ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก
ตอนที่ 488 การ์กอยโหมดเบอร์เซิร์ก
บาดแผลบนหน้าอกของหานเซิ่นเลือดหยุดไหลแล้ว แม้มันจะเป็นแค่การตัดสินใจเฉพาะหน้า แต่หานเซิ่นก็ทำทุกอย่างได้สมบูรณ์แบบ
แม้ดาบของสปิริตจะแทงทะลุร่างกายของเขาได้ แต่หานเซิ่นก็สามารถหลบเลี่ยงอวัยวะภายในที่สำคัญๆได้ ดาบแทงมาที่ช่องว่างระหว่างหัวใจและปอดของเขา ซึ่งหัวใจคืออวัยวะภายในที่แข็งแกร่งที่สุดในร่างกายของหานเซิ่น ด้วยการที่เขาฝึกมนตรานอกรีตมา มันแข็งยิ่งกว่ากล้ามเนื้อของเขาซะอีก นั่นเป็นเหตุผลว่าทำให้หานเซิ่นถึงกล้าเสี่ยงขนาดนี้ แม้มันจะดูน่ากลัว แต่ถ้าไม่ยอมเสี่ยงอันตรายก็จะไม่มีทางได้ผลลัพธ์ที่ดีขนาดนี้
ถ้าเป็นสถานการณ์ปรกติ สปิริตจะระวังตัวมากกว่านี้ ซึ่งหานเซิ่นยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ ถ้าสู้กันโดยไม่มีกลยุทธ์พิเศษ เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะฆ่าเธอได้เร็วขนาดนี้
การลอบโจมตีในลักษณะนี้ โดยไม่มีการสูญเสียใดๆ มันไม่น่าจะเป็นไปได้ที่คนอ่อนแอจะเอาชนะคนที่แข็งแกร่งกว่าได้
หลังจากที่หานเซิ่นฆ่าสปิริตได้ กองทัพมอนสเตอร์ก็เริ่มตกอยู่ในความโกลาหลทันที คนในเมืองสตาร์วีลส่งเสียงร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น พวกเขาเริ่มโจมตีพวกมอนสเตอร์แทนที่จะตั้งรับเหมือนเดิม
ในชั่วพริบตาสถานการณ์ก็พลิกกลับ กองทัพมอนสเตอร์วิ่งหนีกระจัดกระจายกันไปคนละทิศละทาง ขณะที่พวกผู้วิวัฒนาการก็วิ่งไล่หลังพวกมันไป
หานเซิ่นไม่สนใจบาดแผลบนหน้าอก เขาเริ่มเปิดฉากโจมตีการ์กอยเลือดศักดิ์สิทธิที่อยู่ใกล้เขาที่สุดทันที
สปิริตสามารถเกิดขึ้นมาใหม่ได้ด้วยสปิริตสโตน เท่ากับว่าตอนนี้หานเซิ่นยังไม่ได้อะไรเลย ถ้าเขาไม่สามารถใช้จังหวะนี้ฆ่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิสักตัว 1-2 ตัว ก็เท่ากับว่าเขาเสี่ยงชีวิตฟรีๆ
หลังจากที่โดนหานเซิ่นโจมตี การ์กอยก็ไม่ได้เลือกที่จะหนี มือที่แข็งเหมือนกับหินของมันปะทะกับกรงเล็บของหานเซิ่นอย่างต่อเนื่อง แม้หานเซิ่นจะโจมตีโดนผิวหนังของมัน แต่กรงเล็บก็ทำได้แค่ทิ้งรอยแผลตื้นๆไว้เท่านั้น
แต่กระนั้นเลือดที่ไหลออกมาจากผิวหนังของมันก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วงแล้ว และไม่นานมันก็กลายเป็นสีดำ กรงเล็บของเฟอเรทโกสพาวถูกเคลือบด้วยพิษที่ร้ายแรง ซึ่งมันเกือบจะสามารถเอาชนะกายหยกได้ เห็นได้ชัดว่าการ์กอยตัวนี้ไม่มีความสามารถที่จะต้านพิษได้
หานเซิ่นรู้สึกดีที่เขาได้อาวุธที่ดีขนาดนี้ วิญญาณอสูรเฟอเรทโกสพาวเป็นสิ่งที่มีประโยชน์ในการล่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ พิษเป็นอะไรที่มีประโยชน์และใช้ได้ผลดี
ขณะที่หานเซิ่นกำลังรู้สึกตื่นเต้น การ์กอยก็ยกหัวของมันขึ้นและคำราม ผิวหนังที่แข็งเหมือนกับหินของมันบีบอัดเข้าไป และเปลี่ยนไปเป็นสีที่เหมือนกับเหล็ก มันดูแข็งกว่าเดิมมาก หานเซิ่นไม่ได้คาดคิดว่ามันจะเข้าโหมดเบอร์เซิร์กได้
เคร็ง เคร็ง เคร็ง!
หานเซิ่นใช้กรงเล็บฟันไป 3 ครั้งติดต่อกัน แต่กลับไม่สามารถทำอะไรผิวหนังของมันได้เลย การ์กอยเลิกคิดที่จะสู้ มันหันหลังและเริ่มวิ่งหนีทันที
มันไม่ง่ายที่หานเซิ่นจะมีโอกาสฆ่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ ดังนั้นมันไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้มันหนีไปได้ หานเซิ่นเริ่มไล่ตามการ์กอยด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่ขาของเขารับไหว
หลังจากวิ่งไปได้ไม่นาน หานเซิ่นก็เห็นผิวหนังของการ์กอยเริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วง เขารู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที การ์กอยยังไม่สามารถฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บได้ ถึงมันจะเข้าโหมดเบอร์เซิร์กแล้วก็ตาม
ตอนนี้หานเซิ่นกำลังวิ่งไล่มันสุดฝีเท้า การ์กอยตัวนี้คงยากที่จะรอดพ้นมือของเขาไปได้ สิ่งเดียวที่หานเซิ่นเป็นกังวลก็คือ ถ้าเขาฆ่ามันด้วยพิษ เนื้อของมันอาจจะกินไม่ได้อีก
อย่างไรหานเซิ่นก็ไม่ได้กังวลมาก ขอแค่ฆ่ามันได้แล้วค่อยไปหาวิธีเอาพิษออกทีหลังก็ยังได้ ที่สำคัญเขายังมีกายหยกอยู่ต่อให้ต้องกินเนื้อที่มีพิษ ถ้าได้จีโนพ้อย เขาก็คงต้องยอม
เมื่อพวกผู้วิวัฒนาการออกมาจากเมือง หานเซิ่นก็วิ่งไล่การ์กอยไปไกลแล้ว ยกเว้นกวนถงไม่มีใครรู้ว่าหานเซิ่นคือใคร
"ทุกคนมีใครรู้จักสหายคนที่ฆ่าสปิริตบ้าง?"
มอนสเตอร์ตัวที่วิ่งหนีไม่ทันถูกฆ่าตายเกือบทั้งหมด หลังจากที่ทุกอย่างสงบแล้ว หลี่ซิงหลุนก็ตะโกนถาม
ทุกคนมองหน้ากัน พวกเขารู้สึกสับสน พวกเขาก็อยากจะรู้เหมือนกับว่าคนคนนั้นเป็นใคร เขาช่วยเมืองสตาร์วีลเอาไว้ ทั้งความกล้าหาญ และพลังที่สามารถตัดหัวของสปิริตราชวงศ์ได้ ทำให้ทุกคนยำเกรงเขามาก
"มีคนที่แข็งแกร่งขนาดนั้นอยู่ในเมืองสตาร์วีลด้วยหรอ?"
"ฉันไม่รู้ ฉันไม่เคยเห็นเขามาก่อน"
"ดูเหมือนเขายังหนุ่มมากเลยนะ"
"ใช่ แถมเขายังหล่อมาก"
"..."
กวนถงไม่สามารถส่งเสียงอะไรออกมาได้ เธออยากจะตะโกนออกไปว่าเธอรู้จักหานเซิ่น แต่เมื่อเธอคิดอีกที เธอยังไม่แม้แต่จะรู้จักชื่อของเขา และไม่รู้ด้วยว่าเขามาจากที่ไหน ถึงเธอจะอ้าปาก แต่ก็ไม่มีเสียงอะไรออกมา
เมื่อเห็นว่าไม่มีใครรู้จักหานเซิ่น หลี่ซิงหลุนก็เรียกวิญญาณอสูรสัตว์ขี่ของเขาออกมา และควบตรงไปทางที่หานเซิ่นวิ่งไล่การ์กอยไป
หลังจากที่หานเซิ่นไล่การ์กอยโหมดเบอร์เซิร์กบนทุ่งน้ำแข็งเป็นระยะทางกว่า 300 ไมล์ ในที่สุดการ์กอยก็หมดแรง หานเซิ่นเดินเข้าไปใกล้ๆ และใช้กรงเล็บกระหน่ำฟันไปที่มันทันที เขาตัดหัวของมันได้หลังจากที่โจมตีไปกว่า 100 ครั้ง
ที่หานเซิ่นทำสำเร็จได้ก็เพราะร่างกายของมันอ่อนแอจากพิษ ไม่งั้นแล้วถึงจะใช้อาวุธเลือดศักดิ์สิทธิ เขาก็จะไม่สามารถตัดหัวของมันได้อย่างแน่นอนถ้ามันเข้าโหมดเบอร์เซิร์กแล้ว
"อีวิลการ์กอยเบอร์เซิร์กเลือดศักดิ์สิทธิถูกฆ่า คุณได้รับวิญญาณอสูรอีวิลการ์กอยเบอร์เซิร์ก เนื้อไม่สามารถกินได้"
เสียงในหัวทำให้หานเซิ่นหัวเราะออกมาเสียงดัง เทพีแห่งโชคลาภมักจะยืนอยู่เคียงข้างเขาเสมอ หลังจากเข้ามาในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 เขาก็ได้รับวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิมา 3 ดวงแล้ว
"อีวิลการ์กอย ขอให้เป็นเกราะทีเถอะ ถ้ามีทั้งอาวุธและชุดเกราะ ฉันก็จะไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว" หานเซิ่นรีบเช็คดูในจิตของเขาทันที และเห็นอีวิลการ์กอยกำลังนั่งย่องๆอยู่เงียบๆ
ประเภทของวิญญาณอสูรอีวิลการ์กอยเบอร์เซิร์ก : กรีฟ
"กรีฟอีกแล้วหรอ?" หลังจากที่หานเซิ่นดู เขาก็ต้องอึ้ง ตอนนี้เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวิญญาณอสูรอีวิลบลัดคอนดอร์ทำอะไรได้ ตอนนี้เขากลับได้วิญญาณอสูรประเภทกรีฟอีกดวงหนึ่งแล้ว
หานเซิ่นเรียกวิญญาณอสูรอีวิลการ์กอยออกมา และรอยสักประหลาดสีเงินก็ปรากฏบนร่างกายของเขาทันที หลังจากที่มีรอยสักปรากฏขึ้นมา หานเซิ่นก็พบว่าผิวหนังของเขาส่องแสงออกมาเหมือนกับโลหะทังสเตน
หานเซิ่นเรียกวิญญาณอสูรเฟอเรทโกสพาวออกมา และลองใช้มันฟันแขนของตัวเอง เกิดเสียงเหมือนกับโลหะกระทบกัน แขนที่เหมือนกับโลหะของเขามีเพียงแค่รอยข่วนสีขาวๆเท่านั้น
"ฮาฮา เยี่ยมมาก... สุดยอดไปเลย..." หลังจากลองไป 3-4 ครั้ง เขาก็พบว่าผลลัพธ์เหมือนๆกัน ทำให้เขารู้สึกดีใจมาก
วิญญาณอสูรกรีฟของการ์กอยดีกว่าของอีวิลบลัดคอนดอร์มาก เพราะการใช้งานมันค่อนข้างชัดเจน วิญญาณอสูรกรีฟดวงนี้มีค่าเทียบเท่ากับวิชาไฮเปอร์จีโนที่ใช้ในการป้องกัน ด้วยการใช้วิญญาณอสูรกรีฟ เขายังสามารถใช้เกราะวิญญาณอสูรได้อีกชั้น ซึ่งเป็นอะไรที่วิเศษมาก
แม้หานเซิ่นจะยังไม่ได้วิญญาณอสูรชุดเกราะอย่างที่เขาหวังไว้ก็ตาม แต่เขาก็รู้สึกดีใจกับผลลัพธ์ตอนนี้
หานเซิ่นหาที่หลบ จากนั้นเขาก็เอาซากของเฟอเรอโกสพาวลงมาจากหลัง เขาทำความสะอาดมันด้วยหิมะ และก็แร่เนื้อนุ่มๆของมันออกมา เขาหยดซอสลงไป และก็เอามันใส่ปาก
จุดที่หานเซิ่นอยู่ตอนนี้ไม่มีหญ้าขึ้นสักต้น เป็นธรรมดาที่เขาจะไม่สามารถก่อไฟได้