ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก
ตอนที่ 441 สู้กับมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ
หานเซิ่นกระโดดขึ้นไปบนหลังของร็อคเวิร์มโดยไม่ต้องคิด จากนั้นเขาก็สั่งให้มันบินขึ้นไปสูงๆ
เมื่อมองลงมาข้างล่าง หานเซิ่นก็เห็นว่าแมงมุมที่มีขนาดใหญ่พอจะกินคนเข้าไปได้กำลังขึ้นมาบนหน้าผา
หานเซิ่นไม่รู้ว่าแมงมุมยักษ์ตัวนี้เป็นมอนสเตอร์กลายพันธ์หรือเลือดศักดิ์สิทธิ ถึงเขาจะไม่กลัวมอนสเตอร์กลายพันธ์ แต่ถ้าเป็นมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ มันจะเป็นการต่อสู้ที่มีความเสี่ยงสูงมาก
ขณะที่หานเซิ่นกำลังสังเกตการแมงมุมยักษ์อยู่ แมงมุมก็อ้าปากของมันทันที และพ่นใยสีขาวๆที่มีความหนาเท่ากันแขนของเด็กมาที่หานเซิ่นและร็อคเวิร์ม
"บ้าเอ้ย! หนีก่อน" หานเซิ่นสั่งให้ร็อคเวิร์มบินสูงขึ้นไปอีก แต่มันก็สายเกินไปแล้ว ใยสีขาวจับติดก้ามข้างหนึ่งของร็อคเวิร์มไว้แล้ว ร็อคเวิร์มพยายามใช้ก้ามอีกข้างตัด แต่ทว่าพอมันพยายามตัด ก้ามอีกข้างหนึ่งของมันก็ดันไปติดกับใยเหนียวๆ ทำให้ขยับไม่ได้
แมงมุมยักษ์ดึงใยของมันอย่างแรง แม้ร็อคเวิร์มจะกระพือปีกทั้ง 4 ของมันอย่างรวดเร็ว แต่มันก็ไม่สามารถต้านความแข็งแกร่งของแมงมุมตัวนี้ได้ มันถูกดึงลงไปข้างล่างโดยใยสีขาว
"มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ!" หานเซิ่นช็อค ตอนนี้เขายังไม่มีความสามารถพอที่จะฆ่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิได้ และมันก็ไม่มีความจำเป็นที่เขาต้องเสี่ยงชีวิตสู้ด้วย
เมื่อเห็นร็อคเวิร์มถูกแมงมุมลากไป หานเซิ่นก็ไม่ลังเลอีก เขารีบเรียกวิญญาณอสูรนกทะเลทราย และมีดเคิร์สวูฟออกมา
นกทะเลทรายเปลี่ยนสภาพเป็นนกที่มีเปลวเพลิงสีแดงห่อหุ้ม มันกระพือปีกอยู่เหนือหัวของหานเซิ่น พลังของมันช่วยให้มีดเคิร์สวูฟและร็อคเวิร์มปกคลุมด้วยออร่าสีแดง และมีพลังมากขึ้น
ด้วยผลของออร่านกทะเลทราย ร็อคเวิร์มมีระดับความแข็งแกร่งสูงขึ้น มันกระพือปีกอย่างหนักพยายามจะดิ้นให้หลุดจากใยของแมงมุม
แต่เห็นได้ชัดว่าระดับความแข็งแกร่งของมันยังไม่พอ ร็อคเวิร์มยังคงถูกลากเข้าไปที่ปากของแมงมุม แม้ความเร็วในการโดนลากจะลดลงก็ตาม
หานเซิ่นที่ยืนอยู่บนหลังของร็อคเวิร์มเปลี่ยนร่างเป็นแฟรี่ควีน เขาใช้มนตรานอกรีตและโอเวอร์โหลด ร่างกายของเขามีพลังเพิ่มขึ้นในชั่วพริบตา
หานเซิ่นใช้มีดเคิร์สวูฟฟันไปที่ใยสีขาว หานเซิ่นรู้สึกว่ามีดของเขาติดอยู่กับอะไรบางอย่างที่เหนียวๆ แต่เขายังไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เขาใส่แรงมากยิ่งขึ้นเพื่อพยายามจะตัดมันให้ได้
ใยเริ่มขาดออกจากกันทีละนิด ในที่สุดหานเซิ่นก็ตัดมันได้สำเร็จ ใยที่ขาดถูกแมงมุมดึงกลับไป
เมื่อเป็นอิสระแล้ว หานเซิ่นก็เรียกร้อคเวร์มกลับไป หลังจากที่ลงมาถึงพื้นแล้ว หานเซิ่นก็รีบวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว
มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิปรกติจะมีระดับความแข็งแกร่งอย่างน้อยๆก็ 80 ซึ่งเห็นได้ชัดว่าแมงมุมตัวนี้มีระดับความแข็งแกร่งเกิน 80 แน่ๆ หานเซิ่นไม่อยากจะเข้าไปเสี่ยง ถึงเขาต้องการฆ่ามัน แต่เขาก็ต้องรอให้ซีโร่มาถึงก่อน
เมื่อเห็นหานเซิ่นวิ่งหนี แมงมุมยักษ์ก็อ้าปากอีกครั้ง และพ่นใยสีขาวๆตรงไปหาหานเซิ่น
หานเซิ่นระวังตัวอยู่แล้ว ทำให้เขามีเวลาพอที่จะหลบใยสีขาว และรีบวิ่งหนีต่อไป
แมงมุมยักษ์พร้อมกับแมงมุมตัวอื่นๆที่เป็นระดับโบราณยังคงไล่ตามเขาต่อไป ตัวที่เป็นระดับเลือดศักดิ์สิทธิเคลื่อนไหวได้รวดเร็วมาก แต่ละก้าวของมันไปได้ไกลเป็น 100 ฟุต หานเซิ่นที่วิ่งหนีสุดชีวิตไม่น่าที่จะหนีมันได้ทัน
ที่สำคัญในตอนนี้แมงมุมก็พยายามพ่นใยใส่เขาตลอดเวลา ซึ่งหานเซิ่นก็สามารถหลบมันได้เรื่อยๆ แต่ถ้าเขาโดนมันเมื่อไหร่ เขาจะตกอยู่ในวิกฤต หลังจากวิ่งหนีไปได้สักพักพวกแมงมุมโบราณก็ไม่สามารถไล่ตามเขาได้ทัน ตอนนี้เหลือเพียงแค่แมงมุมยักษ์ที่เป็นระดับเลือดศักดิ์สิทธิตัวเดียว
"พวกเขาบอกว่ามีแค่สปิริตขุนนางกับมอนสเตอร์กลายพันธ์ไม่ใช่หรอ? ทำไมถึงได้มีมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิอยู่ได้?" หานเซิ่นเริ่มรู้สึกเสียใจที่ใจร้อนบุกมาใกล้เมืองสปิริต
แต่อย่างไรก็ตาม มันก็น่าจะเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะคิดแบบนั้น เพราะสปิริตระดับขุนนางไม่สามารถควบคุมมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิได้ ดังนั้นมอนสเตอร์ตัวนี้น่าจะเป็นแค่พวกมอนสเตอร์ทั่วๆไป ซึ่งยังไม่ถูกสปิริตควบคุม
หานเซิ่นไม่สามารถหนีแมงมุมได้พ้น หลังจากวิ่งมาได้สักพัก เขาก็ไม่มีทางให้ไปต่อแล้ว ไม่ว่าที่ไหนก็มีแต่หน้าผาทั้งนั้น
หานเซิ่นต้องการจะเรียกร็อคเวิร์มออกมา แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงร้องของนกดังมาจากใต้หน้าผา นกยักษ์ตัวสีดำเหมือนกับน้ำหมึกกำลังบินขึ้นมาจากหน้าผา ปีกของมันกว้างกว่า 100 ฟุต
"เวร! พระเจ้า ทำไมทำกับผมแบบนี้" มอนสเตอร์ประเภทบินได้เป็นประเภทที่หานเซิ่นกลัวที่สุด
ย้อนกลับไปในวันที่เขาเกือบจะถูกนกสีเงินฆ่า และต้องหนีตายกระโดดลงแม่น้ำ เมื่อมาเจอกับนกตัวใหญ่อีกครั้ง ทำให้เขาใจคอไม่ดี
หลังจากปรากฏตัวออกมา นกสีดำก็พุ่งเข้าใส่หานเซิ่นทันทีโดยไม่รอช้า มันรวดเร็วเหมือนกับพายุสีดำ ทั้งเร็วและรุนแรง
ถึงจะใช้ตูดดู หานเซิ่นก็ยังดูออกว่ามอนสเตอร์ตัวนี้เป็นมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ นกสีดำกำลังพุ่งเข้ามา เพื่อแย่งอาหารจากแมงมุมยักษ์
ถ้าดูจากความเร็วของนกสีดำ หานเซิ่นรู้เลยว่ามันต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ
เขาได้แต่ตำหนิโชคชะตา หานเซิ่นไม่มีทางให้หนีแล้ว เพราะข้างหลังก็กำลังถูกแมงมุมยักษ์ไล่ตามอยู่ และนกสีดำก็กำลังบินตรงเข้ามาหาเขาจากด้านหน้า
ถ้าเขาเรียกร็อคเวิร์มออกมา และสั่งให้มันบินขึ้นไปตอนนี้ก็เท่ากับว่าเขาส่งตัวเองไปเป็นอาหารให้นกสีดำ
ไม่ว่าร็อคเวิร์มจะเร็วแค่ไหนก็ตาม ยังไงมันก็ไม่มีทางเร็วไปกว่านกตัวนี้ ซึ่งเป็นมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิอย่างแน่นอน
หานเซิ่นตัดสินใจเลิกหนี หลังจากเปลี่ยนร่างเป็นแฟรี่ควีน ดวงตาสีทองของเขาก็เริ่มเปล่งประกาย เขาจับจ้องการเคลื่อนไหวของมอนสเตอร์ทั้ง 2 ตัวอย่างละเอียด
ในตอนที่นกสีดำบินโฉบลงมา หานเซิ่นเคลื่อนไหวหลบกรงเล็บของมัน ขณะเดียวกันแมงมุมก็พ่นใยใส่หานเซิ่น แต่เขาก็หลบมันได้เช่นกัน
หลังจากหลบได้หานเซิ่นไม่ได้วิ่งหนีต่อ เขาเลือกที่จะวิ่งตรงเข้าไปหาแมงมุมยักษ์
ขาทั้ง 8 ของแมงมุมขยับไปมาอย่างรวดเร็ว มันพยายามใช้ขาฉีกหานเซิ่นที่กำลังวิ่งมาเป็นชิ้นๆ
หานเซิ่นยังคงสงบเยือกเย็น หัวใจของเขาเต้นรัว เขาเคลื่อนไหวหลบการโจมตีจากขาทั้ง 8 ของแมงมุมได้ทั้งหมด
นกสีดำบินตรงเข้ามา และใช้กรงเล็บของมันโจมตีหานเซิ่นอีกครั้ง
ด้วยแมงมุมและนกที่กำลังไล่ล่าเขาพร้อมๆกัน เขาไม่มีทางที่จะหนีไปไหนได้