ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก
ตอนที่ 507 การต่อสู้ใต้น้ำ
"ค่อยเฝ้ารูแถวนี้ไว้ ฉันไม่เชื่อว่ามันจะไม่ออกมา" หนุ่มในชุดเกราะดำพูด
อุณหภูมิของน้ำใต้ทะเลสาบน้ำแข็งมันหนาวเย็นสุดๆ แม้แต่คนที่มีระดับความแข็งแกร่งเกิน 100 ยังไม่สามารถทนอยู่ในน้ำได้นานนัก ที่สำคัญหานเซิ่นไม่สามารถหายใจใต้น้ำได้ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกแบล็คก็อตถึงได้คิดว่าหานเซิ่นไม่น่าจะทนได้เกิน 5 นาที ยังไงเขาก็ต้องขึ้นมาจากรูใดรูหนึ่งแน่
ถึงตอนนั้นถ้าหานเซิ่นต้องการสู้กับพวกเขาต่อ เขาก็คงจะขยับตัวได้อยากลำบาก ซึ่งจะทำให้พวกแบล็คก็อตฆ่าเขาได้ง่ายๆ
แต่ทว่าหลังจากที่หานเซิ่นลงน้ำไปแล้ว เขาก็ไม่ได้ถูกแช่งแข็งเหมือนกับที่พวกแบล็คก็อตคาดเอาไว้ แม้น้ำในทะเลสาบจะเย็นมาก แต่หานเซิ่นที่มีกายหยกและชุดเกราะของหมาป่าน้ำแข็งก็ไม่ได้รู้สึกหนาวอะไรมากนัก
แต่อย่างไรก็ตาม หานเซิ่นก็ไม่กล้าที่จะอยู่ในน้ำนานเกินไป เพราะเขาไม่สามารถหายใจใต้น้ำได้ แม้เขาจะสามารถกลั้นหายใจได้เกือบๆ 1 ชั่วโมงจากระดับความแข็งแกร่งของเขาก็ตาม
ที่สำคัญในน้ำยังมีพวกมอนสเตอร์อาศัยอยู่ หานเซิ่นกลัวว่าจะไปเจอมอนสเตอร์ระดับสูง ยิ่งอยู่ใต้น้ำด้วย ความสามารถในการต่อสู้ของเขาจะลดลง ขณะที่หานเซิ่นกำลังว่ายไปใต้น้ำก็มีมอนสเตอร์ที่มีลักษณะเหมือนปลาตรงเข้ามาโจมตีเขาเกือบจะตลอดเวลา แต่หลังจากที่พวกมันลิ้มรสหมัดของหานเซิ่นไปแล้ว พวกมันก็ไม่กล้าเข้ามาหาหานเซิ่นอีก
เหตุผลที่หานเซิ่นไม่ฆ่าปลาพวกนี้ก็เพราะเขากลัวว่าร่างของมันจะลอยขึ้นไปบนผิวน้ำ ซึ่งมันจะทำให้พวกแบล็คก็อตรู้ตำแหน่งของเขา
ทะเลสาบแห่งนี้มีพื้นที่กว้างใหญ่มาก ถ้าเขาว่ายไปไกลๆ และปีนขึ้นมาบนผิวน้ำ ยังไงเขาก็น่าจะหนีได้สำเร็จ
หลังจากที่หานเซิ่นว่ายน้ำไปได้สักพัก เขาก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ด้างหลังเขา เขาหันไปข้างหลัง และพบว่ามีมอนสเตอร์ที่มีลักษณะเหมือนกับปลาไหลกำลังตรงเข้ามาหาเขา
ปลาไหลพุ่งเข้ามาโจมตีหานเซิ่น เนื่องจากไม่มีที่ให้ซ่อนตัว หานเซิ่นจึงตัดสินใจหลบออกไปด้านข้าง และใช้กรงเล็บของเขาโจมตีสวนกลับไป
หานเซิ่นปีนขึ้นไปบนตัวมันเหมือนกับปีนต้นไม้ และใช้แขนและขาโอบกอดลำตัวของปลาไหลไว้ ไม่ว่าปลาไหลวจะดิ้นแรงแค่ไหน เขาก็เกาะติดหนึบไม่ยอมปล่อย
แม้กรงเล็บของเขาจะเป็นวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิเบอร์เซิร์ก ซึ่งมันแข็งกว่าอาวุธเลือดศักดิ์สิทธิธรรมดาๆ แต่มันก็แทงลงไปในลำตัวของปลาไหลได้แค่ 2 นิ้ว ปลาไหลตัวนี้แข็งแกร่งมาก มันจะต้องเป็นมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิอย่างแน่นอน
ในน้ำหานเซิ่นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน หานเซิ่นหลับตาและกอดมันแน่น หานเซิ่นตัดสินใจรอให้พิษจากกรงเล็บค่อยๆออกฤกษ์ไปเรื่อยๆ ยังไงปลาไหลตัวนี้ก็ต้องหมดแรงในที่สุด
ปลาไหลทั้งดิ้น หมุนตัวและสะบัดตัวอย่างรุนแรง หานเซิ่นเกาะติดอยู่กับมันมาสักพักใหญ่ๆแล้ว และเขาก็รู้สึกว่ามันเริ่มผิดปรกติ ปลาไหลตัวนี้เริ่มว่ายลึกลงไปเรื่อยๆ หานเซิ่นไม่รู้ว่าทะเลสาบแห่งนี้มีความลึกเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ความกดอากาศยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่ปลาไหลว่ายลึกลงไป แม้หานเซิ่นจะมีชุดเกราะหมาป่าน้ำแข็ง แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าบรรยากาศมันแย่มากๆ
'หรือไอ้ตัวนี้มันจะต้านพิษได้?' หานเซิ่นคิด ตอนนี้มันผ่านมานานพอสมควรแล้ว แต่ปลาไหลตัวนี้ก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะอ่อนแรงลง แต่ทันใดนั้นหานเซิ่นก็รู้สึกว่าบริเวณรอบๆตัวมันดูโล่งๆผิดปรกติ
ความคิดแรกที่เข้ามาในหัวของหานเซิ่นคือ ปลาไหลมันกระโดดขึ้นจากน้ำแล้ว แต่เขาก็ต้องพบว่ามันคือความคิดที่ผิด เพราะตั้งแต่เขาเกาะปลาไหลตัวนี้มามันเอาแต่ว่ายลงอย่างเดียว ไม่เคยว่ายขึ้นไปข้างบนเลย หานเซิ่นรีบลืมตาขึ้น และสิ่งที่เห็นทำให้หานเซิ่นต้องอึ้ง
ตุบ!
หานเซิ่นและปลาไหลตกลงไปบนพื้นที่ดูเหมือนกับคริสตัล โชคดีที่หานเซิ่นปฏิกิริยาตอบสนองไว เขาพลิกตัวขึ้นไปอยู่ในหลังของปลาไหล และให้ปลาไหลรับแรงกระแทกแทนทั้งหมด
หลังจากออกมาจากน้ำ ปลาไหลก็เลื้อยเหมือนกับงูไปตามพื้นที่ดูเหมือนกับคริสตัล แต่ในตอนนี้บริเวณที่ถูกกรงเล็บของหานเซิ่นโจมตีเริ่มกลายเป็นสีม่วงและดำแล้ว
หานเซิ่นไม่คิดอะไรมาก เขารีบใช้กรงเล็บไล่ฟันปลาไหลอย่างบ้าคลั่ง เพื่อทำให้มันบาดเจ็บหนักขึ้นเรื่อยๆ
ปลาไหลพยายามดิ้นร่นและโต้ตอบกลับมา แต่มันก็ถูกพิษปริมาณมากเกินไป แถมยังออกมาจากน้ำแล้วด้วย ไม่นานมันก็เริ่มอ่อนแอลง และก็นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น
"ซิลเวอร์อีลเลือดศักดิ์สิทธิถูกฆ่า คุณได้รับวิญญาณอสูรซิลเวอร์อีล เมื่อกินเนื้อของมัน คุณมีโอกาสได้รับ 0-10 จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ"
หานเซิ่นรู้สึกตื่นเต้น แต่เขาไม่ได้มองซากของปลาไหล เขากำลังมองสิ่งที่อยู่ข้างหน้า ซึ่งทำให้หานเซิ่นรู้สึกตกตะลึง
หานเซิ่นไม่รู้ว่าเมืองในตำนานที่แอตแลนติสเป็นยังไง แต่สิ่งที่เขาเห็นอยู่ตอนนี้ทำให้เขาช็อค เขาคิดว่ามันคงไม่ได้ด้อยไปกว่าเมืองในตำนานที่แอตเเลนติส
มีเรือสำเภาขนาดใหญ่จอดอยู่ที่ก้นของทะเลสาบ แต่กระนั้นน้ำที่อยู่รอบๆเรือได้ก่อตัวกันเป็นรูปทรงกลม ซึ่งภายในทรงกลมนั้นจะมีอากาศอยู่เเละจะไม่มีน้ำ
จุดที่หานเซิ่นและปลาไหลตกลงมาคือบริเวณด้านซ้ายของเรือลำนั้น เมื่อหานเซิ่นยืนขึ้นและเทียบขนาดกับเรือ เขาดูเหมือนกับมดเลยทีเดียว
เรือลำนี้ดูแล้วน่าจะใหญ่กว่ายานแดฟเน่หลายสิบเท่า เรือลำนี้เป็นเรือสไตล์โบราณ
ไม่ว่าหานเซิ่นจะเดินดูจุดไหนก็ไม่มีรอยต่อเลย เรือลำนี้เหมือนจะถูกเกะมาจากก้อนคริสตัลทั้งชิ้น นี่เป็นงานที่พอจะทำได้แค่ในสหพันธ์ดวงดาวเท่านั้น ไม่มีทางเลยที่มนุษย์จะสร้างเรือแบบนี้ในก็อตแซงชัวรี่ได้
ดูจากความใหญ่ของมันแล้ว ยังไงก็ไม่น่าจะสร้างโดยมือมนุษย์
ขณะที่หานเซิ่นกำลังอึ้ง อยู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงดังมาจากเรือคริสตัลลึกลับลำนี้ เขามองไปยังทิศทางที่มีเสียงนั้นดังมา หานเซิ่นเห็นอะไรบางอย่างกำลังออกมาจากใต้ท้องเรือ
ตัวของมันส่องแสงสีทองชวนให้แสบตาออกมา หลังจากมันเดินขึ้นมา หานเซิ่นก็พบว่ามันดูเหมือนกับปู ตัวของมันเป็นสีทองทั้งหมด มันค่อยๆเดินเข้ามาอย่างช้าๆ
เมื่อเห็นปูกำลังเดินเข้ามา ในตอนแรกหานเซิ่นคิดว่ามันคงจะเห็นเขาเป็นเป้าหมาย แต่ทว่าปูสีทองตัวนี้รีบตรงเข้าไปหาซากของซิลเวอร์อีล
"เวร เจ้านั้นมันต้องการขโมยเนื้อ" หานเซิ้นโกรธมาก เขาไม่สนใจอาการบาดเจ็บ เขารีบเดินไปหาปูตัวนั้น
ปูสีทองตัวนี้มีกระดองที่ดูแข็งแกร่งมาก และยังมีขนาดที่ใหญ่กว่าปูทั่วๆไป มันใหญ่พอๆกับรถยนต์
แต่มันก็เหมือนกับปูทั่วๆไป มันสามารถเคลื่อนที่ได้เฉพาะด้านข้างเท่านั้น มอนสเตอร์ที่มีจุดอ่อนเยอะแบบนี้เป็นของโปรดหานเซิ่นเลย หานเซิ่นเดินไปข้างหลังปู และใช้กรงเล็บฟันไปที่กระดองของปูทันที