ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก
ตอนที่ 454 การฆ่ามอนสเตอร์กลายพันธ์
หานเซิ่นเห็นว่าสมาชิกทีมเกือบทุกคนวิ่งหนีกันหมด ยกเว้นหยางม่านลี่ ลุงชิงและสมาชิกอีก 3-4 คนที่อยู่ข้างๆลุงชิง พวกเขาเรียกวิญญาณอสูรออกมาเตรียมพร้อมต่อสู้
แค่ดูก็รู้ว่าพวกเขาต่างก็กลัว ถึงพวกเขาจะเรียกอาวุธออกมา แต่มือของพวกเขาก็สั่นไม่หยุด
ส่วนคนอื่นๆที่วิ่งหนีกันไปนั้น หานเซิ่นก็ไม่ได้แปลกใจอะไร พวกเขาสูญเสียความมั่นใจไปนานแล้ว ดังนั้นเป็นเรื่องธรรมดา เมื่อพวกเขาเห็นมอนสเตอร์ที่น่ากลัว พวกเขาก็ต้องหลีกเลี่ยงอันตราย
หานเซิ่นคิดว่าคนเหล่านั้นใจไม่ถึงพอ ในอนาคตเขาจะไม่เสียเวลาฝึกคนพวกนี้ พวกเขาต่างก็เป็นได้แค่สมาชิกปลายแถว ตรงกันข้ามกับสวี่โหย่วและคนอื่นๆที่ไม่ยอมหนีไป พวกเขาเลือกที่จะอยู่เคียงข้างหานเซิ่น แม้พวกเขาจะกลัวก็ตาม หานเซิ่นคิดว่าพวกเขามีศักยภาพที่สามารถพัฒนาได้อีก ในอนาคตคนพวกนี้อาจจะได้เป็นระดับหัวหน้าของกลุ่มเทพธิดา
ถึงคนที่ไม่ได้หนีดูแล้วจะอายุยังน้อย และน่าจะมีระดับความแข็งแกร่งต่ำกว่าพวกคนที่วิ่งหนีไป แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ หานเซิ่นสามารถสนับสนุนเนื้อให้พวกเขาได้ เพื่อที่พวกเขาจะได้มีจีโนพ้อยสูงๆในอนาคต
ความแข็งแกร่งและทักษะการต่อสู้มีวิธีการเพิ่มอยู่มากมาย แต่ใจของคนเรามันฝึกกันได้ยาก ในสายตาของหานเซิ่น สวี่โหย่วและคนอื่นที่ไม่ได้หนี ถือเป็นสมาชิกที่เขาควรเก็บรักษาไว้ดีๆ
"เคลียร์" หานเซิ่นตะโกน เขาสั่งให้สมาชิกคนอื่นๆถอยไป และเขาก็ควบโกลเด้นโกรวเลอร์ตรงไปที่แมมมอธสีขาว
ทุกคนมองหานเซิ่นด้วยความประหลาดใจ ในบรรดาพวกมอนสเตอร์กลายพันธ์ แมมมอสขาวถือเป็นระดับท็อป แม้แต่ลุงชิงก็ยังไม่กล้าจะเผชิญหน้ากับมันตรงๆ แต่หานเซิ่นกับเลือกที่จะวิ่งเข้าใส่มัน
ลุงชิงทำหน้าตาหน้ากลัว ขณะมองดูหานเซิ่น เขาพึมพำด้วยเสียงที่เบา
"เขาเป็นเป็นลูกหลานของหัวหน้าหานจริงๆอย่างงั้นหรอ?"
หยางม่านลี่เรียกธนูและลูกธนูของเธอออกมา เตรียมพร้อมที่จะสนับสนุนหานเซิ่นถ้าจำเป็น
แต่กระนั้นธนูและลูกธนูที่เธอกำลังใช้อยู่เป็นแค่วิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิของก็อตแซงชัวรี่เขต 1 ซึ่งมันแทบจะไม่มีผลกับมอนสเตอร์กลายพันธ์ของก็อตแซงชัวรี่เขต 2 เลย โดยเฉพาะกับแมมมอธมี่ตัวใหญ่ขนาดนี้
โกลเด้นโกรวเลอร์วิ่งอย่างรวดเร็ว ถ้าวัดการที่ขนาดโกลเด้นโกรวเลอร์ไม่ได้ด้อยไปกว่าแมมมอธสีขาว ขณะที่วิ่งไป ตัวของโกลเด้นโกรวเลอร์ก็ขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ในตอนที่มันชนเข้ากับแมมมอธ โกลเด้นโกรวเลอร์ก็มีขนาดใหญ่พอๆกับภูเขา
ถ้าเปรียบเทียบกับโกลเด้นโกรวเลอร์ เเมมมอธขาวดูจะตัวเล็กไปเลย มันเหมือนกับลูกช้างที่เผชิญหน้ากับแม่ช้าง
ตูม!
มอนสเตอร์ทั้ง 2 ตัวชนกันอย่างแรง ถึงโกลเด้นโกรวเลอร์จะตัวใหญ่กว่าแมมมอธขาว แต่ก็ไม่ใช่ว่ามันจะได้เปรียบ มันกระเด็นถอยหลังไปพร้อมๆกับแมมมอธขาว
"เสียงคำราม!" โกลเด้นโกรวเลอร์คำรามออกมา มันคือหนึ่งในมอนสเตอร์ที่เรียกได้ว่าไร้เทียมทานในก็อตแซงชัวรี่เขต 1 ไม่มีมอนสเตอร์ตัวไหนจะสู้มันได้ แต่มันกับต้องกระเด็นถอยหลัง หลังจากที่ปะทะกับเเมมมอธขาว ซึ่งทำให้โกลเด้นโกรวเลอร์เริ่มโกรธ
แมมมอธขาวเองก็คำรามออกมาเช่นกัน และวิ่งเข้าชนโกลเด้นโกรวเลอร์
ตูม!
มอนสเตอร์ขนาดใหญ่ทั้ง 2 ตัวต่อสู้กัน ทำให้เกิดเสียงดังสนั่น พื้นน้ำแข็งรอบๆแหลกเป็นชิ้นๆ
ตูม ตูม ตูม!
โกลเด้นโกรวเลอร์และแมมมอธขาวต่างก็โกรธจัด ไม่มีตัวไหนยอมถอย พวกมันวิ่งชนกันอย่างต่อเนื่อง เหมือนกับวัวกระทิง 2 ตัวสู้กัน
สมาชิกกลุ่มเทพธิดาตกตะลึง พวกเขาเห็นสัตว์ขี่มามากมาย แต่ยังไม่เคยเห็นสัตว์ขี่ที่สามารถสู้กับมอนสเตอร์ได้ดีแบบนี้มาก่อน นี่มันเหนือกว่าที่พวกเขาจินตนาการไว้
สัตว์ขี่ทั่วๆไปจะไม่สามารถโจมตีได้ แต่ทว่าสิงโตยักษ์สีทองตัวนี้แตกต่างออกไป
เมื่อคนที่กำลังวิ่งหนีเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาก็หยุด และหันมาดูโกลเด้นโกรวเลอร์ที่กำลังปะทะกับแมมมอธสีขาว
"นั่นคือมอนสเตอร์กลายพันธ์ สัตว์ขี่ตัวนั้นไม่ธรรมดาเลย มันจะต้องแข็งแกร่งมากๆ ถึงสามารถสู้กับแมมมอธขาวได้ มันเป็นสัตว์ขี่ระดับกลายพันธ์งั้นหรอ? ถึงจะเป็นแบบนั้น แต่มันก็แค่สัตว์ขี่ ไม่น่าจะต่อสู้แบบนี้ได้"
ทุกคนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน ขณะมองดูสิงโตสีทอง
มันก็จริงอย่างที่พวกเขาคิด ถ้าเป็นสัตว์ขี่ตัวอื่น ถึงจะเป็นสัตว์ขี่ระดับกลายพันธ์ของก็อตแซงชัวรี่เขต 2 ก็ตาม มันก็ไม่สามารถที่จะสู้กับแมมมอธขาวแบบนี้ได้
สัตว์ขี่ก็คือสัตว์ขี่ เมื่อมอนสเตอร์กลายเป็นวิญญาณอสูรสัตว์ขี่แล้ว ไม่ว่ามันจะเคยเก่งกาจขนาดไหน มันก็จะกลายเป็นสัตว์ที่เชื่อง ถึงจะเป็นสิงโตที่ดูร้ายก็ไม่มีข้อยกเว้น นอกจากความแข็งแกร่งที่ยังคงอยู่แล้ว สัญชาตญาณการต่อสู้จะหายไปหมด
แต่ทว่าสิงโตตัวนี้แตกต่างออกไป แม้มันจะเป็นแค่สัตว์ขี่ แต่มันก็ยังมีสัญชาตญาณการต่อสู้หลงเหลืออยู่ ยิ่งกว่านั้นมันยังมีร่างกายที่แข็งแกร่งมากๆ ทำให้มันแตกต่างจากสัตว์ขี่ตัวอื่นๆ
หานเซิ่นถอนหายใจ ถึงโกลเด้นโกรวเลอร์จะเป็นมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดระดับท็อปของก็อตเเซงชัวรี่เขต 1 แต่พลังของมันก็ยังมีอยู่จำกัดมาก ทำให้มันไม่แข็งแกร่งเท่ากับแมมมอธขาว
เมื่อเห็นโกลเด้นโกรวเลอร์ถูกแมมมอธขาวชนจนกระเด็นถอยหลังครั้งแล้วครั้งเล่า หานเซิ่นก็ต้องขมวดคิ้ว
หานเซิ่นยังคงจดจำความแข็งแกร่งของโกลเด้นโกรวเลอร์ได้ดี เขาอยู่กับมันมานาน ในก็อตแซงชัวรี่เขต 1 ไม่มีมอนสเตอร์ตัวไหนจะทนการตะปบแม้แต่ครั้งเดียวของมันได้ ตอนนี้วิญญาณอสูรโกลเด้นโกรวเลอร์กำลังอารมณ์เสีย
'ถ้าคริสตัลสีดำสามารถเปลี่ยนวิญญาณอสูรของก็อตแซงชัวรี่เขต 1 ให้เป็นวิญญาณอสูรของเขต 2 ได้ล่ะก็ ฉันจะลองกับโกลเด้นโกรวเลอร์เป็นตัวต่อไป' หานเซิ่นคิด เขาไม่ต้องการให้เจ้าป่าอย่างสิงโตต้องมาแพ้แบบนี้
หลังจากที่ดูมาพอแล้ว หานเซิ่นก็ตัดสินใจเคลื่อนไหวด้วยตัวเอง ในตอนที่โกลเด้นโกรวเลอร์ปะทะกับเเมมมอสสีขาวอีกครั้ง หานเซิ่นก็กระโดดจากหัวโกลเด้นโกรวเลอร์ และพุ่งไปที่แมมมอธสีขาวเหมือนกับดาวตก
ระดับความแข็งแกร่งของแมมมอธขาวมากกว่าโกลเด้นโกรวเลอร์ แต่กระนั้นมันก็ยังกระเด็นเล็กน้อย เมื่อถูกโกลเด้นโกรวเลอร์พุ่งชน
หานเซิ่นไปถึงตัวแมมมอธขาวในชั่วพริบตา หานเซิ่นใช้มีดเคริส์วูฟแทงลงไปที่ดวงตาของเเมมมอสสีขาว
เสียงคำราม!
แมมมอธขาวยกขาหน้าของมันขึ้น มีเลือดไหลออกมาจากตาของมัน เหมือนกับแม่น้ำ มันกำลังกรีดร้องเสียงดัง หลังจากนั้นหานเซิ่นก็กระโดดเข้าไปในปากของมัน
ในเวลาต่อมา ท้องของแมมมอธสีขาวก็ถูกฟันจนเปิดออก มีชายหนุ่มที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดเดินออกมา
ตูม!
แมมมอธขาวล้มลง ทำให้น้ำแข็งและหิมะบริเวณรอบๆกระเด็นกระจัดกระจายออกไป ชายหนุ่มที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดกำลังเดินมาหาคนอื่นๆที่เหลือ ขณะถือมีด
คงจะไม่มีใครลืมเหตุการณ์ในวันนี้ได้ ทั้งซากมอนสเตอร์ขนาดใหญ่และชายหนุ่มที่เปื้อนเลือดคงจะฝังลึกลงในความทรงจำของพวกเขา