ตอนที่ 187 ถ้ำ

เมื่อหานเซิ่นเปลี่ยนร่างเป็นแฟรี่ควีน เขาก็รู้สึกว่าทั้งโลกช้าลง แม้แต่แบล็คเฟเธอร์ระดับกลายพันธ์ก็ยังดูเคลื่อนไหวช้าลงเหมือนกับภาพสโลโมชั่น

เมื่อเห็นเเบล็คเฟเธอร์ระดับกลายพันธ์ตรงเข้ามา หานเซิ่นใช้มือกดตัวของมัน และกระโดดเหยียบบนตัวมัน พร้อมกับใช้มีดแทงไปที่คอของมัน

"แบล็คเฟเธอร์ระดับกลายพันธ์ถูกฆ่า คุณได้รับวิญญาณอสูรแบล็คเฟเธอร์ระดับกลายพันธ์ เมื่อกินเนื้อของมัน คุณมีโอกาสได้รับ 0-10 จีโนพ้อยกลายพันธ์"

หานเซิ่นไม่ได้สนใจเสียงนั้นเลย เขาเคลื่อนที่ต่อไปโดยการเหยียบตัวแบล็คเฟเธอร์ และกระโดดขึ้นไป ทำให้ซากของมันตกลงไปบนพื้น

ด้วยการกระโดดนั้น ทำให้หานเซิ่นไปถึงแบล็คเฟเธอร์ระดับกลายพันธ์อีกตัว เขาตัดหัวของมันด้วยมีด และใช้ตัวของมันเป็นแท่นเพื่อกระโดดขึ้นไปอีก พร้อมกับหลบการโจมตีของแบล็คเฟเธอร์อีก 2 ตัวที่โจมตีเข้ามา

หวงฟูผิงชิงช็อค เมื่อเห็นหานเซิ่นเคลื่อนไหวในอากาศได้อย่างน่าเหลือเชื่อ

การเคลื่อนไหวของเขาลื่นไหลมาก เขาฆ่าพวกเเบล็คเฟเธอร์ระดับกลายพันธ์ได้อย่างง่ายดาย เขาดูเหนือมนุษย์มาก อย่างน้อยๆหวงฟูผิงชิงก็ไม่เคยเห็นใครทำแบบนี้ได้ในก็อตแซงชัวรี่เขต 1

'ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่ามีคนแบบนี้อยู่ที่สตีลอาเมอร์ด้วย' หวงฟูผิงชิงคิด ฝีมือของหานเซิ่นสามารถเป็นหนึ่งในผู้ถูกเลือกได้เลย แต่เธอกับไม่เห็นเขาในการประลองรอบสุดท้าย

แต่ในที่สุดเธอก็เข้าใจ แม้ฝีมือของหานเซิ่นจะยอดเยี่ยมมาก แต่ที่สตีลอาเมอร์ยังมีดอลลาร์อยู่อีกคน ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจว่าทำไมเขาถึงไม่ได้เป็นตัวแทนของสตีลอาเมอร์ เธอคิดว่าเขาแพ้ดอลลาร์และตกรอบก่อน

ในขณะที่เธอกำลังคิด เธอก็เห็นหานเซิ่นกระโดดออกจากตัวแบล็คเฟเธอร์กลายพันธ์ และเรียกวิญญาณอสูรธนูกับลูกธนูออกมา เขายิงมันออกไปอีกครั้ง และใช้มันเป็นแรงส่งให้เขาขึ้นไปหาแบล็คเฟเธอร์เลือดศักดิ์สิทธิ

ครั้งนี้หานเซิ่นเข้าใกล้มันได้มากจริงๆ แบล็คเฟเธอร์เลือดศักดิ์สิทธิรีบกระพือปีกบินสูงขึ้นทันที ทำให้หานเซิ่นโจมตีพลาด

หานเซิ่นยังคงสงบ เขาใช้ด้ายดึงลูกธนูกลับมาและยิงมันออกไปอีกครั้ง เพื่อให้มันพาเขาไปให้ถึงตัวของเเบล็คเฟเธอร์เลือดศักดิ์สิทธิ

ครั้งนี้เขาเข้าไปใกล้มันยิ่งกว่าเดิม หานเซิ่นใช้มีดฟันไปที่บริเวณคอของแบล็คเฟเธอร์เลือดศักดิ์สิทธิ

เมื่อมันเห็นว่าครั้งนี้มันไม่น่าหลบได้ทัน เเบล็คเฟเธอร์เลือดศักดิ์สิทธิก็คำรามออกมา และใช้กรงเล็บสีแดงของมันป้องกันการโจมตี ในเวลาเดียวมันก็ใช้กรงเล็บอีกข้างโจมตีสวนกลับไปที่หานเซิ่นอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าสีแดง

หานเซิ่นปล่อยมีดทิ้งไป และใช้มือทั้ง 2 ข้างจับไปแขนของมันเหมือนกับงู ตอนนี้เขารัดตัวของมันด้วยวิชาปีศาจพันธนาการ ด้วยการบิดเขาสามารถหักนิ้วของมันได้ 1 นิ้ว

เเบล็คเฟเธอร์เลือดศักดิ์สิทธิส่งเสียงกรีดร้องออกมา และกระพือปีกอย่างรวดเร็วเพื่อพยายามจะสลัดหานเซิ่นให้หลุดออกไป แต่ไม่ว่ามันจะดิ้นแรงแค่ไหน หานเซิ่นก็ยังคงเกาะติดกับมันแน่น

เมื่อได้ยินเสียงร้องของแบล็คเฟเธอร์เลือดศักดิ์สิทธิ พวกแบล็คเฟเธอร์ตัวอื่นๆก็รีบบินกลับมาช่วยราชาของมัน ทันใดนั้นมอนสเตอร์ที่ล้อมหวงฟูผิงชิงกับหวังเหมียนเหมียนอยู่ก็หายไปจนหมด

"พี่ผิงชิงรีบไปกันเถอะ!" หวังเหมียนเหมียนเรียกวิญญาณอสูรหมีขนสีเงินออกมาและขึ้นไปบนหลังของมัน จากนั้นก็สั่งให้มันวิ่งออกไปทันที

"เธอจะไม่รอเขาก่อนหรอ?" หวงฟูผิงชิงมองหวังเหมียนเหมียนด้วยความประหลาดใจ หานเซิ่นยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องเธอ แต่เธอกับคิดจะหนีไปง่ายๆ

หวังเหมียนเหมียนพูด "ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะทำไม่ได้ แต่ถ้าเป็นพี่หาน เขาเอาตัวรอดได้แน่ ถ้าเขาบอกให้หนีไป ฉันก็ต้องไป ถ้าอยู่ที่นี่ต่อไปก็จะเป็นตัวถ่วงเปล่าๆ ถ้าฉันหนีไปอยู่ในที่ปลอดภัยได้แล้ว เขาก็กลับมาหาฉันเอง"

หวงฟูผิงชิงอึ้ง แม้หานเซิ่นจะแข็งแกร่งมาก แต่หวังเหมียนเหมียนเชื่อมั่นในตัวเขามากเกินไป เขาอยู่ในฝูงของมอนสเตอร์ และยังมีมอนสเตอร์ระดับเลือดศักดิ์สิทธิรวมอยู่ด้วย หวงฟูผิงชิงไม่เชื่อว่าเขาจะรอดกลับไปได้ง่ายๆ

"พี่ผิงชิงรีบหน่อย พวกเราต้องหนีไปตอนนี้!" หวังเหมียนเหมียนพยายามเร่งหวงฟูผิงชิงให้รีบหนีไปไวๆ เพื่อที่หานเซิ่นเห็นว่าเธอหนีพ้นแล้ว เขาจะได้หนีเอาตัวรอดบ้าง

หวงฟูผิงชิงไม่มีทางเลือก เธอจำใจต้องหนีตามหวังเหมียนเหมียนไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนในหัวของเธอ

เมื่อเห็นพวกผู้หญิงหนีไปกันแล้ว หานเซิ่นก็รู้สึกโล่งอก เขาเปลี่ยนร่างกลับ และเรียกวิญญาณด้วงทมิฬเลือดศักดิ์สิทธิออกมาทันที ตอนนี้เขายังคงอยู่บนหลังของแบล็คเฟเธอร์เลือดศักดิ์สิทธิ เขาชกไปที่หลังหัวของมันหลายต่อหลายครั้ง

มอนสเตอร์เลือดนั้นแข็งแกร่งมาก ด้วยจีโนพ้อยที่หานเซิ่นมีตอนนี้ความแข็งแกร่งของเขาถือว่าสูงมาก แต่กระนั้นแบล็คเฟเธอร์เลือดศักดิ์สิทธิเหมือนแค่ช้ำๆเท่านั้น มันบิดไปมาด้วยความเจ็บปวด และค่อยๆล่อนลงไปบนเนินทราย

'เจ้านี่มันบ้าไปแล้วหรอ?' หานเซิ่นไม่คิดว่ามันจะบินลงไป
หานเซิ่นตั้งใจจะฆ่ามัน เมื่อลงไปถึงพื้นทรายข้างล่าง

แต่ทว่าจุดที่พวกเขาตกลงไปนั้นเป็นทรายอ่อน ทำให้ทั้งเเบล็คเฟเธอร์เลือดศักดิ์สิทธิและหานเซิ่นจมลงไปในพื้นทราย

ด้วยพลังป้องกันของเกราะเลือดศักดิ์สิทธิ ทำให้หานเซิ่นไม่ได้รับบาดเจ็บจากแรงปะทะมากนัก

ตุบ!

ทั้งหานเซิ่นและเเบล็คเฟเธอร์เลือดศักดิ์สิทธิตกลงไปกระแทกกับก้อนหิน หานเซิ่นกัดฟันทนกับความเจ็บปวด เมื่อเขาลุกขึ้นมา และมองไปรอบๆ เขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าเขาอยู่ในถ้ำใต้ดินขนาดใหญ่

หานเซิ่นไม่สามารถบอกได้ว่ามันใหญ่ขนาดไหน พวกหินงอกหินย้อยสูงจนดูเหมือนกับตึกเลยทีเดียว ภายในถ้ำมีเถาวัลย์ที่หานเซิ่นไม่รู้จักพันอยู่ทั่ว และก็มีแม่น้ำอยู่ด้วย

บริเวณโดยรอบมีแสงสีฟ้า ซึ่งดูเหมือนกับดวงดาวอยู่ทุกที่ พวกมันส่องสว่างอยู่ภายในถ้ำ ด้วยสายตาของหานเซิ่น เขาสามารถมองเห็นทุกอย่างภายในถ้ำได้ค่อนข้างชัดเจน