ตอนที่ 132 วิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิอีกดวง

ราชาจิ้งจอกไม่แม้แต่จะขยับตัวหลบ เมื่อเห็นลูกธนูตรงเข้ามา มันมองด้วยสายตาดูถูก

แต่ไม่นานราชาจิ้งจอกก็ต้องตกตะลึง เพราะลูกธนูไม่ได้เล็งไปที่มัน แต่เป็นที่ตาของร็อคเวิร์มสีทอง

แม้ว่าร็อคเวิร์มสีทองจะตัวใหญ่มาก แต่ดวงตาของมันมีขนาดเท่าเม็ดถั่ว ซึ่งสังเกตเห็นได้ยากมาก

หานเซิ่นไม่เพียงแค่มองเห็นเท่านั้น แต่เขายังยิงธนูไปโดนมันด้วย ทำให้ร็อคเวิร์มกระโจนใส่หานเซิ่นด้วยความโกรธ พร้อมกับส่งเสียงร้อง

จิ้งจอกเลือดศักดิ์สิทธินั้นมีสติปัญญาสูงมาก แต่ดูเหมือนเจ้าหนอนสีทองตัวนี้จะตรงกันข้าม มันทำตามสัญชาตญาณ เมื่อถูกยั่วยุมันก็โกรธ

มันสายเกินกว่าที่ราชาจิ้งจอกจะหยุดมันได้ ราชาจิ้งจอกพยายามกระโดดออกจากตัวของร็อคเวิร์มด้วยขาที่บาดเจ็บของมัน ก่อนที่ร็อคเวิร์มจะตกหน้าผาไป

หวังเหมียนเหมียนอยู่ในอ้อมแขนของหานเซิ่น เธอเรียกหมีกลับ และรู้สึกว่าตัวเองกำลังตกหน้าผาลงไปพร้อมกับหานเซิ่น

แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างฉุดพวกเขาเอาไว้ พวกเขาตกลงมาบนพื้นโดยไม่ได้รับแรงกระแทกที่รุนแรงเลย ราวกับว่าพวกเขาโดดลงมาจากความสูงแค่ 3 ถึง 4 ฟุตเท่านั้น

หวังเหมียนเหมียนเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ เธอมองขึ้นไปพบว่าพื้นดินนี้อยู่ต่ำกว่าหน้าผาถึง 300 ฟุต แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอและหานเซิ่นเลย

ยิ่งกว่านั้นเธอยังเห็นร็อคเวิร์มตกลงมาข้างๆพวกเขา เหมือนกับอุกกาบาต

ด้วยแรงกระแทก ผิวหนังที่แข็งเหมือนเหล็กของมันแหลกเป็นชิ้นๆ ของเหลวและเลือดภายในตัวของมันไหลกระจายออกมาเต็มพื้น

"ราชาร็อคเวิร์มเลือดศักดิ์สิทธิถูกฆ่า คุณได้รับวิญญาณอสูรราชาร็อคเวิร์มเลือดศักดิ์สิทธิ เมื่อกินเนื้อของมัน คุณมีโอกาสได้รับ 0 ถึง 10 จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ"
เสียงที่ดังขึ้นในหัวเกือบจะทำให้หานเซิ่นหัวเราะออกมา

ราชาจิ้งจอกยังคงยืนอยู่บนขอบหน้าผา และจ้องมาที่หานเซิ่นด้วยความแค้นใจ

"ไปได้" หานเซิ่นเรียกวิญญาณอสูรวัวสามตาออก และอุ้มหวังเหมียนเหมียนขึ้นไปบนหลังมัน จากนั้นเขาก็ขี่มันออกไป

"พวกเราจะไม่เอาซากของร็อคเวิร์มไปด้วยหรอ?" หวังเหมียนเหมียนถาม

"มอนสเตอร์ตัวใหญ่แบบนั้น ต่อให้เรากินหมดอย่างมากก็ได้ไม่เกิน 7-8 จีโนพ้อย และพวกเราคงต้องกินมันเป็นเดือนๆกว่าจะได้ 1 จีโนพ้อย อีกอย่างเราก็ขนมันไปได้ยากลำบากมาก ลืมมันไปดีกว่า" หานเซิ่นพูดพร้อมกับยิ้ม

มอนสเตอร์ตัวใหญ่ยากที่จะกินให้หมดเป็นความจริง แต่ครั้งนี้หานเซิ่นได้ทั้งวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิและกลายพันธ์ ซึ่งถือว่าเป็นการเดินทางที่วิเศษมากแล้ว

สิ่งเดียวที่น่าเสียดายก็คือ เขาฆ่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ และมอนสเตอร์กลายพันธ์ไปมากมาย แต่เขาไม่สามารถเอาซากของพวกมันมากลับไปได้

เมื่อหานเซิ่นเช็คดูข้อมูลของวิญญาณอสูรใหม่ทั้ง 2 เขาก็รู้สึกขมขื่นเล็กน้อย

วิญญาณอสูรหมาจิ้งจอกทะเลทรายเป็นประเภทสัตว์ขี่ซึ่งถือว่าดี ถึงเขาจะไม่ได้ใช้ก็ยังเอามันไปแลกกับอย่างอื่นได้สบาย แต่วิญญาณอสูรราชาร็อคเวร์มเลือดศักดิ์สิทธิเป็นประเภทสัตว์เลี้ยง

ซึ่งตอนนี้ หานเซิ่นกำลังเลี้ยงอสูรแมวเหมียว เขาใช้เวลาไปกับมันค่อนข้างมากแล้ว แต่มันก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะเปลี่ยนร่างหรือใช้การอะไรได้ แต่นี่มันเป็นถึงสัตว์เลี้ยงเลือดศักดิ์สิทธิ ซึ่งไม่มีใครรู้ว่ามันต้องใช้เนื้อมากขนาดไหนกว่ามันจะใช้การได้ และที่สำคัญวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิก็ต้องเลี้ยงด้วยเนื้อเลือดศักดิ์สิทธิ

หานเซิ่นหมดคำพูด เขาไม่มีเนื้อเลือดศักดิ์สิทธิ แม้กระทั่งเอาไว้กินเอง แล้วจะหาที่ไหนมาเลี้ยงมันได้?

หานเซิ่นลองเรียกมันออกมาดู ตอนแรกเขาคิดว่าขนาดของมันต้องใหญ่มาก แต่เมื่อมันปรากฏออกมา มันเป็นแค่หนอนตัวเล็กๆขนาดเท่าหนอนไหมธรรมดา ที่ไม่ได้ดูทรงพลังอะไรเลย

"พี่หาน ทำไมพวกเรายังปลอดภัยทั้งที่ตกลงมาจากหน้าผาสูง?"
หวังเหมียนเหมียนถามคำถามที่เธอสงสัยมาสักพักแล้ว

จริงๆแล้วตอนที่โดดลงมาหานเซิ่นเอามือปิดตาของเธอไว้ ไม่ใช่เพราะไม่อยากให้เธอตกใจกลัว แต่เขาจะได้ใช้ปีกเลือดศักดิ์สิทธิ ซึ่งเขาไม่อยากใช้ให้แฟนคลับของดอลลาร์อย่างเธอเห็น เพราะเธอจะต้องจำได้แน่ ถ้าหากเห็นมัน

"เพราะว่าผมมีวิชาพิเศษ" หานเซิ่นยิ้ม

"มันเป็นวิชาไฮเปอร์จีโนแบบไหนกัน? สอนให้ฉันหน่อยได้ไหม?"
หวังเหมียนเหมียนมองไปที่หานเซิ่นด้วยสายตาแสดงความนับถือ

"มันเป็นวิชาที่สืบทอดกันมาในตระกูลของผม และมีเพียงแค่ผู้ชายเท่านั้นที่สามารถเรียนได้ ถ้าเกิดผมมีภรรยาและลูกสาว ผมก็ไม่สามารถสอนพวกเขาได้เช่นเดียวกัน" หานเซิ่นหัวเราะ

หานเซิ่นไม่ได้กลับไปสู้กับราชาจิ้งจอก ที่ตอนนี้มันกำลังยืนอยู่ที่เดิม เพื่อล่อให้หานเซิ่นกลับไปฆ่ามัน เนื่องจากมันเหลี่ยมจัดมาก หานเซิ่นจึงไม่อยากเสี่ยง

ถ้าเขามาคนเดียว เขาก็อยากจะลองสู้กับมันสักครั้ง แต่ครั้งนี้มีหวังเหมียนเหมียนมาด้วย เขาเลยไม่คิดจะกลับไปสู้กับมัน

ราชาจิ้งจอกตัวนี้เป็นมอนสเตอร์ที่ฉลาดที่สุดเท่าที่หานเซิ่นเคยเจอ ดูแล้วมันอาจจะเล่นด้วยยากกว่านกสีเงินที่เคยไล่ฆ่าเขาเสียอีก

เนื่องจากเกิดอุบัติเหตุ ทำให้การเดินทางครั้งนี้ต้องจบลง เมื่อหานเซิ่นกับหวังเหมียนเหมียนเดินทางกลับไปที่เมือง พวกเขาก็เจอแกมเบิลและคนที่เหลือระหว่างทาง พวกเขาได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น ซึ่งได้รับการปฐมพยาบาลเบื้องต้นเรียบร้อยแล้ว

หลังจากที่ปรึกษากัน พวกเขาก็ตัดสินใจล่าต่อ แต่จะไม่เข้าไปกลางทะเลทราย และล่าแค่ขอบๆเท่านั้น

เนื่องจากเพิ่งจะเจอมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ ทำให้พวกเขาต้องระวังเป็นพิเศษ พวกเขาดูแลหวังเหมียนเหมียนตลอดเวลา

หานเซิ่นตั้งใจไว้แล้วว่าเขาจะกลับมาที่นี่อีกครั้งด้วยตัวคนเดียว

งานนี้สำเร็จจบลงด้วยดี แม้จะมีอุบัติเหตุเกิดขึ้น แต่ซินเสวียนก็ค่อนข้างพอใจผลงานครั้งแรกของหานเซิ่น เพราะว่าหวังเหมียนเหมียนนั้นชื่นชมหานเซิ่นมาก และยังให้เขาเป็นผู้คุ้มกันประจำตัวในสตีลอาเมอร์ เขายังได้รับใบอนุญาตระดับsของสถาบันเซนท์เป็นรางวัลอีกด้วย

ถึงตอนแรกภารกิจครั้งนี้จะกำหนดให้หวังเหมียนเหมียนต้องรวบรวมจีโนพ้อย 3 ชนิดให้ครบ ยกเว้นจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ เขาถึงจะได้ใบอนุญาตระดับ s เป็นรางวัล แต่เนื่องจากเธอพอใจมากเลยได้มาเป็นกรณีพิเศษ

หานเซิ่นเทเรพอร์ตออกจากก็อตเเซงชัวนี่ เขากลับไปที่โรงเรียน และคิดว่าจะตั้งใจเรียนปฏิบัติการวอเฟรม

"เซิ่น ในที่สุดนายก็กลับมา นายกำลังเจอปัญหาแล้วนะเพื่อน"
รูมเมทของเขาเรียกเขาอย่างตื่นเต้น เมื่อเห็นเขากลับมา

"ปัญหาอะไร?" หานเซิ่นทำหน้างง

"ผู้เล่นหัตถ์พระเจ้าอันดับ 1 ของโรงเรียน หลี่ยูเฟิง ประกาศท้าดวลเกมหัตถ์พระเจ้ากับนาย และตอนนี้ข่าวก็แพร่กระจายทั่วโรงเรียนแล้ว" จางหยางพูด

"ฉันไม่รู้จักเขา ทำไมเขาถึงมาท้าฉัน?" หานเซิ่นยังงงๆ

"ฮาฮา ใครๆก็รู้ว่าหลี่ยูเฟิงกำลังตามจีบจีเหยียนหรัน และชื่อไอดีของนาย คนทั่วโรงเรียนก็รู้กันหมดแล้ว ทำให้หลี่ยูเฟิงต้องการท้านาย เขาบอกว่าถ้าหากนายแพ้ นายต้องเปลี่ยนชื่อไอดี ไม่ก็หยุดใช้ไอดีนั้นไป และนายต้องไปขอโทษจีเหยียนหรัน" ลู่เหมินพูดน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความตื่นเต้น