ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก
ตอนที่ 476 กุญแจคริสตัล
"แล้วถ้าเจอแบบนี้ล่ะจะว่าไง?" หลี่หมิงถังพูด และผิวหนังของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีทองทันที ในชั่วพริบตาร่างกายของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีทองทั้งหมด เขาดูเหมือนกับพระพุทธรูป
"ซุปเปอร์ไดมอนด์! เขาฝึกซุปเปอร์ไดมอนด์สำเร็จงั้นหรอ!?" จีเหยียนหรันช็อค เมื่อมองดูร่างกายสีทองของหลี่หมิงถัง
"ผมเริ่มฝึกมันตั้งแต่อายุ 3 ขวบ และผมต้องใช้เวลากว่า 60 ปีในการฝึกมัน สิ่งที่ผมได้รับก็คือผมฝึกขั้นแรกสำเร็จ" หลี่หมิงถังพูดโดยไม่ที่ไม่ได้โอ้อวดอะไรมาก
"อะไรคือซุปเปอร์ไดมอนด์?" หานเซิ่นถาม
"มีวิชาไฮเปอร์จีโนหลายวิชาที่ดัดแปลงมาจากศิลปะการต่อสู้โบราณ ดังนั้นวิชาแต่ละชนิดก็จะมีระดับของมัน แต่ไม่ว่านายจะเคยเห็นวิชาระดับไหนมาบ้างก็ตาม ซุปเปอร์ไดมอนด์ก็เป็นวิชาระดับท็อป 10 ซุปเปอร์ไดมอนด์ดัดแปลงมาจากวิชาโบราณ ร่างกายของผู้ใช้วิชาจะแข็งแกร่งเหมือนกับเพชร ถ้าใครก็ตามสามารถฝึกได้ถึงขั้นละก็ แม้แต่ปืนใหญ่พลาสม่าก็ยังทำอะไรคนคนนั้นไม่ได้ แต่กระนั้นการฝึกวิชานี้ก็ยากมาก มันอาจจะต้องฝึกเป็นร้อยปีเลยก็ได้ ดังนั้นเลยมีคนน้อยมากที่จะกล้าฝึกวิชานี้ แต่สำหรับคนที่ฝึกมันสำเร็จร่างกายของพวกเขาจะแข็งแกร่งยากที่ใครจะเทียบได้" จีเหยียนหรันอธิบาย
"มันไม่ได้สุดยอดถึงขนาดนั้น ผมฝึกสำเร็จเพียงขั้นแรกเท่านั้น ถ้าใครก็ตามที่มีระดับความแข็งแกร่งเกิน 120 เขาก็จะสามารถทำให้ผมบาดเจ็บได้ไม่ยาก" หลี่หมิงถังหยุดชั่วครู่ ก่อนจะพูดต่อ " ความจริงผมไม่อยากจะเป็นศัตรูกับพวกคุณกัปตัน และผมก็ไม่เคยคิดจะเอาชีวิตคุณด้วย ไม่งั้นคุณคงจะไม่มีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้ ในโบราณสถานแห่งนี้มันอันตรายมาก ยิ่งพวกเรามีคนมากมันก็ยิ่้งเป็นเรื่องที่ดี พวกเราควรจะร่วมมือกัน เพื่อเพิ่มโอกาสในการรอดชีวิต คุณคิดว่ายังไง?"
"จะร่วมมือกันก็ได้ แต่อย่างน้อยคุณก็ควรจะบอกเป้าหมายของคุณมาก่อนว่าคุณต้องการอะไรจากโบราณสถานแห่งนี้ พวกเราไม่อยากจะตายโดยไม่รู้เรื่องอะไร" หลังจากที่เขาปรึกษากับแฟนของเขาแล้ว หานเซิ่นก็พูดกับหลี่หมิงถัง
"จริงๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีเลยที่จะรู้เรื่องนี้ การที่พวกคุณไม่รู้น่าจะดีกว่า" หลี่หมิงถังถอนหายใจ
"เนื่องจากคุณต้องการจะร่วมมือกับพวกเรา พวกเราก็มีความต้องการเหมือนกัน พวกเราไม่อยากจะติดตามคุณโดยที่ไม่รู้อะไรเลย" หานเซิ่นพูด
"พันตรี คุณเป็นคนที่ฉลาดจริงๆ" หลี่หมิงถังหยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ "งั้นผมจะบอกความจริงกับพวกคุณก็ได้ กัปตัน คุณน่าจะรู้ว่าโบราณสถานคริสตัลไลเซอร์แห่งนี้ถูกค้นพบเมื่อ10 ปีก่อนใช่ไหม?"
"ฉันได้ยินว่ายานสำรวจของสหพันธ์ค้นพบดาวดวงนี้" จีเหยียนหรันครุ่นคิดและพูด
หลี่หมิงถังพยักหน้าและพูด "เป็นความจริงยานสำรวจนั่นพบโบราณสถานแห่งนี้ และส่งทีมมาสำรวจมันแล้ว แต่ทว่าไม่มีใครรอดชีวิตกลับมาเลย หลังจากนั้นสหพันธ์ก็ส่งยานอวกาศที่คล้ายๆเดฟแน่มาที่นี้ แต่ก็ไม่มีใครรอดชีวิตกลับไปเหมือนกัน"
"คุณรู้หรอว่ามันเกิดอะไรขึ้น?" จีเหยียนหรันถาม
"ไม่" หลี่หมิงถังส่ายหัวและพูด ตาของเขาเริ่มเป็นประกาย
"แต่พ่อของผมก็คือกัปตันของยานที่ค้นพบที่นี่ หลังจากที่เขามาที่นี่ เขาก็ไม่เคยกลับไปอีกเลย ผมเลยอยากจะมาหาร่างของเขา"
"ศาสตราจารย์ คุณคิดว่าพวกเราเป็นเด็ก 3 ขวบรึไง? เห็นได้ชัดเลยว่าทั้งคุณและหวังโฮว่จะต้องการอะไรบางอย่างที่อยู่ในนี้ อย่าบอกนะว่าหวังโฮว่ก็ต้องการตามหาร่างของพ่อคุณด้วยเหมือนกัน" หานเซิ่นพูด
หลี่หมิงถังยิ้มและพูด "แน่นอน เหตุผลที่พวกเราเข้ามาในโบราณสถานแห่งนี้เกี่ยวข้องกับกัปตันของยานที่เคยมาสำรวจที่นี่แล้ว"
"มันคืออะไร?" หานเซิ่นถาม
"กุญแจคริสตัล ตำนานบอกว่าไว้ขอแค่มีกุญแจนั่นก็จะสามารถทำให้ใจกลางของโบราณสถานคริสตัลไลเซอร์ทำงานอีกครั้งได้ และยังสามารถควบคุมคริสตัลทั้งหมดได้" หลี่หมิงถังเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
"พวกคุณลองจินตนาการดูสิว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้ามนุษย์สามารถควบคุมเทคโนโลยีที่ยิ่งใหญ่ของพวกคริสตัลไลเซอร์ได้? เทคโนโลยีของมนุษย์จะพัฒนาอย่างก้าวกระโดด"
"ผมกลัวว่าเหตุผลที่คุณต้องการหากุญแจคริสตัล จะไม่ใช่เพื่อพัฒนาเทคโนโลยีของมนุษยชาติ" หานเซิ่นพูด
หานเซิ่นคิดว่ายานสำรวจที่หลี่หมิงถังพูดถึงน่าจะเป็นยานของโจรสลัดอวกาศ ที่ต้องการจะล่าสมบัติภายในจักรวาล
ส่วนพ่อของหลี่หมิงถังที่บอกว่าเป็นกัปตันของยาน จริงๆแล้วน่าจะเป็นกัปตันโจรสลัดมากกว่า
"ผมบอกทุกอย่างที่พวกคุณต้องการรู้แล้ว พวกคุณควรจะเลือกว่าจะมาร่วมมือกับผมหรือว่าจะไม่ร่วมมือ" หลี่หมิงถังไม่สนใจคำพูดเมื่อสักครู่ของหานเซิ่น เขาถามกลับไปแทน
"งั้นขอคำถามสุดท้าย คุณต้องการให้พวกเราทำอะไร?" หานเซิ่นถาม
"ข้างหน้ามีพื้นที่ ที่ทั้งผมและหวังโฮว่ก็ไม่สามารถผ่านไปไม่ได้ จากนั้นพวกเราก็พลัดหลงกัน และผมก็มาเจอพวกคุณ ตอนนี้ผมมีความคิดว่าพวกเรา 3 คนควรจะร่วมมือกันผ่านพื้นที่ข้างหน้าไปให้ได้ และพวกเราก็จะเข้าไปถึงใจกลางของโบราณสถาน เมื่อพวกเราไปถึงที่นั่น พวกคุณจะเอาคริสตัลที่เป็นสมบัติไปก็ได้ ยังไงสหพันธ์ก็ต้องการมันอยู่แล้ว ผมขอแค่กุญแจก็พอ พวกคุณคิดว่ายังไง?" หลี่หมิงถังพูด
"ตกลง" หานเซิ่นปรึกษากลับจีเหยียนหรันเกี่ยวกับคำตอบไว้แล้ว เขาตอบตกลงโดยไม่ลังเล
"โอเค งั้นพวกเราไปกันเถอะ ถ้าพวกเราไปถึงพื้นที่นั้นแล้ว ผมจะบอกรายละเอียดว่าต้องทำอะไรบ้าง พวกเราไม่ควรอยู่แถวนี้นานนัก ไม่งั้นพวกเรา 3 คนจะตกอยู่ในอันตราย" หลี่หมิงถังพูด และเดินออกจากห้องไป
หานเซิ่นจับมือของจีเหยียนหรัน และเดินตามหลี่หมิงถังไป เมื่อมองไปรอบๆมันช่วยไม่ได้ที่เขาจะทึ่งในความยิ่งใหญ่ของอารยธรรมคริสตัลไลเซอร์ จนกระทั่งตอนนี้มนุษย์ยังไม่มีเทคโนโลยีหรือสถาปัตยกรรมที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ได้
หลี่หมิงถังนำทางพวกเขาไปอย่างระมัดระวัง เขาบอกหานเซิ่นและจีเหยียนหรันว่าจุดไหนที่จะต้องระวัง ทำให้พวกเขาทั้ง 3 คนไม่ไปถูกกับดักหรือระบบป้องกันในโบราณสถานเลย
ไม่นานพวกเขาก็มาถึงเหว ซึ่งมันดูเหมือนจะไม่มีก้น และมันยังกว้างหลายไมล์อีกด้วย มันเกือบจะเหมือนประตูไปสู่ขุมนรก จากระยะไกล พวกเขาสามารถมองเห็นปราสาทที่เหมือนกับอยู่ในเทพนิยาย
ปราสาทเชื่อมต่อกับจุดที่พวกเขายืนอยู่ โดยสะพานที่ทำจากคริสตัล
"ข้ามสะพานนี้ไป พวกเราก็จะสามารถไปถึงใจกลางของโบราณสถานคริสตัลไลเซอร์ราชวงศ์ได้" หลี่หมิงถังพูด และชี้ไปที่ปราสาท
"บินข้ามไปได้ไหม?" หานเซิ่นถาม
"ลองมองข้างบนดู" หลี่หมิงถังชี้ไปที่เพดานและพูด
เมื่อพวกเขามองขึ้นไป พวกเขาก็เห็นคริสตัลสีเขียวขนาดใหญ่ถูกแขวนติดกับเพดานไว้เหมือนกับโคมไฟ แต่ละอันมีความกว้างมากกว่า 10 ฟุต และมันดูเหมือนจะถูกสร้างขึ้นมาอย่างประณีตมาก จีเหยียนหรันหน้าซีดทันที หลังจากเห็นความงดงามและหรูหราของมัน