ตอนที่ 266 ทะเลเอเจี่ยน
คู่ต่อสู้ของเหยี่ยวดำในรอบต่อๆไป ไม่ได้เป็นทีมที่แข็งแกร่งอะไรมาก ทำให้พวกเขามีโอกาสได้ฝึกซ้อมมากขึ้น
ด้วยความมั่นใจในตอนนี้ของพวกเขา บวกกับลูกธนูหมุนของหานเซิ่น ทำให้เหยี่ยวดำได้แชมป์ในการแข่งขันธนูปีนี้
นักข่าวทุกสำนักต่างก็ประโคมข่าวเรื่องนี้กันอย่างหนัก พวกเขาใช้คำทำนองว่า 'ปาฏิหาริย์จากเหยี่ยวดำ' 'จักรพรรดิคนใหม่' และ 'ทักษะธนูอันเหลือเชื่อของหานเซิ่น' ทำให้หานเซิ่นกลายเป็นดาวดวงใหม่ในหมู่นักเรียนโรงเรียนทหารทั่วทั้งกาแล็กซี่ในชั่วข้ามคืน
ในตอนนี้โรงเรียนทหารทุกโรงเรียนต่างก็รู้แล้วว่าเหยี่ยวดำมีนักธนูที่เก่งพอๆกับจิงจี้อู่อยู่
เมื่อทีมนักกีฬาเดินทางกลับมาที่เหยี่ยวดำ พวกเขาก็ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น นักเรียนเกือบทุกคนออกมาตั้งแถวรอรับพวกเขาอย่างสมเกียรติ รูปภาพจากการแข่งถูกใส่ลงในหนังสือภาพประจำปีของโรงเรียน นี่เป็นครั้งแรกที่โรงเรียนเหยี่ยวดำได้ตำแหน่งแชมป์ระดับกาแล็กซี่
ถ้ากฎยังเป็นแบบเมื่อก่อน ซึ่งสามารถส่งนักกีฬาหนึ่งคนลงกี่รายการก็ได้ พวกเขาก็อยากให้หานเซิ่นลงแข่งทุกรายการ
ในการแข่งขันธนูประเภทเดี่ยวดูจะไม่ใช่การแข่งที่จริงจังอะไร ดูเหมือนเป็นการสาธิตเสียมากกว่า พวกเขาเชิญนักธนูฝีมือดีมา 10 คน เพื่อแข่งขันกัน
ด้วยชื่อเสียงและลูกธนูหมุนของหานเซิ่น ทำให้เขาได้ที่หนึ่งมาอย่างไม่ยากเย็น ถึงความยิ่งใหญ่ของแชมป์ประเภทเดี่ยวจะได้ไม่ได้ยิ่งใหญ่เท่าการแข่งประเภททีมก็ตาม แต่มันก็ทำให้หานเซิ่นสร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนได้มาก
ลูกธนูหมุนที่หานเซิ่นสร้างขึ้น ใช้หลักการเดียวกับหอกของบีทเทิลไนท์ประยุกต์รวมกับทฤษฎีของคลื่นหยินหยาง
ในระหว่าง 2 เดือนที่หานเซิ่นสู้กับบีมเทิลไนท์ เขาไม่ได้เรียนรู้สิ่งอื่นเลย นอกจากลักษณะการหมุนของหอกบีทเทิลไนท์ ซึ่งมันทำให้เขาชนะการดวลกับจิงจี้อู่
แม้กระนั้นหานเซิ่นก็ยังรู้สึกว่าโชคดีที่เอาชนะมาได้ ถ้าเขาต้องดวลกับจิงจี้อู่อีกครั้ง เขาก็ไม่มั่นใจว่าจะเอาชนะได้
แชมป์ของเหยี่ยวดำจะเรียกว่าเกิดจากปาฏิหาริย์ก็คงไม่ผิด
....
ใต้ท้องฟ้าสีคราม ณ ชายหาดอันแสนอบอุ่น
หญิงสาวในชุดบิกินี่ ผิวขาวเนียนเหมือนน้ำนม ขาที่เรียวยาวและสัดส่วนที่งดงาม กำลังเดินขึ้นมาบนชายหาด
หานเซิ่นที่กำลังนอนอยู่บนเก้าอี้ชายหาดใต้ร่มคันใหญ่ ตาของเขาไม่สามารถละจากจีเหยียนหรันในชุดบิกินี่ได้เลย
'ชีวิตมันช่างดีอะไรแบบนี้' เมื่อมองรูปร่างที่น่าดึงดูดของจีเหยียนหรัน หานเซิ่นก็รู้สึกว่าเขาช่างเป็นผู้ชายที่โชคดีจริงๆ
จีเหยียนหรันรักษาสัญญา และพาเขามาเที่ยว แต่ที่เหนือกว่าที่เขาคาดไว้ก็คือ จีเหยียนหรันถึงขนาดทำเรื่องขอออกนอกโรงเรียนให้เขาด้วย
'เรานี่มันเป็นผู้ชายที่หล่ออะไรแบบนี้' หานเซิ่นถอดแว่นกันแดด และมองดูตัวเองจากเลนส์แว่นกันแดด เขาดูพออกพอใจในความหล่อเหลาของตัวเองมาก
"ทำไมนายถึงไม่ไปว่ายน้ำเล่นมั้ง?" จีเหยียนหรันกลับมาที่ชายหาดและถามหานเซิ่น
หานเซิ่นดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน เขาจับเอวบางๆของเธอเอาไว้ และกระซิบที่ข้างหูของเธอ "พวกเรามีเวลาตั้ง 4 วัน 3 คืน เพื่อการนั้นผมจำเป็นต้องเก็บพลังงานไว้บ้าง"
จีเหยียนหรันหน้าแดงทันที เธอหยิกไปที่เอวของหานเซิ่น ขณะที่หานเซิ่นกำลังบ่น เธอก็ลุกไปนั่งอีกตัวหนึ่ง
"ทำไมถึงไม่เห็นคนอื่นที่นี่เลย? อย่าบอกนะว่าเธอเช่าทั้งชายหาดเลย?"
หานเซิ่นมองไปรอบๆ แต่เขาไม่เห็นใครเลย นอกจากเขากับจีเหยียนหรัน เขากำลังสงสัยว่าทำไม่ถึงไม่มีนักท่องเที่ยวที่นี่เลย
"นายเคยได้ยินว่ามีการให้เช่าชายหาดด้วยหรอ?" จีเหยียนหรันหยุดชั่วครู่และพูดต่อ "นี่มันเป็นชายหาดส่วนตัว แน่นอนว่ามันต้องไม่มีคนอยู่แล้ว"
"เธอเป็นเจ้าของชายหาดนี่งั้นหรอ?" หานเซิ่นประหลาดใจ
"ไม่ใช่" จีเหยียนหรันยิ้มและพูด "แต่ดาวดวงนี้เป็นของลุงฉันเอง"
หานเซิ่นสำลักน้ำที่เขากำลังดื่ม
เขารู้ว่าจีเหยียนหรันมาจากครอบครัวที่ร่ำรวย แต่ไม่คิดว่าจะรวยถึงขนาดนี้
"ยอดไปเลย! ตราบใดที่ผมมีเธออยู่ด้วย ผมก็คงสุขสบายไปทั้งชาติแล้ว" หานเซิ่นยิ้มและพูด
"ฝันหวานเกินไปแล้ว ในตระกูลของฉันมีแค่ลูกชายเท่านั้นที่จะได้สืบทอดมรดกและกิจการ ตอนนี้ฉันยังสามารถใช้สินทรัพย์ของตระกูลได้ก็จริง แต่เมื่อฉันแต่งงาน ฉันก็ต้องใช้สินทรัพย์ของนายแทน" จีเหยียนหรันเบะปาก
"ไม่รู้มาก่อนเลยว่าเธออยากแต่งงานกับผมขนาดนี้! ผมยังไม่ได้ตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย" หานเซิ่นแกล้งทำเป็นประหลาดใจ เมื่อได้ยินจีเหยียนหรันพูด
"อะไรนะ!?" จีเหยียนหรันรู้สึกโกรธขึ้นมาทันที เธอมองไปที่หานเซิ่น
หานเซิ่นไม่พูดอะไร เขายิ้มและดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนอีกครั้ง และจูบริมฝีปากที่น่าดึงดูดของเธอ
จีเหยียนหรันขัดขืนเล็กน้อย และก็ยอมแพ้ไป เธอก็กำลังสนุกกับการจูบเช่นเดียวกัน
มือของหานเซิ่นเคลื่อนลงไปที่เอวและก้นของจีเหยียนหรัน ขณะที่เขาลังเลว่าจะจัดมันซะตรงนี้เลยดีไหม
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงผิวปาก หานเซิ่นเห็นเรือยอร์ชสไตล์โบราณกำลังแล่นมาทางพวกเขา หานเซิ่นเคยเห็นเรือแบบนี้แค่ในหนังเท่านั้น
จีเหยียนหรันรีบลุกขึ้นทันที ขณะที่เรือยอร์ชแล่นมาจอดใกล้ๆชายหาด ชายหนุ่มอายุประมาน 25 ปีก็เดินลงมา พร้อมกับบอดี้การ์ด 3 คน
"เหยียนหรัน นานแล้วนะที่เธอไม่ได้มาเยี่ยมพวกเราเลย"