหาสมุทรทันที
"ปลาอสรพิษเลือดศักดิ์สิทธิถูกฆ่า ไม่ได้รับวิญญาณอสูร เมื่อกินเนื้อของมัน คุณมีโอกาสได้รับ 0 ถึง 10 จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ"
ผู้ติดตามเเบล็คก็อตพยายามจะหยุดหานเซิ่นเอาไว้ แต่หานเซิ่นก็ซิกแซกผ่าน 3 คนที่อยู่ข้างหน้าไปในชั่วพริบตา ในตอนที่เเบล็คก็อตลุกขึ้นมา หานเซิ่นก็วิ่งหนีไปได้ไกลแล้ว
"ไอ้เวรนั่นยังไม่ตายหรอ? ตามไปฆ่ามันเร็ว!" เมื่อเเบล็คก็อตเห็นว่าคนที่มาลอบสังหารคือหานเซิ่น เขาก็ตะโกนสั่งผู้ติดตามด้วยความโกรธและประหลาดใจ
ผู้ติดตามของแบล็คก็อตรีบวิ่งไล่ตามหานเซิ่นไป แต่ทว่าหานเซิ่นก็กระโดดลงไปในมหาสมุทร จากนั้นปลาไหลสีเงินก็ปรากฏตัวออกมาที่ใต้เท้าของเขา แค่ชั่วพริบตาปลาไหลสีเงินก็ไปได้ไกลกว่า 100 ฟุต ทำให้เเบล็คก็อตและพรรคพวกได้แต่ยืนอึ้งอยู่บนชายหาดน้ำแข็ง
"แบล็คก็อต วันนี้ฉันแค่มาทักทาย ครั้งหน้าถ้าฉันเจอแกอีก ฉันจะฆ่าแก" หานเซิ่นตะโกน ขณะที่ขี่ปลาไหลหนีไป
"แกนั่นแหละที่ต้องตาย... ฉันจะฆ่าแกแน่นอน.... ฉันจะต้องฆ่าแก..." เเบล็คก็อตแค้นมาก เขาตะโกนด่าไปทางที่หานเซิ่นหนีไปอยู่พักใหญ่
เมื่อได้ยินคำพูดของหานเซิ่น เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าบาดแผลบนหลังมันเจ็บมากขึ้น ตอนนี้ใบหน้าของเขาเริ่มบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด
เเบล็คก็อตโกรธแค้นมาก มันไม่ใช่แค่เขาถูกลอบสังหารเท่านั้น แต่เขายังถูกแย่งปลาเลือดศักดิ์สิทธิไปด้วย
ตั้งแต่เข้ามาในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 แบล็คก็อตยังไม่เคยเจ็บปวดขนาดนี้มาก่อน ซึ่งมันทำให้เขาโกรธจนแทบกระอักเลือดออกมา
หานเซิ่นไม่ได้สนใจที่แบล็คก็อตพูด เขาขี่ซิลเวอร์อีลไปยังชายหาดที่อยู่ไกลออกไป เขาเรียกเหมียวออกมา และก็ขี่มันหนีออกไปจากเขตแดนของเมืองแบล็คก็อต
"ลา ลา ลา...ลา ลา ลา... ฉันคือเจ้าแห่งบาร์บีคิว.." หานเซิ่นกำลังใช้เนื้อของปลาอสรพิษเลือดศักดิ์สิทธิทำบาร์บีคิว ในขณะที่ร้องเพลงอย่างมีความสุข
การจะได้มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิที่กินได้ง่ายๆแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ด้วยขนาดของปลาอสรพิษ เขาสามารถกินมันหมดได้ในมื้อเดียว และอย่างน้อยๆเขาก็น่าจะได้ 8-9 จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ
ที่สำคัญมอนสเตอร์ตัวนี้เป็นสิ่งที่เขาแย่งมาจากแบล็คก็อต ซึ่งมันทำให้หานเซิ่นรู้สึกว่ามันอร่อยมากเป็นพิเศษ แค่ได้กลิ่นหอมๆของมัน น้ำลายของเขาก็ไหลออกมาไม่หยุดแล้ว
'น่าเสียดายที่พวกมันจะขึ้นมาบนชายหาดแค่ปีละครั้ง ไม่งั้นเราคงจะเก็บจีโนพ้อยได้ง่ายๆ ขอแค่ยึดพื้นที่แถวนั้นให้ได้' หานเซิ่นคิด ขณะที่กำลังย่างบาร์บีคิว
ก่อนที่เขาจะย่างบาร์บีคิวเสร็จ หานเซิ่นก็เห็นชายคนหนึ่งกำลังตรงมาจุดที่เขาอยู่
"มาไกลขนาดนี้ยังเจอคนของเเบล็คก็อตอีกหรอเนี่ย?" หานเซิ่นประหลาดใจ เขามองไปที่ทางนั้น แต่พอดูดีๆเหมือนว่าจะไม่ใช่คนของแบล็คก็อต ถ้าเป็นคนของแบล็คก็อตจริงก็น่าจะมามากกว่า 1 คน
คนคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ๆ หลังจากดูหน้าเขาชัดๆ หานเซิ่นก็ต้องประหลาดใจ ครั้งนี้เขามาเจอคนที่ไม่คาดคิด แม้พวกเขาจะไม่ได้เป็นคนคุ้นเคยกัน แต่หานเซิ่นก็เคยเจอคนคนนี้มาแล้ว และยังเคยดูวิดีโอของเขามาหลายครั้ง
เขาคือหลานของวุฒิสมาชิกกึ่งเทพ อีตงมู่ ในตอนที่หานเซิ่นเข้าร่วมศึกชิงตำแหน่งผู้ถูกเลือกในฐานะดอลลาร์ เขาสามารถเอาชนะอีตงมู่ได้ ทำให้เขากลายเป็นผู้ถูกเลือก
หลังจากนั้นเขาก็ไม่เคยได้ยินข่าวเกี่ยวกับอีตงมู่อีกเลย หานเซิ่นไม่ได้คาดคิดเลยว่าจะมาเจอเขาที่นี่
อีตงมู่เดินเข้ามาใกล้ๆหานเซิ่น เขามองที่บาร์บีคิวที่กำลังถูกย่าง จากนั้นเขาก็วางมอนสเตอร์ที่ดูเหมือนกับหมาจิ้งจอก เขาชี้นิ้วไปที่บาร์บีคิวและถาม "ฉันต้องการแลกมอนสเตอร์กลายพันธ์ตัวนี้กับบาร์บีคิวของนาย นายต้องการแลกไหม?"
"ไม่" หานเซิ่นปฏิเสธทันที เขาคิด 'บ้าหรอ ใครมันจะเอาเนื้อมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิไปแลกกับเนื้อมอนสเตอร์กลายพันธ์?'
อีตงมู่ขมวดคิ้ว เขามองหานเซิ่นตรงแต่หัวจรดเท้า เนื่องจากเขาไม่ได้กินอะไรมาหลายวัน และเขาก็เบื่อการที่จะต้องกินเนื้อเเบบดิบๆบนทุ้งน้ำเเข็งเเห่งนี้เเล้ว เขาเลยอยากจะแลกกับบาร์บีคิว เขาไม่คิดเลยว่าจะถูกปฏิเสธแบบนี้
"งั้นขอยืมเตาถ่านหน่อยได้ไหม บอกราคามาว่าต้องการเท่าไหร่?" อีตงมู่ชี้ไปที่เตาถ่านของหานเซิ่นและพูด
"นี่มันแค่เตาถูกๆ อยากจะใช้ก็ใช้ได้เลย" หานเซิ่นยิ้ม
อีตงมู่ไม่พูดอะไรอีก เขาเรียกวิญญาณอสูรที่เป็นมีดออกมาชำแหละซากของหมาจิ้งจอกทันที จากนั้นเขาก็เอามันมาย่างบาร์บีคิว
พวกเขาทั้ง 2 คนไม่พูดอะไรกันเลยต่างคนต่างย่างบาร์บีคิวของตัวเอง เมื่อบาร์บีคิวของหานเซิ่นสุกได้ที่แล้ว เขาก็กัดมันทันที เขารู้สึกว่ามันอร่อยมากๆ เนื้อของมันละลายในปากทันที
"เยี่ยมจริงๆ" หานเซิ่นใส่เครื่องปรุงลงไปก่อนจะกินด้วย ทำให้รสชาติของมันดียิ่งขึ้น
อีตงมู่อึ้งไปชั่วขณะ ในพื้นที่แถบนี้เขายังไม่เคยเห็นใครออกล่าแบบชิวๆเหมือนหานเซิ่นเลย หานเซิ่นไม่เพียงแค่เอาเตามาด้วย แต่เขายังเอาเครื่องปรุงรสมาอีก
หลังย่างเสร็จ อีตงมู่ก็กินบาร์บีคิวของตัวเอง แต่ทว่าบาร์บีคิวของหานเซิ่นส่งกลิ่นหอมน่ากินมาก ทำให้อีตงมู่ต้องน้ำลายไหล
ตอนนี้อีตงมู่กำลังฝึกฝนอย่างหนัก เขาต้องการกู้ชื่อที่แพ้ให้กับดอลลาร์ เขาใช้เวลาอยู่ในก็อตแซงชัวรี่นานมาก บางครั้งเขาก็เข้ามาอยู่นานกว่าครึ่งปี ซึ่งปรกติแล้วในทุ่งน้ำแข็ง เขาจะได้กินเพียงแค่เนื้อดิบๆ ถึงเขาจะอดทนแค่ไหน แต่หลังจากกินมันไปทุกๆวัน เขาก็รู้สึกเบื่อจนอยากจะอ้วก
"นายอยากจะขายเครื่องปรุงให้ฉันไหม?" ในที่สุดอีตงมู่ก็ทนไม่ไหวจนต้องเอ่ยถาม
"เครื่องปรุงพวกนี้ค่อนข้างแพง" หานเซิ่นกระพริบตาและพูด แค่เขายอมให้อีตงมู่ใช้เตา เขาก็รู้สึกว่าใจดีมากพอแล้ว คงยากที่เขาจะยอมให้เครื่องปรุงไปอีก เครื่องปรุงพวกนี้เขาหาซื้อมาจากสหพันธ์ดวงดาว
"บอกราคามา" อีตงมู่ถาม
"แบ่งเนื้อของนายให้ฉันครึ่งหนึ่ง และนายอยากจะใช้เครื่องปรุงเท่าไหร่ก็ได้" แม้เครื่องปรุงจะราคาแพง แต่ยังไงมันก็เทียบไม่ได้กับเนื้อมอนสเตอร์กลายพันธ์ แต่เนื่องจากมันหาได้ยากที่จะมีคนเอามันเข้ามาในก็อตแซงชัวรี่ ทำให้มันค่อนข้างมีมูลค่า
อีตงมู่ส่งเนื้อครึ่งหนึ่งให้หานเซิ่นโดยไม่ลังเลและพูด "เอาเครื่องปรุงของนายมา"
"ฉันชอบคนที่เด็ดเดี่ยวแบบนายจริงๆ" หานเซิ่นส่งเครื่องปรุงให้กับอีคตงมู่ และก็รับเนื้อกลายพันธ์มาด้วยความยินดี