ตอนที่ 193 การคาดเดา

โอวหยางเสี่ยวซานไม่สนใจคำพูดของหานเซิ่น เขาจ้องการเคลื่อนไหวทุกส่วนของหานเซิ่น โดยใช้ประสบการณ์และความสามารถของเขา

ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะต้องเป็นหมัดขาวอย่างแน่นอน จากความรู้สึกของโอวหยางเสี่ยวซาน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นหมัดดำ

"การใช้คำพูดหลอกล่อมันใช้กับฉันไม่ได้ผล หมัดที่ขาดพลังแบบนี้ไม่มีทางเป็นหมัดดำไปได้"
โอวหยางเสี่ยวซานไม่แม้แต่จะขยับตัว เขายืนอยู่อย่างสงบรอให้หมัดของหานเซิ่นเข้ามาหา

เขาเหมือนกับหานเซิ่นที่ไม่ได้ยกมือขึ้นมาป้องกัน เพราะว่าเขามั่นใจว่ามันเป็นหมัดขาว

เนื่องจากหานเซิ่นไม่ได้ใส่เต็มแรง เขาหยุดหมัดเมื่อมันเข้าใกล้หน้าของโอวหยางเสี่ยวซาน

โอวหยางเสี่ยวซานรู้สึกถึงความรุนแรงที่จมูก และเขาก็ล้มลงไปนั่งอยู่บนพื้น

"เป็นหมัดดำได้ยังไง?" โอวหยางเสี่ยวซานไม่สนใจเลือดที่ไหลออกมาจากจมูก เขามองหานเซิ่นด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก

หานเซิ่นส่งทิชชู่ให้กับโอวหยางเสี่ยวซานพร้อมกับยิ้ม และพูด "ผมบอกแล้ว"

โอวหยางเสี่ยวซานไม่รับทิชชู่ เขาใช้นวมเช็ดเลือดและยืนขึ้น เขาพูดอย่างหนักแน่น
"พวกเราแข่งกันแบบ 5 ใน 9 เกม นายพึ่งจะชนะแค่ 1"

หานเซิ่นเอาทิชชู่กลับพร้อมกับยิ้ม ทั้งคู่ยืนตรงข้ามกัน
"งั้นผมต่อเลยนะ" หานเซิ่นพูด

โอวหยางเสี่ยวซานไม่พูดอะไร เขาจ้องไปที่หานเซิ่น เขามองทุกรายละเอียดการเคลื่อนไหวของหานเซิ่น ซึ่งถือเป็นพื้นฐานสำคัญที่เขาจะอ่านการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้ว่าจะออกหมัดไหน

เมื่อคนออกแรง กล้ามเนื้อจะต้องขยับ ซึ่งเป็นจุดหลักที่ต้องสังเกตให้ได้

หานเซิ่นมองโอวหยางเสี่ยวซานที่ทำหน้าตาน่ากลัว เขาเม้มปากและชกออกไปอีกหมัด

ครั้งนี้โอวหยางเสี่ยวซานเห็นอย่างชัดเจน แม้ว่ากล้ามเนื้อของหานเซิ่นจะหด แต่ทิศทางของหมัดไม่ได้ตรงมาข้างหน้า ซึ่งหมายความว่าไม่น่าเป็นหมัดดำ

'ครั้งนี้นายหลอกฉันไม่ได้อีกแล้ว' โอวหยางเสี่ยวซานยืนอย่างมั่นคง เขายกแขนขึ้นมาป้องกันหมัดของหานเซิ่น

แม้ว่าเขาจะมั่นใจว่าเป็นหมดขาว แต่โอวหยางเสี่ยวซานก็ยังต้องยกแขนขึ้นมาป้องกัน ซึ่งหมายความว่าเขาคิดว่าหานเซิ่นเป็นคู่ต่อสู้ที่จะประมาทไม่ได้ เขาต้องเตรียมตัวไว้ในกรณีที่ร้ายเลวที่สุดถ้าการตัดสินใจของเขาพลาด

ปัง!
หมัดของหานเซิ่นปะทะเข้ากับแขนของโอวหยางเสี่ยวซานเต็มๆ ร่างกายของโอวหยางเสี่ยวซานสั่นแต่ไม่ล้ม

โอวหยางเสี่ยวซานหน้าซีด เนื่องจากหมัดของหานเซิ่นเป็นหมัดดำและยังมีพลังที่รุนแรง เขาคาดการผิดอีกแล้ว

"2" หานเซิ่นพูดพร้อมกับยิ้ม

โอวหยางเสี่ยวซานมองหานเซิ่นอย่างตกตะลึง

'เขาสามารถปกปิดความรุนแรงของหมัดได้เกือบจะสมบูรณ์ แสดงว่าเขาต้องควบคุมกล้ามเนื้อได้ดั่งใจ... ไม่น่าจะเป็นไปได้'
โอวหยางเสี่ยวซานมองหานเซิ่นด้วยสายตาแปลกๆ

มวยขาวและดำเป็นการฝึกที่ได้รับความนิยมอย่างมากในการเรียนศิลปะป้องกันตัว ในปัจจุบันนี้มีการแข่งมวยขาวและดำถูกจัดขึ้นอย่างแพร่หลาย แม้มันจะไม่ได้แสดงความแข็งแกร่งที่แท้จริงออกมา แต่มันก็ยังได้รับความนิยม ผู้ชมสนุกที่ได้ดูการแข่งประเภทนี้

โอวหยางเสี่ยวซานลงแข่งและฝึกมวยขาวและดำมามากมาย เขาเจอคนเก่งๆมานับไม่ถ้วน แต่ถ้าคนเหล่านั้นออกหมัดมา เขาก็ยังสามารถบอกได้ว่าพวกเขาออกหมัดไหน

โอวหยางเสี่ยวซานมีประสบการณ์ และมีความรู้สึกที่ไว เขามักจะสัมผัสได้ถึงจิตสังหารของคู่ต่อสู้ ซึ่งทำให้เขาได้เปรียบมากในการแข่งมวยขาวและดำ โดยเฉพาะตอนที่เขาเป็นฝ่ายตั้งรับ โอกาสที่เขาจะคาดการผิดนั้นต่ำมาก

แม้จะมีผิดพลาดบ้างเป็นบางครั้ง แต่นั่นก็เพราะว่าคู่ต่อสู้ใช้เทคนิคที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน แต่เมื่อเขาคุ้นเคยกับมันเมื่อไหร่ มันจะใช้กับเขาไม่ได้อีก

แต่ในการแข่งกับหานเซิ่น 2 รอบที่ผ่านมา เขารู้สึกว่ามีบางอย่างแตกต่างออกไปจากประสบการณ์ที่ผ่านๆมาของเขา

มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย การเคลื่อนไหวของหานเซิ่นนำเขาไปสู่การคาดการณ์ที่ผิดพลาด ไม่ใช่เพราะว่าเขาใช้ร่างกายหลอกล่อ แต่เป็นเพราะว่าเขารู้สึกว่าหานเซิ่นไม่ได้ตั้งใจโจมตีเขา

'นี่เหมือนเป็นจุดอ่อนสำหรับฉัน มีบางอย่างที่ฉันยังไม่เข้าใจ แต่ฉันจะต้องเข้าใจให้ได้ และเมื่อถึงตอนนั้น เขาจะไม่มีทางล่อฉันได้อีก' โอวหยางเสี่ยวซานสงบลงและเตรียมพร้อม

"อีกครั้ง เข้ามาเลย!" โอวหยางเสี่ยวซานพูด

ปัง!

หานเซิ่นชกหมัด และโอวหยางเสี่ยวซานก็ยกแขนขึ้นมาป้องกันอีกครั้ง ครั้งนี้หมัดของหานเซิ่นหนักกว่าเดิม แต่โอวหยางเสี่ยวซานก็ยังคงยืนอย่างมั่นคง

'หมอนี่แข็งแกร่งจริงๆ!' หานเซิ่นประหลาดใจ เมื่อเห็นโอวหยางเสี่ยวซานโดนหมัดของเขาแต่กับไม่ล้มลงไป โอวหยางเสี่ยวซานจะไม่มีทางยืนอยู่ได้ ถ้าความแข็งแกร่งของเขาต่ำกว่า 13

โอวหยางเซี่ยวซานคาดการณ์ผิดอีกครั้ง และแพ้เป็นครั้งที่ 3 ติดต่อกัน

"อีกครั้ง!" โอวหยางเสี่ยวซานยังคงไม่หมดไฟ

หานเซิ่นชกออกไปอีก 1 หมัดและผลลัพธ์ก็ออกมาเป็นเหมือนเดิม โอวหยางเสี่ยวซานเจอเข้ากับหมัดดำอีกครั้ง แต่ครั้งนี้หานเซิ่นจงใจลดความรุนแรงลง เพราะว่าเขาไม่ต้องการให้โอวหยางเสี่ยวซานรู้ว่าค่าความแข็งแกร่งของเขาสูงมาก

"4 แล้ว นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของนาย" หานเซิ่นพูด

"เข้ามา!" โอวหยางเสี่ยวซานพูดโดยไม่ลังเล

หานเซิ่นออกหมัดที่รุนแรงและรวดเร็วราวกับกระสุนปืน

แต่ทันใดนั้นโอวหยางเสี่ยวซานก็หลบหมัดของหานเซิ่น นี่เป็นครั้งแรกที่เขาตัดสินใจหลบ

'ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันคิดว่านายออกหมัดขาว นายจะออกหมัดดำเสมอ งั้นฉันจะทำตรงข้าม และเอาชนะนาย' โอวหยางเสี่ยวซานยิ้มอย่างมั่นใจ

แต่ไม่นานรอยยิ้มของโอวหยางเสี่ยวซานก็หายไป